قدری تفقّه

بسم الله الرحمن الرحیم
✳️گذری بر زندگانی مرحوم استاد تیمور افغانی
#استاد_تیمور_افغانی
(به قلم جناب آقای مسعود شکوهی، برگرفته از کانال ایشان با ویرایش)

✔️محمد تیمور افغانی فرزند کرمعلی متولد ۱۳۲۶ تهران؛
هنگام تولد پدرش قصد دارد نام او را محمد بگذارد، ولی یکی از دوستان پدر می گوید: تیمور بگذار! پدر برای اینکه دوستش رنجیده خاطر نشود «محمد تیمور» را به مامور ثبت می گوید؛ ولی مامور ثبت فقط تیمور ثبت می کند. بعدها برخی از دوستانش او را محمد و برخی عبدالله می خواندند؛ اما خودش تعصب خاصی روی اسمی نداشت.دوستانش حاجی خطابش می کردند
پدر و مادرش علی رغم عامی و بی سواد بودن تاثیر فوق العاده ای در تربیت او داشتند.

✔️ پایش به خاطر تصادف چند سال قبل کمی می لنگید. تبسم ملیحی همیشه بر لب داشت و معمولا وقتی با کسی روبرو می شد سرآغاز سخنش را با یک شوخی و طنزی مناسب و در خور طرف آعاز می کرد. نگاه نافذ و خط بسیار زیبایی داشت..اما پشت این چهره متبسم دریایی از عشق و تقوا و پارسایی موج میزد. اینها مشخصات ظاهری ابر مردی بود که یک سال قبل ما را داغدار کوچ غمبار خود ساخت.

✔️ کودکی را در یکی از محلات فقیر نشین جنوب تهران سپری کرد و از دوران نوجوانی وارد بازار کار شد شغلهای مختلفی را تجربه کرد ولی هیچ شغلی مانند آموزگاری او را جذب نکرد.
تحصیلات رسمی بالایی نداشت ولی هیچ گاه از مطالعه و تحقیق خسته نشد و اندوخته علمی بسیار بالایی فراهم آورد تا جایی که دیدگاه هایش مورد تایید و قبول و وثوق مراجع و علمای بزرگ قرار گرفت و حتی در زمینه های مختلف برخی از مراجع عظام از ایشان مشورت می گرفتند.

✔️ در جوانی مدتی به مبارزات سیاسی مشغول بود و بینش سیاسی بسیار بالایی و ریز بینی ها و نکته سنجی های خاصی داشت، ولی چهل سال اخر عمرش کلا سیاست را کنار نهاده بود و خود را وقف علوم اهل بیت کرده بود.
از استادان او می توان از مرحومان شاهجراغی، ایت الله موسوی گرمارودی، عارف واصل معلم دامغانی یاد کرد.
سی سال اخر عمرش را معتکف کوی سلطان خراسان شد و در طول این مدت زیارت روزانه اش هرگز ترک نشد چون عبد ذلیل در برابر ضریح مطهر گردن کج می کرد و غالبا زیارت امین الله می خواند و چشم به ضریح می دوخت و به زمزمه و نجوای عاشقانه می پرداخت و چه قدر به این حالت او غبطه می خوردم.
از وقتی که مشهد ساکن شده بود مطالعه در روایات معصومین را با جدیت بیشتری پیگیری می کرد در واقع تحقیق و مطالعه جزء لاینفک زندگی او بود و تا اخرین لحظات عمرش علی رغم شدت بیماری هرگز ترک نکرد خود را خادم آستان امام زمان می دانست و در خدمت تا آنجا که در توان داشت هیچ سستی و قصوری انجام نمی داد.

✔️ مجسمه اخلاق و تقوا بود! یک منتظر واقعی! یک جوانمرد عاشق! یک پیرو واقعی اهل بیت علیهم السلام !
در زندگی او تنها یک اصل وجود داشت آن هم ولایت پذیری بود، مصداق کاملی از:«سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم» با دوستان مولا دوست بود و با دشمنان اهل بیت دشمن تولی و تبری را توامان داشت در هر کاری به نظر اهل بیت توجه داشت.
در تحقیقات نگاه ژرف و ریز بینی خاصی داشت معمولا نکاتی را استخراج می کرد که از نگاه بسیاری از محققین مخفی مانده بود.
راستش را بخواهید گرچه خود در تشیع و تدفینش حاضر بودم و با باران اشک به خاک سپردیمش ولی با گذشت یک سال هنوز هم باور نمیکنم که آن نگاه نافذ آن تبسم شیرین آن دل دریایی آن مشاور عالم و امین و.... را از دست داده باشم...
[این نوشته در سال ۹۶ نوشته شده، تاریخ درگذشت: ۱۳۹۵/۱۰/۱۵]

