وطنم تنم چه باشد که بگویمت تنی تو
که تو جانی و سراپا همه جان روشنی تو

وطنم خوشا نسیمت که وزیدنش گل از گل
وطنم خوشا شمیمت که دمیدنش تغزل

وطنم که شعر حافظ شده وصله تن تو
که شکفته شعر سعدی به بهار دامن تو

وطنم درودی از من به تو و به عاشقانت
که سپرده ام به پیکت به نسیم مهربانت….

حسین منزوی

💎
🆔 @maneshparsi

ایران از پای نمی‌اُفتد

ایران از پای نمی‌اُفتد، می‌تپد و چون قُقنوس از خاکستر خود برمی‌خیزد؛ مانندِ دُلفین جَست می‌زند و پیدا می‌شود و نهان می‌شود، و باز از نو پدیدار.
هر کجا که گمان کنید که نیست، درست همانجا هست، در هر لباس، هر سیما، چه در زربفت و چه در کرباس، چه گویا و چه خاموش.

هزاران هزار صدا در خرابه‌هایِ تو پیچید که: «دیوان آمد، دیوان آمد!» این صدا در خرابه‌هایِ دیگر نیز پیچیده‌ است و گوشِ روزگار با آن آشناست؛ ولی دیوان می‌آیند و می‌روند، غولان می‌آیند و می‌روند، دوالپایان پاورچین پاورچین می‌گذرند، و آن روندهٔ بزرگ که ایران نام دارد، می‌ماند.


فصلنامهٔ هستی صفحه
۱۸۴–۱۸۳
#محمد‌علی_اسلامی_ندوشن


💎
🆔 @maneshparsi

دریغ است ایران که ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود

#ایران

💎
🆔 @maneshparsi

" ایران "
🎙 #محمد_نوری

در روح و جان من می مانی ای وطن
به زیر پا فُتَد آن دلی که بهر تو نلرزد

شرح این عاشقی ننشیند در سخن
که بهر عشق والای تو همه جهان نیرزد

#تورج_نگهبان


💎
🆔 @maneshparsi

نام تاریخی سرزمین‌های آن سوی ارس در شاهنامه

اَران در شاهنامه

✍️ محبوبه غلامی

«آذربایجان که در شاهنامه به‌خاطر وزن، به‌شکل ‹آذرآبادگان› آمده» نزد ایرانیان دارای جایگاه بسیار ارجمندی بوده است؛ چنان‌که در شاهنامه، نمودی از «پایتخت معنوی» ایرانیان است. ازاین‌رو بخشی از نمادهای معنوی ایرانیان که دربرگیرندۀ «آتشکده آذرگشسب» و «دریاچه چیچست» می‌باشد، در آذربایجان جای دارند. این درحالی‌ست که فردوسی از بالادست ارس سخن گفته، اما «هرگز» نام آذربایجان را برای آن مناطقِ تماماً ایرانی به‌کار نبرده است؛ که این نشان‌دهندۀ آن است که سرزمین‌های آن‌سوی ارس، هرگز با نام آذربایجان شناخته نمی‌شده‌اند.

اکنون بر آن هستیم تا در پی این باشیم که بدانیم آیا از شهر یا روستایی از جمهوری باکو [کنونی] در آن‌سوی ارس هم در شاهنامه نام آمده است؟


دنبالۀ یادداشت را در بخشِ «مشاهدۀ فوری» بخوانید:

‍ ایران، زادگاه سرو است؛ و فرزندانش، همچون سرو

🔹در روزگاری که طوفانِ حادثه‌ها بر سرزمین‌مان می‌تازد و سایهٔ سنگین دشمن بر آسمان دل‌هایمان می‌افتد، یاد سرو، این درخت دیرآشنا و همیشه‌سبز، آرامشی ژرف در جانِ ما می‌نشاند.

🔹سرو، نه تنها درختی است بر خاک ایران، که روحی است ایستاده بر تارک تاریخ، نمادی است از آن‌چه ایرانیان در سیر قرون و اعصار بدان شناخته شده‌اند: ایستادگی، استواری و بزرگی.

