مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب

از جمله چیزهائیکه ما از آشکار ساختن آن خودداری کرده و نگفته گذاشته‌ایم حقی است که اشاره بدان میشود و جز با تعصب تلقی نمیگردد بدین جهة در بسیاری از آنچه ما خبرهٔ آن هستیم همه‌وقت بر طریق مساعدت رفته و از تصریح برکنار بوده‌ایم. و اگر آنچه برای ما مکشوف شده است در اول اشتغال ما باین کار میبود اینهمه مراجعات بخود و تجدید نظر لزومی نداشت و رأی بر ما مختلط نمیشد و در عقاید ما شک و ترديد راه می‌یافت و شاید و بلکه میگفتیم، ولی شما رفقا و اصحاب حال ما را در اول و آخر میدانید و از طول زمانی که همیشه بین حکم اول و حکم ثانی ما هست اطلاع دارید و چون صورت حال را چنین یافتیم روا است که به قضاوت و استدراکات خود واثق باشیم مخصوصاً در چیزهائیکه غرض عمده و غایت قصوی محسوب است و ما صدها بار آن را تعقیب و رسیدگی کرده‌ایم چون مطلب چنین است میل کردیم کتابی تألیف کنیم شامل امهات علم حقیقی که استنباط شخصی است که با نظر وسیع و فکر عمیق به آن رسیده و حدسی خوب داشته و برای موافقت مردم ولی برخلاف معتقد خود در تعقیب و جانب‌داری مطالب غیرحق اجتهاد کرده و حرفی قابل استماع‌تر از آن نیست که شخصی برای طایفه‌ای تعصب ورزیده ولی در مقام حقیقت بر علیه آنها تصدیق کند زیرا انسان را فقط صداقت است که از عیوب نجات میدهد.
این کتاب را تألیف کردیم که فقط به خودمان اظهار کنیم یا کسانیکه میتوانند بجای ما باشند ولیکن برای عامه مشتغلين بفلسفه در کتاب شفا بیش از اندازه و احتیاج آنها اعطا کرده‌ایم و عنقریب در لواحق نیز آنچه شایسته ایشان باشد علاوه بر آنچه دریافت کرده‌اند خواهیم داد و در هر حال مدد خواستن از خدا است و بس.» (غنی، بی‌تا: 8/85)

مأخذ: غنی، قاسم. بی‌تا. ابن سینا. تهران: دبیرخانه فرهنگستان.

@mirasmaktoob
.

www.tgoop.com/mirasmaktoob/10266

351 viewsشهرام یاری, Aug 24 at 14:54

از جمله چیزهائیکه ما از آشکار ساختن آن خودداری کرده و نگفته گذاشته‌ایم حقی است که اشاره بدان میشود و جز با تعصب تلقی نمیگردد بدین جهة در بسیاری از آنچه ما خبرهٔ آن هستیم همه‌وقت بر طریق مساعدت رفته و از تصریح برکنار بوده‌ایم. و اگر آنچه برای ما مکشوف شده است در اول اشتغال ما باین کار میبود اینهمه مراجعات بخود و تجدید نظر لزومی نداشت و رأی بر ما مختلط نمیشد و در عقاید ما شک و ترديد راه می‌یافت و شاید و بلکه میگفتیم، ولی شما رفقا و اصحاب حال ما را در اول و آخر میدانید و از طول زمانی که همیشه بین حکم اول و حکم ثانی ما هست اطلاع دارید و چون صورت حال را چنین یافتیم روا است که به قضاوت و استدراکات خود واثق باشیم مخصوصاً در چیزهائیکه غرض عمده و غایت قصوی محسوب است و ما صدها بار آن را تعقیب و رسیدگی کرده‌ایم چون مطلب چنین است میل کردیم کتابی تألیف کنیم شامل امهات علم حقیقی که استنباط شخصی است که با نظر وسیع و فکر عمیق به آن رسیده و حدسی خوب داشته و برای موافقت مردم ولی برخلاف معتقد خود در تعقیب و جانب‌داری مطالب غیرحق اجتهاد کرده و حرفی قابل استماع‌تر از آن نیست که شخصی برای طایفه‌ای تعصب ورزیده ولی در مقام حقیقت بر علیه آنها تصدیق کند زیرا انسان را فقط صداقت است که از عیوب نجات میدهد.
این کتاب را تألیف کردیم که فقط به خودمان اظهار کنیم یا کسانیکه میتوانند بجای ما باشند ولیکن برای عامه مشتغلين بفلسفه در کتاب شفا بیش از اندازه و احتیاج آنها اعطا کرده‌ایم و عنقریب در لواحق نیز آنچه شایسته ایشان باشد علاوه بر آنچه دریافت کرده‌اند خواهیم داد و در هر حال مدد خواستن از خدا است و بس.» (غنی، بی‌تا: 8/85)

مأخذ: غنی، قاسم. بی‌تا. ابن سینا. تهران: دبیرخانه فرهنگستان.

@mirasmaktoob
.

BY مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب