tgoop.com/jad_lp/252
Last Update:
💢وفاق ملی یا پلورالیسم سیاسی (۲)
🔹اختلافات و اشتباهات نیز هرکدام حدومرز خود را دارند. رهبر معظم انقلاب بارها بر مسئله لزوم وحدت و آشتی ملی تأکید کرده‌اند؛ اما خطوط قرمز آن را هم مشخص کرده‌اند. اساساً هر شخص و هر حکومتی که زیر لوای اسلام ناب حرکت می‌کند مجموعه‌ای از جاذبه‌ها و دافعه‌هاست. "قهری وجود ندارد، البته مردم ما با کسانی که در سال ۸۸ به روز عاشورای حسینی اهانت کردند و با قساوت و لودگی و بی‌حیایی، جوان بسیجی را در خیابان لخت کردند و کتک زدند، قهر هستند و با آنها آشتی هم نمی‌کنند."
به قطع، ما هیچگاه با عاملین و حامیان فتنه زیر پرچم وحدت نخواهیم رفت. هنوز خطبه تاریخی 88 معظم له را فراموش نکرده ایم که فتنه گران را ببخشیم و با آنها دست دوستی بدهیم.
🔻و اما نکته آخر،
"شما تصور می‌کنی حق با شماست طرف مقابل تصور میکنه حق با اوناست حالا این تصوراته دیگه؟"
مهم‌ترین نکته‌ای که از این صحبت استخراج می‌شود، نسبی‌گرایی معرفت‌شناسی و درنهایت پلورالیسم سیاسی است. یکی از مهم‌ترین مبانی پلورالیسم سیاسی، پلورالیسم معرفتی است. در این مبنا تمام گزاره‌های معرفتی قابلیت اتصاف به صدق و حق را دارند؛ بنابراین همه گروه‌های سیاسی و اجتماعی که از دیدگاه‌های ضدونقیض برخوردارند، می‌توانند بر حق باشند. این مبنای معرفت‌شناختی به نسبی‌گرایی، شکاکیت و نفی معیار معرفت می‌انجامد.
🔸هرچند تفصیل این مسئله در این مجال نمی‌گنجد؛ اما باید گفت که این تفکر خطرناک در عرصه سیاست پیامدهای خطرناکی دارد و به قطع این مبنا باطل است چرا که هر انسانی اصول پایه مبتنی بر یقین دارد و در نتیجه می‌توان به یک نظام یقینی رسید. پیامد منفی این مبنا در سیاست را این‌طور می‌توان بیان کرد که در حداقلی‌ترین مسئله چنانچه یقینی برای انسان حاصل نشود عزم و اراده پیش برد و به کمال رساندن آن عقیده امری دورازذهن و غیرممکن است. این مسئله که حقیقتی وجود ندارد و همه اینها صرف تصورات است، در جمهوری اسلامی ایران که مبنای آن اسلام ناب محمدی است را چگونه می‌توان قبول کرد؟
پایان/
🌐 @jad_ut | جاد دانشگاه تهران
BY جاد دانشکده حقوق و علوم‌سیاسی
Share with your friend now:
tgoop.com/jad_lp/252