🔹در فرهنگ کهن ایران، سرو نهال مقدسی است که در باورهای مزدیسنا، نشانی از اهورایی بودن دارد. گفته‌اند که زرتشت، پیام‌آور روشنایی، سرو را در کنار آتشکده‌ها کاشت تا نشانه‌ای باشد از زندگی، از پایداری و از روشنی. و چه زیباست که درختی را به نماد جاودانگی برگزینند، درختی که هرگز خزان را باور ندارد و قامتش خم نمی‌شود، حتی زیر تازیانهٔ تندباد.

🔹در شاهنامه، آن کتاب سترگ هویتِ ایرانی، سرو نه‌فقط تصویری طبیعی که تصویرگر خصلت‌های پهلوانی است. سرافرازی رستم، پایداری کاوه و آزادگی سیاوش، همه را می‌توان در قامت سرو دید. فردوسی آنگاه که از ایران می‌گوید، گویی از سروی سخن می‌گوید که از دلِ خاک سربرآورده تا سر بر آسمان بزند و بر بادها بشورد.

🔹در شعر فارسی، سرو، گاه تمثال معشوقی است بلندبالا و گاه مظهر انسانی است آزاده و وارسته، که در برابر هیچ قدرتی خم به قامت نمی‌آورد. حافظ و سعدی و مولوی، همه و همه، قامت دلدار را با سرو سنجیده‌اند، تا هم عشق را معنا کنند و هم آزادگی را.

🔹و مگر تنها در شعر و اسطوره است که سرو می‌روید؟ در فرش و گلیم، در ترمه‌دوزی و نگارگری، در نقش‌های هزاررنگ ایران‌زمین، سرو ایستاده است. گویی هر هنرمند ایرانی، در تار و پود اثر خود، امیدی کاشته است، که حتی اگر جهان در آتش بسوزد، سرو باز خواهد رویید.

🔹ای ایرانی، ای فرزند سرزمین سروها! اگر امروز دستان دشمن در کمین‌ است و خاکت زخم خورده، به یاد آور که ریشه‌های تو در دلِ این خاک، هزاران سال است که می‌تپد. قامت تو، همچون سرو، آموخته است که نه به طمع باران، و نه از بیم تندباد، خم نشود. آن‌که سرو را در دل خود دارد، هیچ‌گاه به زانو نمی‌افتد.

🔹پس برخیز. نگاهت را به قله‌ها بدوز. به خاطر داشته باش که ایران، زادگاه سرو است؛ و فرزندانش، همچون سرو، در روزگار سختی، سبزتر و سرافرازتر می‌رویند.

💎
🆔 @maneshparsi

ملّتِ ایران، نگهبانِ ایران



💎
🆔 @maneshparsi

🔹قلعه‌ی اسرارآمیز و رازآلود کشیت گلباف در دل استان کرمان ، افسانه‌هایی از تاریخ کهن را در خود جای داده است. برخی معتقدند که این قلعه تاریخی، قدمتی بیش از ۶۰۰۰ سال دارد و به دوران ماقبل سلجوقیان بازمی‌گردد.

🔹یکی از افسانه‌های جذاب این قلعه، سنگی بزرگ است که مردم می‌گویند از آسمان بر قلب این بنا فرود آمده است؛ سنگی که نه از دروازه‌های قلعه عبور می‌کند و نه منطق ساده را قانع. این رمز و راز، قلعه کشیت را به جواهری درخشان از افسانه‌ها تبدیل کرده است.

و این اثر در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۱۵۰۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

📍کرمان، بخش گلباف، روستای کشیت
•🍃☘ @didYouKonw‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

اهميت دانش از زبان حكيم فردوسى

بپرسیدم از مرد نیکو سخن
کسی کو به سال و خرد بُد کهن

که از ما به یزدان که نزدیکتر
که را نزد او راه باریکتر

چنین داد پاسخ که دانش گزین
چو خواهی ز پروردگار آفرین


#شاهنامـه

💎
🆔 @maneshparsi

من ایران را دوست دارم...

