آکادمی فلسفه و هنر مارزوک

آکادمی فلسفه و هنر مارزوک

جستار هفته گروه آکادمی فلسفه مارزوک 🔺فلسفه هوش مصنوعی و اخلاق پساانسانی (Post-Human Ethics): در عصری که AI می‌تواند تصمیم‌گیری کند، باید بحث کنیم که آیا ماشین‌ها می‌توانند "حقوق" داشته باشند یا نه. مثلاً، اگر یک ربات هوشمند احساساتی شبیه انسان داشته باشد،…

فلسفه هوش مصنوعی

منبع :siliconwit
ماهیت هوش
یک بحث داغ در حوزه هوش مصنوعی این است که آیا ماشین‌ها واقعاً می‌توانند هوشمند در نظر گرفته شوند یا خیر. در حالی که برخی از کارشناسان استدلال می‌کنند که هوش مصنوعی صرفاً یک ابزار است و هوش واقعی را فقط می‌توان در ذهن انسان یافت، برخی دیگر معتقدند که ماشین‌ها اگر رفتاری از خود نشان دهند که از تفکر انسان قابل تشخیص نباشد، می‌توانند هوشمند در نظر گرفته شوند. این بحث موضوع بسیاری از داستان‌ها و آزمایش‌های فکری معروف بوده است.
یکی از این داستان‌ها «استدلال اتاق چینی» جان سرل است که در آن او فرض می‌کند فردی در یک اتاق که زبان چینی را نمی‌فهمد، می‌تواند با پیروی از مجموعه‌ای از قوانین، آزمون زبان چینی را با موفقیت پشت سر بگذارد، اما در واقع زبان را نمی‌فهمد. سرل از این داستان استفاده می‌کند تا استدلال کند که ماشین‌ها، مانند فرد داخل اتاق، ممکن است بتوانند آزمون‌های زبان را با موفقیت پشت سر بگذارند یا وظایفی را انجام دهند، اما در واقع نمی‌دانند چه کاری انجام می‌دهند .

در سوی دیگر این بحث، فیلسوف دنیل دنت استدلال می‌کند که آگاهی را می‌توان به فرآیندهای فیزیکی تقلیل داد و ماشین‌ها می‌توانند افکار و رفتار انسان را تکرار کنند. دنت داستان «زامبی‌های فلسفی» را روایت می‌کند که موجوداتی هستند که دقیقاً مانند انسان‌ها رفتار می‌کنند اما دارای آگاهی نیستند. او استدلال می‌کند که برای ماشین‌ها این امکان وجود دارد که رفتار انسان را بدون داشتن آگاهی واقعی تکرار کنند و این لزوماً توانایی آنها را برای هوشمند بودن نفی نمی‌کند .
این مفهوم که ذهن ما محدود است و ماشین‌ها می‌توانند از افکار و رفتار انسان تقلید کنند، اغلب با مقاومت روبرو می‌شود، زیرا حس تمایز و ارزش خودِ انسان را در جهانی که به طور فزاینده‌ای تحت سلطه فناوری است، تهدید می‌کند. گویی از ما خواسته می‌شود که تاج و تخت خود را به عنوان قهرمانان حاکم بر شناخت رها کنیم و بپذیریم که آنقدرها که قبلاً فکر می‌کردیم استثنایی نیستیم.
خودمختاری در هوش مصنوعی
ایده تصمیم‌گیری ماشین‌ها بدون دخالت انسان، هم جذاب و هم نگران‌کننده است. انگار ما در حال ایجاد نوع جدیدی از حیات هستیم، اما با این توانایی که از ما پیشی بگیرد. برخی از کارشناسان معتقدند که ما همیشه دست بالا را خواهیم داشت و می‌توانیم این ماشین‌ها را کنترل کنیم. اما برخی دیگر هشدار می‌دهند که با تکامل هوش مصنوعی، توانایی آن برای عملکرد فراتر از کنترل ما نیز تکامل می‌یابد. این یک تعادل ظریف بین پیشرفت و خطر است و ما باید با احتیاط از آن عبور کنیم.
یکی از داستان‌های معروفی که ایده هوش مصنوعی خودمختار را بررسی می‌کند، فیلم «اکس ماکینا» است. در این فیلم، یک برنامه‌نویس جوان به نام کالب برای شرکت در یک آزمایش پیشگامانه انتخاب می‌شود: تعامل با یک ربات انسان‌نما به نام آوا، که با هوش مصنوعی پیشرفته طراحی شده است. هرچه کالب زمان بیشتری را با آوا می‌گذراند، شروع به زیر سوال بردن این موضوع می‌کند که آیا او واقعاً خودمختار است یا اینکه هر حرکت او توسط سازندگانش از پیش برنامه‌ریزی شده است.
با این حال، داستان دیگری که دیدگاه متفاوتی در مورد این موضوع ارائه می‌دهد، اثر نویسنده داستان‌های علمی تخیلی، آیزاک آسیموف است. آسیموف در رمان‌های خود، ایده «سه قانون رباتیک» را ارائه می‌دهد که بیان می‌کند ربات‌ها باید از دستورات انسان‌ها پیروی کنند، از وجود خود محافظت کنند و از آسیب رساندن به انسان‌ها خودداری کنند. داستان‌های آسیموف نشان می‌دهد که ربات‌ها می‌توانند کاملاً خودمختار باشند، اما همچنان در چارچوب دستورالعمل‌های اخلاقی عمل می‌کنند که تضمین می‌کند هرگز به انسان‌ها آسیبی نمی‌رسانند

