فرهنگ و منش پارسی

فرهنگ و منش پارسی

تیرگان بر ایرانیان فرخنده باد.❤️ ✅۱۰ تیر، روزی‌ست که در دل اساطیر ایران می‌درخشد؛ روزی که آرش کمانگیر، جان خویش را در تیر نهاد تا مرز ایران‌زمین را از فراز دماوند تا دوردست‌ها برساند.🏹 تیرگان در تقویم ایران باستان، جشن آب، باران، تیر و پاکی‌ست. در این روز،…

آرش شیواتیر
افسانه ای از جان فشانی و میهن پرستی

✍ #یونس_پیرزاده

در روزگاران کهن، در عهد پادشاهی منوچهر از دودمان پیشدادی، جنگ سهمگینی میان ایران و توران درگرفت. افراسیاب، پادشاه نیرومند توران، سپاهیان ایران را در سرزمین طبرستان (مازندران کنونی) به محاصره ای سخت و جانکاه گرفتار کرد. دوازده سال گذشت و ایرانیان، در تنگنای شکست، تاب مقاومت را از دست دادند.  

منوچهر، که تسلیمِ خفت بار را برنمی تافت، پیشنهاد صلحی داد و با افراسیاب پیمانی بست: تورانیان به اندازه ی پرتاب یک تیر از مرزهای ایران عقب نشینی کنند و سرزمین های اشغالی را بازگردانند. افراسیاب، این شرط را نشانه ای از خواری ایرانیان پنداشت و پذیرفت. قرار بر این شد که کمانداری ایرانی بر بلندای قله ی دماوند یا دامنه های البرز بایستد و تیری بی مانند را به سوی دوردست ها پرتاب کند تا مرز تازه ی ایران و توران را تعیین کند. 
 

آنگاه سپندارمذ، ایزدبانوی زمین و نماد پاکی و میهن دوستی، به یاری ایرانیان شتافت. او به منوچهر فرمان داد تا کمانی سترگ و شگفت انگیز بسازند. تیری که از این کمان رها شود، به فراسوی افق ها خواهد رفت، اما کسی که آن را پرتاب کند، جان خود را در راه میهن نثار خواهد کرد.  

#آرش، نام آورترین کماندار ایران، داوطلب این مأموریت مقدس شد. او با آگاهی از سرنوشت محتوم خویش، بی هراس و استوار، آماده ی فداکاری گردید. 
افراسیاب تیری را نشانه گذاری کرده به ایرانیان سپرد تا مهر تأییدی بر پیمان صلح باشد و سندی از قدرت و اعتبار او در این نبرد نابرابر.  

جشن #تیرگان برابر با ۱۰ تیر ، روزی فرخنده که در آن ایزد باران بر دیو خشکسالی چیره می شد. 

مردم ایران، از زن و مرد و پیر و جوان، با دلی آکنده از امید و بیم، گرد آمدند تا شاهد رهایی میهن باشند.

آرش، برهنه بر بالای کوه ایستاد و به مردمان نشان داد که تنی سالم دارد، اما پس از این پرتاب، پیکرش را به باد فنا خواهد سپرد. 
آنگاه، با نیرویی آسمانی، زه کمان را کشید و تیر را به سوی بیکران ها رها کرد.  
چنین بود که جان پاک آرش، فدای خاک ایران شد. پیکرش پاره پاره گشت و در بادها ناپدید شد، اما تیرش همچون پیامِ آزادی، از کوه ها گذشت و از دشت ها گذر کرد. 

سواران تورانی روزها در پی آن تاختند، تا سرانجام آن را بر تنه ی درخت کهنسال گردویی در کرانه های رود آمو (آمودریا) یافتند. بدین سان، مرز ایران گسترده تر شد و دشمن به پیمان خویش گردن نهاد.  

#آرش_شیواتیر، اسطوره بی همتای فداکاری، تا همیشه در یاد ایرانیان جاودانه شد. هر ساله در جشن #تیرگان، نام و یاد او را گرامی می دارند و از ایثارش سخن می گویند، تا آیندگان بدانند که عشق به میهن، می تواند از مرزهای هستی نیز بگذرد.  

