محمود شفیعی

✅انسان فردی و مدنی، به مثابه آخرین کنش گر در حوزه دین

🖊۱. دین در لوح محفوظ کنش گری مستقیم خداوند بوده و دسترسی به آن برای هرکسی ممکن نیست. تنها پاکانی از بندگان الهی به این مرحله استعلایی دسترسی دارند. (لا یمسه الا المطهرون ).
🖊۲. دین منتقل شده به پیامبران الهی ص، کارویژه ماموران ویژه خداوند، جبرائیل و امثال او، شمرده می شود. دسترسی به این دین، مخصوص پیامبرانی است که به آنها وحی شده است. (انا انزلناه فی لیله القدر و ...).
🖊۳. آنچه که پیامبران الهی از راه بیان ملفوظ، دین وحی شده را به قلمرو زبان بشری تبدیل ساخته اند، مستقیم به کنش پیامبران الهی مربوط است. آنان این توانایی را دارند که به ابلاغ دینی بپردازند که طی فرایند وحی بدان دست یافته اند.
🖊۴. از این مرحله به بعد که امکان شنیدن یا خواندن سخن خداوند و پس از آن اندیشیدن و فهمیدن پیام خداوند، برای عموم مردم امکان پذیر می گردد، کنش گری افراد عادی در حوزه دین شروع می شود. (انا انزلناه قرآنا عربیا لعلکم تعقلون). پس پیام خداوند در آخرین مرحله به کنش افراد عادی تبدیل می گردد.
🖊 در این مرحله چهارم دو نوع فهم دینی را می توان از همدیگر جدا کرد: الف. فهم آموزه هایی که به زندگی فردی افراد مربوط است‌ ب. فهم آموزه هایی که درباره زندگی اجتماعی آنان وارد شده است.
🖊در بخش اول آن دسته از احکام الهی که به فهم فردی تبدیل شده و آن فرد بعد از فهمیدن، آن آموزه را تصدیق کرده است، چنین آموزه ای برای او قطعی می گردد و این فرد در آن زمینه تکلیف ایمانی پیدا می کند. اغلب احکام دینی که رابطه انسان با خدا یا رابطه انسان با خود را بیان می کنند، در این بخش قرار می گیرند.
🖊در مقابل، آموزه های بخش دوم، زمانی می تواند به تکلیف اجتماعی تبدیل گردد، که ابتدا از سوی، نه یک فرد یا گروه خاص، که افراد جامعه هدف، مورد فهم و بعد از آن مورد اذعان قرار گیرد. در واقع در این مرحله چنین آموزه هایی به معروف و منکر اجتماعی تبدیل می گردند و طی سازوکار مدنی می توان چنین تعلیماتی را به مجموعه ای از کدهای قانونی تبدیل کرد و حکومت مدنی را مکلف ساخت تا در آن چارچوب به حکمرانی بپردازد و آن تعالیم را با اقتدار اجرا کند.
۲۴اریبهشت۱۴۰۴ شفیعی
@Mahmood_shafiee

👍1

www.tgoop.com/mahmood_shafiee/385

230 viewsedited  May 14 at 19:31

✅انسان فردی و مدنی، به مثابه آخرین کنش گر در حوزه دین

🖊۱. دین در لوح محفوظ کنش گری مستقیم خداوند بوده و دسترسی به آن برای هرکسی ممکن نیست. تنها پاکانی از بندگان الهی به این مرحله استعلایی دسترسی دارند. (لا یمسه الا المطهرون ).
🖊۲. دین منتقل شده به پیامبران الهی ص، کارویژه ماموران ویژه خداوند، جبرائیل و امثال او، شمرده می شود. دسترسی به این دین، مخصوص پیامبرانی است که به آنها وحی شده است. (انا انزلناه فی لیله القدر و ...).
🖊۳. آنچه که پیامبران الهی از راه بیان ملفوظ، دین وحی شده را به قلمرو زبان بشری تبدیل ساخته اند، مستقیم به کنش پیامبران الهی مربوط است. آنان این توانایی را دارند که به ابلاغ دینی بپردازند که طی فرایند وحی بدان دست یافته اند.
🖊۴. از این مرحله به بعد که امکان شنیدن یا خواندن سخن خداوند و پس از آن اندیشیدن و فهمیدن پیام خداوند، برای عموم مردم امکان پذیر می گردد، کنش گری افراد عادی در حوزه دین شروع می شود. (انا انزلناه قرآنا عربیا لعلکم تعقلون). پس پیام خداوند در آخرین مرحله به کنش افراد عادی تبدیل می گردد.
🖊 در این مرحله چهارم دو نوع فهم دینی را می توان از همدیگر جدا کرد: الف. فهم آموزه هایی که به زندگی فردی افراد مربوط است‌ ب. فهم آموزه هایی که درباره زندگی اجتماعی آنان وارد شده است.
🖊در بخش اول آن دسته از احکام الهی که به فهم فردی تبدیل شده و آن فرد بعد از فهمیدن، آن آموزه را تصدیق کرده است، چنین آموزه ای برای او قطعی می گردد و این فرد در آن زمینه تکلیف ایمانی پیدا می کند. اغلب احکام دینی که رابطه انسان با خدا یا رابطه انسان با خود را بیان می کنند، در این بخش قرار می گیرند.
🖊در مقابل، آموزه های بخش دوم، زمانی می تواند به تکلیف اجتماعی تبدیل گردد، که ابتدا از سوی، نه یک فرد یا گروه خاص، که افراد جامعه هدف، مورد فهم و بعد از آن مورد اذعان قرار گیرد. در واقع در این مرحله چنین آموزه هایی به معروف و منکر اجتماعی تبدیل می گردند و طی سازوکار مدنی می توان چنین تعلیماتی را به مجموعه ای از کدهای قانونی تبدیل کرد و حکومت مدنی را مکلف ساخت تا در آن چارچوب به حکمرانی بپردازد و آن تعالیم را با اقتدار اجرا کند.
۲۴اریبهشت۱۴۰۴ شفیعی
@Mahmood_shafiee

BY محمود شفیعی