tgoop.com/marzockacademy/21308
Last Update:
حقیقت و دروغ را می‌توان از دو منظر فلسفی و روان‌شناختی بررسی کرد. از دیدگاه هگل، حقیقت امری ایستا نیست بلکه فرآیندی که در دیالکتیک میان ظاهر و ذات شکل می‌گیرد. دروغ تنها بر سطح ظاهر توقف می‌کند و از این رو نمی‌تواند ماندگار باشد، در حالی که حقیقت، هرچند ساده و بی‌آرایش، در جریان آشکار شدن ذات به ثبات می‌رسد و ارزش پایدار خود را نشان می‌دهد. نیچه اما بر این باور که انسان‌ها حقیقت برهنه را تاب نمی‌آورند و همواره به نقاب و اسطوره نیاز دارند تا زندگی برایشان قابل‌تحمل شود. دروغ در این نگاه همان نقابی است که احساسات را تحریک می‌کند و جذابیت فوری می‌آفریند، اما اگر انسان تنها به نقاب‌ها دل ببندد، از اصالت و توان آفرینندگی خود دور می‌شود و در سطحی‌نگری باقی می‌ماند. روان‌شناسی نیز در این زمینه یافته‌های جالبی دارد. انسان‌ها به طور طبیعی بیشتر جذب پیام‌هایی می‌شوند که احساسات آن‌ها را تحریک کند و به امیال فوری‌شان پاسخ دهد، از این رو دروغ در کوتاه‌مدت فریبنده‌تر است. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که در بلندمدت حقیقت، حتی اگر تلخ باشد، اعتماد و امنیت روانی می‌آفریند و به همین دلیل روابط انسانی و اجتماعی بر پایه‌ی صداقت پایدارتر از روابطی است که بر فریب استوار باشند. در نتیجه، هرچند دروغ در نگاه اول زیبا و پرزرق‌وبرق جلوه می‌کند، اما شکننده و گذراست و در برابر زمان تاب نمی‌آورد، در حالی که زیبایی حقیقت در اصالت، سادگی و پایداری آن نهفته است.
Javer
http://www.instagram.com/marzockacademy
BY آکادمی فلسفه و هنر مارزوک
Share with your friend now:
tgoop.com/marzockacademy/21308