به یاد #آرش، که تیرش نه از کمان، که از جان گذشت.
💎
🆔 @maneshparsi

❤4

www.tgoop.com/maneshparsi/20031

141 viewsJul 3 at 18:31

آرش شیواتیر
افسانه ای از جان فشانی و میهن پرستی

✍ #یونس_پیرزاده

در روزگاران کهن، در عهد پادشاهی منوچهر از دودمان پیشدادی، جنگ سهمگینی میان ایران و توران درگرفت. افراسیاب، پادشاه نیرومند توران، سپاهیان ایران را در سرزمین طبرستان (مازندران کنونی) به محاصره ای سخت و جانکاه گرفتار کرد. دوازده سال گذشت و ایرانیان، در تنگنای شکست، تاب مقاومت را از دست دادند.  

منوچهر، که تسلیمِ خفت بار را برنمی تافت، پیشنهاد صلحی داد و با افراسیاب پیمانی بست: تورانیان به اندازه ی پرتاب یک تیر از مرزهای ایران عقب نشینی کنند و سرزمین های اشغالی را بازگردانند. افراسیاب، این شرط را نشانه ای از خواری ایرانیان پنداشت و پذیرفت. قرار بر این شد که کمانداری ایرانی بر بلندای قله ی دماوند یا دامنه های البرز بایستد و تیری بی مانند را به سوی دوردست ها پرتاب کند تا مرز تازه ی ایران و توران را تعیین کند. 
 

آنگاه سپندارمذ، ایزدبانوی زمین و نماد پاکی و میهن دوستی، به یاری ایرانیان شتافت. او به منوچهر فرمان داد تا کمانی سترگ و شگفت انگیز بسازند. تیری که از این کمان رها شود، به فراسوی افق ها خواهد رفت، اما کسی که آن را پرتاب کند، جان خود را در راه میهن نثار خواهد کرد.  

#آرش، نام آورترین کماندار ایران، داوطلب این مأموریت مقدس شد. او با آگاهی از سرنوشت محتوم خویش، بی هراس و استوار، آماده ی فداکاری گردید. 
افراسیاب تیری را نشانه گذاری کرده به ایرانیان سپرد تا مهر تأییدی بر پیمان صلح باشد و سندی از قدرت و اعتبار او در این نبرد نابرابر.  

جشن #تیرگان برابر با ۱۰ تیر ، روزی فرخنده که در آن ایزد باران بر دیو خشکسالی چیره می شد. 

مردم ایران، از زن و مرد و پیر و جوان، با دلی آکنده از امید و بیم، گرد آمدند تا شاهد رهایی میهن باشند.

آرش، برهنه بر بالای کوه ایستاد و به مردمان نشان داد که تنی سالم دارد، اما پس از این پرتاب، پیکرش را به باد فنا خواهد سپرد. 
آنگاه، با نیرویی آسمانی، زه کمان را کشید و تیر را به سوی بیکران ها رها کرد.  
چنین بود که جان پاک آرش، فدای خاک ایران شد. پیکرش پاره پاره گشت و در بادها ناپدید شد، اما تیرش همچون پیامِ آزادی، از کوه ها گذشت و از دشت ها گذر کرد. 

سواران تورانی روزها در پی آن تاختند، تا سرانجام آن را بر تنه ی درخت کهنسال گردویی در کرانه های رود آمو (آمودریا) یافتند. بدین سان، مرز ایران گسترده تر شد و دشمن به پیمان خویش گردن نهاد.  

#آرش_شیواتیر، اسطوره بی همتای فداکاری، تا همیشه در یاد ایرانیان جاودانه شد. هر ساله در جشن #تیرگان، نام و یاد او را گرامی می دارند و از ایثارش سخن می گویند، تا آیندگان بدانند که عشق به میهن، می تواند از مرزهای هستی نیز بگذرد.  

به یاد #آرش، که تیرش نه از کمان، که از جان گذشت.
💎
🆔 @maneshparsi

BY فرهنگ و منش پارسی