https://www.tgoop.com/marzockacademy

Telegram

آکادمی فلسفه و هنر مارزوک

کانال فلسفه وهنر مارزوک

www.tgoop.com/marzockacademy/21385

174 viewsAug 24 at 14:37

فلسفه هوش مصنوعی

منبع :siliconwit
ماهیت هوش
یک بحث داغ در حوزه هوش مصنوعی این است که آیا ماشین‌ها واقعاً می‌توانند هوشمند در نظر گرفته شوند یا خیر. در حالی که برخی از کارشناسان استدلال می‌کنند که هوش مصنوعی صرفاً یک ابزار است و هوش واقعی را فقط می‌توان در ذهن انسان یافت، برخی دیگر معتقدند که ماشین‌ها اگر رفتاری از خود نشان دهند که از تفکر انسان قابل تشخیص نباشد، می‌توانند هوشمند در نظر گرفته شوند. این بحث موضوع بسیاری از داستان‌ها و آزمایش‌های فکری معروف بوده است.
یکی از این داستان‌ها «استدلال اتاق چینی» جان سرل است که در آن او فرض می‌کند فردی در یک اتاق که زبان چینی را نمی‌فهمد، می‌تواند با پیروی از مجموعه‌ای از قوانین، آزمون زبان چینی را با موفقیت پشت سر بگذارد، اما در واقع زبان را نمی‌فهمد. سرل از این داستان استفاده می‌کند تا استدلال کند که ماشین‌ها، مانند فرد داخل اتاق، ممکن است بتوانند آزمون‌های زبان را با موفقیت پشت سر بگذارند یا وظایفی را انجام دهند، اما در واقع نمی‌دانند چه کاری انجام می‌دهند .

در سوی دیگر این بحث، فیلسوف دنیل دنت استدلال می‌کند که آگاهی را می‌توان به فرآیندهای فیزیکی تقلیل داد و ماشین‌ها می‌توانند افکار و رفتار انسان را تکرار کنند. دنت داستان «زامبی‌های فلسفی» را روایت می‌کند که موجوداتی هستند که دقیقاً مانند انسان‌ها رفتار می‌کنند اما دارای آگاهی نیستند. او استدلال می‌کند که برای ماشین‌ها این امکان وجود دارد که رفتار انسان را بدون داشتن آگاهی واقعی تکرار کنند و این لزوماً توانایی آنها را برای هوشمند بودن نفی نمی‌کند .
این مفهوم که ذهن ما محدود است و ماشین‌ها می‌توانند از افکار و رفتار انسان تقلید کنند، اغلب با مقاومت روبرو می‌شود، زیرا حس تمایز و ارزش خودِ انسان را در جهانی که به طور فزاینده‌ای تحت سلطه فناوری است، تهدید می‌کند. گویی از ما خواسته می‌شود که تاج و تخت خود را به عنوان قهرمانان حاکم بر شناخت رها کنیم و بپذیریم که آنقدرها که قبلاً فکر می‌کردیم استثنایی نیستیم.
خودمختاری در هوش مصنوعی
ایده تصمیم‌گیری ماشین‌ها بدون دخالت انسان، هم جذاب و هم نگران‌کننده است. انگار ما در حال ایجاد نوع جدیدی از حیات هستیم، اما با این توانایی که از ما پیشی بگیرد. برخی از کارشناسان معتقدند که ما همیشه دست بالا را خواهیم داشت و می‌توانیم این ماشین‌ها را کنترل کنیم. اما برخی دیگر هشدار می‌دهند که با تکامل هوش مصنوعی، توانایی آن برای عملکرد فراتر از کنترل ما نیز تکامل می‌یابد. این یک تعادل ظریف بین پیشرفت و خطر است و ما باید با احتیاط از آن عبور کنیم.
یکی از داستان‌های معروفی که ایده هوش مصنوعی خودمختار را بررسی می‌کند، فیلم «اکس ماکینا» است. در این فیلم، یک برنامه‌نویس جوان به نام کالب برای شرکت در یک آزمایش پیشگامانه انتخاب می‌شود: تعامل با یک ربات انسان‌نما به نام آوا، که با هوش مصنوعی پیشرفته طراحی شده است. هرچه کالب زمان بیشتری را با آوا می‌گذراند، شروع به زیر سوال بردن این موضوع می‌کند که آیا او واقعاً خودمختار است یا اینکه هر حرکت او توسط سازندگانش از پیش برنامه‌ریزی شده است.
با این حال، داستان دیگری که دیدگاه متفاوتی در مورد این موضوع ارائه می‌دهد، اثر نویسنده داستان‌های علمی تخیلی، آیزاک آسیموف است. آسیموف در رمان‌های خود، ایده «سه قانون رباتیک» را ارائه می‌دهد که بیان می‌کند ربات‌ها باید از دستورات انسان‌ها پیروی کنند، از وجود خود محافظت کنند و از آسیب رساندن به انسان‌ها خودداری کنند. داستان‌های آسیموف نشان می‌دهد که ربات‌ها می‌توانند کاملاً خودمختار باشند، اما همچنان در چارچوب دستورالعمل‌های اخلاقی عمل می‌کنند که تضمین می‌کند هرگز به انسان‌ها آسیبی نمی‌رسانند

https://www.tgoop.com/marzockacademy

BY آکادمی فلسفه و هنر مارزوک