من این خاک را دوست دارم

وطن در دل آدمی باید باشد💚

💎
🆔 @maneshparsi

درخت ملل
فرش کرمان
دوره مظفری
حوالی 1900
فروخته شده در حراجی ساتبیز
نمونه دیگری از این فرش در دوران محمدعلی شاه بافته شده و در موزه فرش تهران است.

💎
🆔 @maneshparsi

قلعه اس پی آر SPR
نیروهای انگلیسی در زمان جنگ جهانی اول(حدود صد وده سال پیش) به علت سوق‌الجیشی بودن نی ریز و قرار داشتن بر سرراه‌های کرمان،یزد، بندرعباس، شیراز و اصفهان اقدام به ساخت این قلعه و پادگان نظامی از جنس سنگ، آجر و خاک و ساروج کردند که آثار آن هنوز پا برجاست.
نی ریز استان #فارس

📸 اسماعیل فتوت

💎
🆔 @maneshparsi

اولین ساعت آبی جهان

شاهکار مهندسی دوران باستان👌

•🍃☘ @didYouKonw‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

وطن

وطن! وطن!
نظر فکن به من
که من
به هرکجا، غریب‌وار
که زیرِ آسمانِ دیگری غنوده‌ام
همیشه با تو بوده‌ام،
همیشه با تو بوده‌ام،

وطن! وطن!
تو سبز جاودان بمان
که من پرنده‌ای مهاجرم
که از فرازِ باغِ باصفای تو
به دوردستِ مه‌گرفته پر گشوده‌ام

سیاوش کسرایی
💎
🆔 @maneshparsi

سروده هایی از شاهنامه بخوانیم.

ندانی که ایران نشست من است
جهان سر به سر زیر دست ِ من است
نمانیم کین بوم ویران کنند
همی غارت از شهر ایران کنند
نخوانند بر ما کسی آفرین
چو ویران بود بوم ایران زمین
همـه روی یکسر به جنگ آوریــم
جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم
چنین گفت موبد که مردن به نام
بـه از زنـده دشمـن بدو شاد کام
اگر کُشــت خواهــد همی روزگــار
چــه نیکــو تر از مـرگ در کـــارزار

“فردوسی بزرگ”
#شاهنامه»



💎
🆔 @maneshparsi

۵تیرماه روز شوشتر ، سالروز ثبت جهانی سازه های آبی گرامی باد
#خوزستان

سازه‌های آبی شوشتر، مجموعه‌ای به هم پیوسته از پل‌ها، بندها، آسیاب‌ها، آبشارها و کانال‌های بزرگ هدایت آب است با دیرینگی دوران هخامنشیان و ساسانیان که از فن‌آوری شگفت‌آور مهار آب‌ها در ایران حکایت‌ها دارد.


پست با یک روز تاخیر
•🍃☘ @didYouKonw‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‍ ‍☘☘ برگی از تقویم تاریخ ☘☘

۷ تیر سالروز درگذشت ناصر هوشمند وزیری

(زاده ۱ فروردین ۱۳۲۵ همدان – درگذشته ۷ تیر ۱۳۹۸ تهران) مجسمه‌ساز

نخستین مجسمه‌ساز ایرانی است که در سال ۱۳۴۵ از طرف یک مهندس ایتالیایی-ایرانی با فایبرگلاس آشنا شد و مجسمه‌های بسیاری با فایبرگلاس ساخت. از او تاکنون بیش از ۳۰۰ مجسمه ساخته شده که تنها ۵۰ مجسمه آن در پارک جمشیدیه تهران برپا شده‌است.
وی موسس تنها موزه خصوصی ایران است که غارموزه وزیری نامیده می‌شود و با دستان توانمندش در کوههای لواسانات تهران حفر و برپا شده است. آثار طراحی شده در این باغ موزه از داستان‌های شاهنامه فردوسی و فولکلور ایران و فرهنگ اصیل و سنتی ایرانی برگرفته شده است. آثار متعدد او از فلز، چوب، سنگ، شیشه، فایبرگلاس و ... ساخته شده. آنچه کار او را منحصر به‌فرد کرده، استفاده بسیار دقیق از مواد دور ریز و بازیافتی است که اوج خلاقیت، هنر و اندیشه در آنان موج می‌زند.
آرامگاه وی در لواسان است.

