tgoop.com/mohammad_eynizadeh/1131
Last Update:
▪️ رابطهی موسیقی و روان
تئوری رایجی بر مبنای دیدگاه یونگ، نیچه و روانشناسی تجربی وجود دارد که بر اساس آن موسیقی نه فقط یک هنر شنیداری بلکه یک زبان نمادین ناخودآگاه محسوب میشود. چیزی شبیه به خواب دیدن یا رویا که محتوای ناخودآگاه را در قالبی نمادین به سطح میآورد. در واقع موسیقی این کار را از راه ریتم و هارمونی انجام میدهد. میشود نتیجه گرفت که سلیقهی موسیقی اشخاص میتواند اطلاعات بسیار ویژهای در مورد روانِ شخص بدهد. کارل یونگ معتقد بود ناخودآگاه جمعی ما از طریق نمادها ارتباط برقرار میکند و موسیقی هم میتواند به عنوان یک نماد صوتی کاری شبیه به کارکرد نمادهای کلامی در روان انسان انجام دهد، و احساسات عمیق و تصاویر ذهنی پیچیدهای که مقید به زمان و مکان نیستند و مبتنی بر تجربه شخصی فرد هستند را ایجاد کند. نمادهایی که ورای کلمات و معنای پشتشان میتوانند معانی خاص خودشان را ایجاد کنند.
نیچه در «زایش تراژدی» گفت؛ موسیقی بیانگر حقیقت دیونیزوسی هستی است، آن بخشی از زندگی که غیر عقلانی شورانگیز و پر از هرج و مرج است.
همینطور نظریههای روانشناختی مدرن نشان میدهند که موسیقی میتواند بخشهایی از مغز را فعال کند که مرتبط با احساسات، حافظه و حتی درد هستند. نشانههایی که ثابت میکنند موسیقی با سرعت انتقال بیشتری میتواند تغییرات و تاثیرات شدیدی روی انسان بگذارد. مغز در حین گوش دادن به موسیقی حجم وسیعتری از اطلاعات را در بازه زمانی کوتاه تفسیر و تحلیل میکند و اصطلاحاً قدرت خلاقیت و حل مسئله را در انسان افزایش میدهد.
✅ روانشناسی نقاد
🧮 هنر و مسئلهی زندگی
https://www.tgoop.com/mohammad_eynizadeh
BY روانشناسی نقاد
Share with your friend now:
tgoop.com/mohammad_eynizadeh/1131