@hawzeh_notes

❤7

www.tgoop.com/hawzeh_notes/781

3.05K viewsedited  Nov 30, 2023 at 17:05

بسم الله الرحمن الرحیم
✳️گذری بر زندگانی مرحوم استاد تیمور افغانی
#استاد_تیمور_افغانی
(به قلم جناب آقای مسعود شکوهی، برگرفته از کانال ایشان با ویرایش)

✔️محمد تیمور افغانی فرزند کرمعلی متولد ۱۳۲۶ تهران؛
هنگام تولد پدرش قصد دارد نام او را محمد بگذارد، ولی یکی از دوستان پدر می گوید: تیمور بگذار! پدر برای اینکه دوستش رنجیده خاطر نشود «محمد تیمور» را به مامور ثبت می گوید؛ ولی مامور ثبت فقط تیمور ثبت می کند. بعدها برخی از دوستانش او را محمد و برخی عبدالله می خواندند؛ اما خودش تعصب خاصی روی اسمی نداشت.دوستانش حاجی خطابش می کردند
پدر و مادرش علی رغم عامی و بی سواد بودن تاثیر فوق العاده ای در تربیت او داشتند.

✔️ پایش به خاطر تصادف چند سال قبل کمی می لنگید. تبسم ملیحی همیشه بر لب داشت و معمولا وقتی با کسی روبرو می شد سرآغاز سخنش را با یک شوخی و طنزی مناسب و در خور طرف آعاز می کرد. نگاه نافذ و خط بسیار زیبایی داشت..اما پشت این چهره متبسم دریایی از عشق و تقوا و پارسایی موج میزد. اینها مشخصات ظاهری ابر مردی بود که یک سال قبل ما را داغدار کوچ غمبار خود ساخت.

✔️ کودکی را در یکی از محلات فقیر نشین جنوب تهران سپری کرد و از دوران نوجوانی وارد بازار کار شد شغلهای مختلفی را تجربه کرد ولی هیچ شغلی مانند آموزگاری او را جذب نکرد.
تحصیلات رسمی بالایی نداشت ولی هیچ گاه از مطالعه و تحقیق خسته نشد و اندوخته علمی بسیار بالایی فراهم آورد تا جایی که دیدگاه هایش مورد تایید و قبول و وثوق مراجع و علمای بزرگ قرار گرفت و حتی در زمینه های مختلف برخی از مراجع عظام از ایشان مشورت می گرفتند.

✔️ در جوانی مدتی به مبارزات سیاسی مشغول بود و بینش سیاسی بسیار بالایی و ریز بینی ها و نکته سنجی های خاصی داشت، ولی چهل سال اخر عمرش کلا سیاست را کنار نهاده بود و خود را وقف علوم اهل بیت کرده بود.
از استادان او می توان از مرحومان شاهجراغی، ایت الله موسوی گرمارودی، عارف واصل معلم دامغانی یاد کرد.
سی سال اخر عمرش را معتکف کوی سلطان خراسان شد و در طول این مدت زیارت روزانه اش هرگز ترک نشد چون عبد ذلیل در برابر ضریح مطهر گردن کج می کرد و غالبا زیارت امین الله می خواند و چشم به ضریح می دوخت و به زمزمه و نجوای عاشقانه می پرداخت و چه قدر به این حالت او غبطه می خوردم.
از وقتی که مشهد ساکن شده بود مطالعه در روایات معصومین را با جدیت بیشتری پیگیری می کرد در واقع تحقیق و مطالعه جزء لاینفک زندگی او بود و تا اخرین لحظات عمرش علی رغم شدت بیماری هرگز ترک نکرد خود را خادم آستان امام زمان می دانست و در خدمت تا آنجا که در توان داشت هیچ سستی و قصوری انجام نمی داد.

✔️ مجسمه اخلاق و تقوا بود! یک منتظر واقعی! یک جوانمرد عاشق! یک پیرو واقعی اهل بیت علیهم السلام !
در زندگی او تنها یک اصل وجود داشت آن هم ولایت پذیری بود، مصداق کاملی از:«سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم» با دوستان مولا دوست بود و با دشمنان اهل بیت دشمن تولی و تبری را توامان داشت در هر کاری به نظر اهل بیت توجه داشت.
در تحقیقات نگاه ژرف و ریز بینی خاصی داشت معمولا نکاتی را استخراج می کرد که از نگاه بسیاری از محققین مخفی مانده بود.
راستش را بخواهید گرچه خود در تشیع و تدفینش حاضر بودم و با باران اشک به خاک سپردیمش ولی با گذشت یک سال هنوز هم باور نمیکنم که آن نگاه نافذ آن تبسم شیرین آن دل دریایی آن مشاور عالم و امین و.... را از دست داده باشم...
[این نوشته در سال ۹۶ نوشته شده، تاریخ درگذشت: ۱۳۹۵/۱۰/۱۵]

@hawzeh_notes

BY قدری تفقّه