tgoop.com/kanale_alibabachahi/6156
Last Update:
مسافر ِ اهل ِ هوا
کیوان نریمانی
شاعر ، مترجم ، منتقد و شهرساز
۱
علی باباچاهی مسافری است که با " بیرون پریدن ِ " مدام از " صف " گویی نماد نو به نو شدن همیشگی ِ هراکلیتوسی است .
او راهش را " در بی تکیه گاهی " با " صدای شن " ها و "خاکی " که " آفتاب" از آن جا سر می زند ، آغاز می کند ؛
" آوای دریا مردان " را " در منزل های بی نشان ِ دریا " می جوید ؛
" نم نم باران " است ، " گل ِباران ِ هزار روزه "
، که " عقل عذابش " می داد ؛
با " قیافه " ای "که خیلی مشکوک است " ، می رود " به صید ِ نهنگ " با " پیکاسو در آب های خلیج " ؛
" فقط از پریان ِ دریایی زخم ِ زبان می خورَد" ؛
" هوش و حواس گل ِ شب ْبو " برایش " کافی است ؛
بانگ بر می دارد : " دنیا اشتباه می کند " ، در " غارهای پر از نرگس " و آن " کشتی ِ پر اسرار " ؛
باباچاهی" اتاق بر آب راه " می رود و
" قشنگی ِ دنیا را " به " همین " ها می داند ؛
" با آئورا و دیگران " ، در " غروب" ی که " آدم ها " " اسم ندارند " ، باز دوباره می پرد از صف بیرون .
۲
باباچاهی هر چه به پیش می رود ، به ویژه پس از " منزل های دریا بی نشان است " و " نم نم بارانم " ، بیشتر از این شگردها و ابزارها بهره گرفته است :
ناآشنا سازی ، طنز و شیطنت = واژگویی [ آیرونی] و نقض و نقیضه گویی ، کژ نمونی [ پارودی ] و نایقینی ، پلا گویی و پوچ انگاری [ ابزوردیتی و ونیتی ] و دگر زبانی [هترو گلاسیا ] و دگرآوایی [ هتروفونیا ] و جند آوایی [ چند آوایی " و راه رفتن بر لبه ی تیغ ِ و منطق و معنا گریزی و ....
این ها همه را برای چه به کار می بندد ؟ شاید برای آن است که مدام بجنگد با اندیشه و زبان و موسیقی و تصویر و اسلوب های سخت و سنگی شده ی تکراری و هنجارین و کم اثر تا آن ها را از کار بیندازد ؛ تا شعرهایی نوتر ، تپنده تر و آفریدارتر بنویسد .
تا شاید بتواند بر برّندگی و ژرفا ، دل برانگی ، نابه هنگامی و شگفتانگی شعرش بیفزاید ؛ ولی تردید ندارم او توانسته نگاه سنجش گران و خوانندگان حرفه ای شعر را به سوی خود بکشاند .
باباچاهی گاه زبانش آگاهانه و به خواست ، روان گسیخته [اسکیزوفرنیک ] ، جهشی و لگام بریده می نماید .
او به پیشواز هر پسا و پساتر ی می رود ؛ با برون ایستایی خردورزانه ی دیوانه نما - مگر نه این که گفته اند دیوانه گی و دیوانه نمایی ، خود گونه ای از دیوانه نبودن و خردمندی است؟
بابا چاهی از دهه ی هشتاد و پس از آن ، تجربه گرا تر می شود و با گذر سالیان ، هم چو ماهی لیز و گریز باله تر .
پروا ندارد خواننده چه قدر از خواندن برخی سطرها یا تمام ِشعرش گیج و گول در می ماند و تصویر ذهنی یکپارچه و تکینه و آشنایی در ذهنش نقش نمی بندد ؛ از اتفاق خواسته ی او همین دیریابی است برای تلنگر زدن به ذهن ِخوگیر .
او گاه هم چنین ، با نقب در نقب زدن و در هم ریختگی آشوب ناک ِ[ کیاتیک ]واژه ها و سطرها ، افسون و افسان هرج و مرج گرایانه [ آنارشیک ] و سودا زده ای = مالیخولیایی می آفریند ؛ از این هم باکش نیست !
گمان می برم علی باباچاهی گاه گوشه ای می نشیند و به همه ی اینها و همه چیزهای سخت و صلب و آشنا و مالوف و ای چه بسا به خودش و شعر و شگردش در خلوت می خندد ؛ گر چه این خنده را نیز می شود تراژیک -کمیک دانست.
۳
علی بابا چاهی شاعر ِ اهل ِ هواست ؛ جن زده ای در تسخیر بادها که فرمان روایان دریاها و خاک و بیرون از خاک اند ؛
وهم آلوده ی" دینگو مارو " باد دهُل و سنج و ساز و دمّام و و یزله و پایکوبی ؛
مرکب رهوار ِ ِ باد ِ " مَتووری " است که کسی را توان برآوردن خواسته هایش نیست ؛
بی قراری و ن نا آرامی اش از زار ِ" شیخ شنگر " است ؛
دلواپسی و ترک خانه و کاشانه اش از " اُم ْ گارِه " ؛
شاید خود ، زار ِ دریایی ِ " بابوور " است که تنها با شعر ِ خودش به زیر می آید ؛
شاید هم نظر کرده ی شیخ الشیوخ بادها ، شیخ اِدْروس " است که تنها برگزیدگانو بزرگان و بابا یان را به زیر می کشد ؛
و یا شاید " شیخ البِحار " که قدم گاهش ته ِ دریاست، کنار صدف ها و مرواریدها .
و شاید هم پاره ای از هر کدام را در خود دارد.
🅱️💙🅰️💙🅱️💙🅰️
@kanale_alibabachahi
#کانال_علی_باباچاهی
https://www.tgoop.com/kanale_alibabachahi
BY ☸️کانال علی باباچاهی،شاعرومنتقدمعاصر(شعردروضعیت دیگر)
Share with your friend now:
tgoop.com/kanale_alibabachahi/6156