ایده های رسانه، تولید محتوا و تبلیغات

🔺 اصحاب قدرت مرجعیت رسانه ها را از بین برده اند
فریدون صدیقی روزنامه نگار پیشکسوت و مدرس دانشگاه

🔸 رسانه در همه جای دنیا وابسته به قدرت هستند. این قدرت یا اقتصادی است یا سیاسی و رسانه هم متأثر از آن جایگاه و پشتوانه فعالیت می‌کند. در فضای زیست رسانه‌ای ایران باید گفت که به‌جز این دو مورد بعید است رسانه‌های دیگری فرصت بروز و ظهور پیدا کنند. یعنی شما در ایران بین این دو مورد گیر افتاده‌اید.

🔸چرا بین این دو قطب گیر کرده‌ایم؟ دلیل روشن است. به‌هرحال شرایطی به‌تدریج به رسانه‌ها تحمیل شده که مرجعیت‌شان را از دست داده‌اند و نمی‌توانند برای مخاطب کارکرد رسانه‌ای‌شان را که اطلاع‌رسانی، سرگرمی و دانش‌افزایی است، انجام دهند.
🔸زمانی مرجعیت رسانه‌ها از بین می‌رود، به دلیل نگاه سلیقه‌ای هم که بر رسانه‌ها اعمال شده دیگر رسانه‌ها کارکردی و کاربردی نیستند. مخاطب خودش را در رسانه نمی‌بیند و وقتی چنین است، دلیلی ندارد به سمت رسانه کشیده شود. حتی می‌بینیم که رسانه‌های تخصصی هم مرجعیت پیشین و دیرین خودشان را از دست داده‌اند. نتیجه طبیعی این اتفاق این است که می‌بینیم چهره‌ها، آدم‌ها و شخصیت‌ها به فضای مجازی پناه می‌برند و حتی به‌عنوان مسئولان مملکت از شبکه‌های اجتماعی سر در می‌آورند که در کشور برای دسترسی به آن ممنوعیت وجود دارد. یا حتی برخی چهره‌ها در رسانه‌های تلویزیونی برون‌مرزی حاضر می‌شوند و اظهارنظر می‌کنند؛ درحالی‌که اگر همان شخص بخواهد چنین حرف‌هایی را در رسانه‌های ایران بزند، اظهارنظرش مشمول سانسور می‌شود یا رسانه‌ها به دلیل ترسی که دارند، نمی‌توانند آن اظهارنظر را منتشر کنند
🔸چنین شرایطی موجب می‌شود مجموع اطلاعات، مفاهیم و موضوعاتی که در مناسبات رسانه‌ در گردش و چرخش است مثل تازگی، بدعت، نوجویی، مکاشفه، رازگشایی و… عموما از دست برود. چنین وضعیتی موجب رنجوری خود رسانه‌ها هم شده است. وقتی رسانه‌ای نتواند تولید پول کند و درآمد نداشته باشد یا مجبور است به دولت وابسته باشد یا شبه‌دولت. آن‌وقت می‌تواند حیات حداقلی داشته باشد ولی رسانه دیگر در آنجا کارکرد بولتنی و سازمانی دارد.


روزنامه شرق ۱۶ مرداد ۹۹

@media_managment

www.tgoop.com/media_managment/3135

168 viewsAug 13, 2020 at 09:36

🔺 اصحاب قدرت مرجعیت رسانه ها را از بین برده اند
فریدون صدیقی روزنامه نگار پیشکسوت و مدرس دانشگاه

🔸 رسانه در همه جای دنیا وابسته به قدرت هستند. این قدرت یا اقتصادی است یا سیاسی و رسانه هم متأثر از آن جایگاه و پشتوانه فعالیت می‌کند. در فضای زیست رسانه‌ای ایران باید گفت که به‌جز این دو مورد بعید است رسانه‌های دیگری فرصت بروز و ظهور پیدا کنند. یعنی شما در ایران بین این دو مورد گیر افتاده‌اید.

🔸چرا بین این دو قطب گیر کرده‌ایم؟ دلیل روشن است. به‌هرحال شرایطی به‌تدریج به رسانه‌ها تحمیل شده که مرجعیت‌شان را از دست داده‌اند و نمی‌توانند برای مخاطب کارکرد رسانه‌ای‌شان را که اطلاع‌رسانی، سرگرمی و دانش‌افزایی است، انجام دهند.
🔸زمانی مرجعیت رسانه‌ها از بین می‌رود، به دلیل نگاه سلیقه‌ای هم که بر رسانه‌ها اعمال شده دیگر رسانه‌ها کارکردی و کاربردی نیستند. مخاطب خودش را در رسانه نمی‌بیند و وقتی چنین است، دلیلی ندارد به سمت رسانه کشیده شود. حتی می‌بینیم که رسانه‌های تخصصی هم مرجعیت پیشین و دیرین خودشان را از دست داده‌اند. نتیجه طبیعی این اتفاق این است که می‌بینیم چهره‌ها، آدم‌ها و شخصیت‌ها به فضای مجازی پناه می‌برند و حتی به‌عنوان مسئولان مملکت از شبکه‌های اجتماعی سر در می‌آورند که در کشور برای دسترسی به آن ممنوعیت وجود دارد. یا حتی برخی چهره‌ها در رسانه‌های تلویزیونی برون‌مرزی حاضر می‌شوند و اظهارنظر می‌کنند؛ درحالی‌که اگر همان شخص بخواهد چنین حرف‌هایی را در رسانه‌های ایران بزند، اظهارنظرش مشمول سانسور می‌شود یا رسانه‌ها به دلیل ترسی که دارند، نمی‌توانند آن اظهارنظر را منتشر کنند
🔸چنین شرایطی موجب می‌شود مجموع اطلاعات، مفاهیم و موضوعاتی که در مناسبات رسانه‌ در گردش و چرخش است مثل تازگی، بدعت، نوجویی، مکاشفه، رازگشایی و… عموما از دست برود. چنین وضعیتی موجب رنجوری خود رسانه‌ها هم شده است. وقتی رسانه‌ای نتواند تولید پول کند و درآمد نداشته باشد یا مجبور است به دولت وابسته باشد یا شبه‌دولت. آن‌وقت می‌تواند حیات حداقلی داشته باشد ولی رسانه دیگر در آنجا کارکرد بولتنی و سازمانی دارد.


روزنامه شرق ۱۶ مرداد ۹۹

@media_managment

BY ایده های رسانه، تولید محتوا و تبلیغات