برخی از آثار:
موزه شخصی و دست‌ساز غارموزه وزیری
پارک جمشیدیه، کلیه کارها از جمله مجسمه‌های دست‌های آبخوری، شهریار، ستارخان، فردوسی و رستم و سهراب و غیره.
پارک ساعی آب‌نما و مجسمه‌های حیوانات.
پارک باراجین قزوین مجسمه‌های ماهی، دایناسور، فیل، آب‌نما، بز، گاومیش.
قلعه فلک الافلاک حدود ۵۰ مجسمه از فولکلور ایران.
موزه رختشویخانه زنجان ۲۵ مجسمه از فولکلور ایران.
مجسمه سفالگر در لالجین همدان.
مجسمه سردارجنگل "میرزاکوچک خان" در اهواز.
مجسمه بوعلی‌سینا در ماهشهر.

‎

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#ناصر_هوشمند_وزیری، د

‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۷ تیر زادروز کیخسرو شاهرخ

(زاده ۷ تیر ۱۲۵۴ کرمان -- درگذشته ۱۱ تیر ۱۳۱۹ تهران) نماینده مجلس

او ملقب به ارباب کیخسرو، از سال ۱۲۸۸ تا ۱۳۱۹ "از دوره دوم تا یازدهم" نماینده مجلس شورای ملی "کرسی جامعه زرتشتیان" و رئیس انجمن زرتشتیان تهران بود. به درست‌کاری و سلامت مالی معروف بود. چندین مدرسه و دبیرستان از خود به‌جای گذاشت و در ۱۳۰۵ ساخت آرامگاه فردوسی را در دستور کارش قرار داد. پس از پایان بنای آرامگاه، به‌دستور فروغی - رئیس انجمن آثار ملی و نخست‌وزیر وقت - برگزاری هزاره فردوسی را در ۱۳۱۳ به‌عهده گرفت. ارباب کیخسرو در ۱۳۰۹ به سربازرسی راه‌آهن  ایران  منصوب شد. در ۱۳۱۲  قانونی را به‌تصویب رساند تا دادگاه‌ها هنگام قضاوت ملزم به‌رعایت قوانین اقلیت‌های مذهبی در موارد ازدواج، طلاق و ارث باشند و بر آن اساس رأی صادر کنند. در جریان جنگ جهانی دوم،  بهرام شاهرخ پسر کیخسرو در اداره تبلیغات آلمان در برلن در بخش گزارش‌های فارسی رادیو برلن، گویندگی می‌کرد. ارباب کیخسرو از آنجا که به‌مسائل فرهنگی جامعه توجه زیادی داشت. فارسی سره نویسی را در مجلس رواج داد.
«آیین مزدیسنی» «فروغ مزدیسنی» و «آیین نامهپپسی زرتشتیان» از آثار اوست. همچنین مقالاتی نیز در روزنامه «ندای وطن» مجدالاسلام کرمانی از وی به‌چاپ رسیده است. او بانی و بنیانگذار کتابخانه مجلس در تهران است. او کاشف محل خاکسپاری فردوسی و بنیانگذار آرامگاه فردوسی در شهر توس است.
وی در تصادف با اتومبیل درگذشت.

‎

💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#کیخسرو_شاهرخ، ز

شاهنامه‌خوانیِ بانوی تبریزی

براساسِ شاهنامه فردوسی، ویرایشِ دوم استاد جلال خالقی مطلق

زنانِ خردمند شاهنامه: گُردآفرید


شگفت آمدَش، گفت: «از ایران سپاه
چنین دختر آید بَدآوردگاه
سوارانِ جنگی به روزِ نبرد
همانا بَدابر اندر آرند سَر»


شاهنامه‌خوان:‌
فاطمه تمجیدی
(کارگاه شاهنامه‌خوانی تبریز)

💎
🆔 @maneshparsi