tgoop.com/mokatebat2/2095
Last Update:
اینکه شکایت میکنند که جوانانِ درسخواندهٔ ما از نوشتنِ یک نامه به فلان اداره ناتوانند؛ این گناهِ این جوانان نیست که زبان جعلی و پُرپیچ و تابِ اهل اداره را نمیدانند و اصطلاحاتِ «توقیراً ایفاد میگردد» یا «متعاقباً ارسال میگردد»، یا «تحقیقات به عمل آورید» و بسياری چیزهای بدتر از این را نمیشناسند؛ چون این زبان رابطهای با بستر طبیعی زبان؛ یعنی زبان گفتار، ندارد و زبانیست جعلی که تنها جعلکنندگانش آن را میفهمند (اگر که بفهمند)! زبانی که در آن یک فعل درست و بهجا کمتر بهکار برده میشود.
جوانی که میخواهد یک نامه بنویسد عادت ندارد که به خاستگاه طبیعی و سادهٔ زبان؛ یعنی زبان گفتار، روی کند؛ یعنی آنچه را که به آسانی و به سادگی به ذهنش میرسد، بنویسد، بلکه آموخته است که هنگام نوشتن باید به دنبال عبارتهای غريب و قالبی و جعلی بگردد و اینجاست که او همچنان درمیماند!
بازاندیشی زبان فارسی، داریوش آشوری،
ص ۱۴-۱۵
https://www.tgoop.com/Naglemaani
BY مکاتبات رسمی و غیر رسمی

Share with your friend now:
tgoop.com/mokatebat2/2095