حسن مجیدیان

📍فریادهای برخاسته از رنج‌های تاریخی:
«محقّقِ محافظه‌کار» یا «محقّقِ مجاهد»؟!
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
چندی پیش، یکی از دوستان از من انتقاد کرد که تو به سبک محقّقان، به نقد «علمی»، «آرام» و «منطقیِ» مسائل نمی‌پردازی و سخنت، «تند» و «نیش‌دار» است و این، باعث «تحریک احساسات» می‌شود؛ در صورتی‌‌که تو خود اهل «تحقیقِ علمی» هستی و در مسائل اجتماعی هم باید از این سبک، تبعیّت کنی. این سخن، درست است، امّا مسأله این است که اگر من فیلسوف یا مورّخ یا فقیه یا متکلّم می‌بودم، تنها برداشتم را می‌نوشتم و مکتب‌های دیگر را «منطقی»، «علمی» و «آرام» نقد می‌کردم، درحالی‌که مسأله‌ای که اکنون برای من مطرح است، عقدۀ هزاروسیصد سال «بیچارگیِ فکری» و «مسخ‌شدن ایمانِ نجات‌دهنده و آگاهی‌بخش» و «تمکین‌کردن مردم به جور و جهل و فقر» است. وقتی می‌بینم که ارزش‌های دینی، پایمال شده یا نادیده گرفته شده یا ناقص مطرح گشته و یا برخلاف مسیر اوّلیّه‌اش، استخدام شده است، و وقتی می‌بینیم آنچه که برای آزادی، برابری و تعالی مردم آمده است را برای جمود، انحراف و ذلّت مردم به‌کار می‌گیرند؛ در چنین شرایطی چگونه انسان می‌تواند همچون یک محقّقِ «مؤدب» و «معقول» و «آرام»، به نقد علمی بپردازد؟! مگر «اختلاف علمی» مطرح است تا به «نقد علمی» بپردازم؟! درد، «درد مسخ‌شدن ارزش‌های دینی» است که ابزار اسارت و بدبختی مردم قرار گرفته است. چرا ابوذر به‌جای آن جبهه‌گیریِ سختی که به قیمت جانش تمام شد، به گوشۀ مسجدها نخزید تا برای مسلمانان، تحقیقات علمی کند و بگوید این نظر دربارۀ فلان آیه، محل تردید است یا فلان حدیث پیغمبر آن‌طور نیست و ...؟! چرا او که بهترین کسی بود که می‌توانست از آخرت و روح و ثواب و و کرامات و معجزات پیامبر و ... سخن بگوید، یا دربارۀ مسائل فقهی و کلامی دین تحقیق کند، به این‌چنین تحقیقاتی تن در نداد؟! بلکه بی‌ملاحظۀ همه‌چیز، در مجلس رسمی و سیاسی، استخوان پای شتر را بر فرق کعب‌الاحبار ‌زد! بر این اساس است که پیامبر می‌گوید زمین تیره، در بر نگرفته و آسمان کبود، سایه نیفکنده است کسی را که راست سخن‌تر و درست لهجه‌تر از ابوذر باشد. اینجاست که هر قدر حسّاسیّت‌ها، عکس‌العمل‌ها، تهمت‌ها، بدگویی‌ها، دشنام‌ها، توطئه‌ها و دشمنی‌ها شدیدتر و زیادتر می‌شوند؛ «راهِ رفتن»، روشن‌تر و «حقیقت»، مشخص‌تر و «مسئولیّت»، سنگین‌تر می‌شود.

📎 علی شریعتی، مجموعۀ آثار، ج۷، شیعه، صص۷-۱۳.
https://www.tgoop.com/ha_mim1377

Telegram

حسن مجیدیان

یادداشت ها و انتخاب های حسن مجیدیان
ارتباط از طریق :
@hamim1361

👍2

www.tgoop.com/ha_mim1377/5059

341 viewsحسن مجیدیان, Jun 23, 2022 at 11:58

📍فریادهای برخاسته از رنج‌های تاریخی:
«محقّقِ محافظه‌کار» یا «محقّقِ مجاهد»؟!
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
چندی پیش، یکی از دوستان از من انتقاد کرد که تو به سبک محقّقان، به نقد «علمی»، «آرام» و «منطقیِ» مسائل نمی‌پردازی و سخنت، «تند» و «نیش‌دار» است و این، باعث «تحریک احساسات» می‌شود؛ در صورتی‌‌که تو خود اهل «تحقیقِ علمی» هستی و در مسائل اجتماعی هم باید از این سبک، تبعیّت کنی. این سخن، درست است، امّا مسأله این است که اگر من فیلسوف یا مورّخ یا فقیه یا متکلّم می‌بودم، تنها برداشتم را می‌نوشتم و مکتب‌های دیگر را «منطقی»، «علمی» و «آرام» نقد می‌کردم، درحالی‌که مسأله‌ای که اکنون برای من مطرح است، عقدۀ هزاروسیصد سال «بیچارگیِ فکری» و «مسخ‌شدن ایمانِ نجات‌دهنده و آگاهی‌بخش» و «تمکین‌کردن مردم به جور و جهل و فقر» است. وقتی می‌بینم که ارزش‌های دینی، پایمال شده یا نادیده گرفته شده یا ناقص مطرح گشته و یا برخلاف مسیر اوّلیّه‌اش، استخدام شده است، و وقتی می‌بینیم آنچه که برای آزادی، برابری و تعالی مردم آمده است را برای جمود، انحراف و ذلّت مردم به‌کار می‌گیرند؛ در چنین شرایطی چگونه انسان می‌تواند همچون یک محقّقِ «مؤدب» و «معقول» و «آرام»، به نقد علمی بپردازد؟! مگر «اختلاف علمی» مطرح است تا به «نقد علمی» بپردازم؟! درد، «درد مسخ‌شدن ارزش‌های دینی» است که ابزار اسارت و بدبختی مردم قرار گرفته است. چرا ابوذر به‌جای آن جبهه‌گیریِ سختی که به قیمت جانش تمام شد، به گوشۀ مسجدها نخزید تا برای مسلمانان، تحقیقات علمی کند و بگوید این نظر دربارۀ فلان آیه، محل تردید است یا فلان حدیث پیغمبر آن‌طور نیست و ...؟! چرا او که بهترین کسی بود که می‌توانست از آخرت و روح و ثواب و و کرامات و معجزات پیامبر و ... سخن بگوید، یا دربارۀ مسائل فقهی و کلامی دین تحقیق کند، به این‌چنین تحقیقاتی تن در نداد؟! بلکه بی‌ملاحظۀ همه‌چیز، در مجلس رسمی و سیاسی، استخوان پای شتر را بر فرق کعب‌الاحبار ‌زد! بر این اساس است که پیامبر می‌گوید زمین تیره، در بر نگرفته و آسمان کبود، سایه نیفکنده است کسی را که راست سخن‌تر و درست لهجه‌تر از ابوذر باشد. اینجاست که هر قدر حسّاسیّت‌ها، عکس‌العمل‌ها، تهمت‌ها، بدگویی‌ها، دشنام‌ها، توطئه‌ها و دشمنی‌ها شدیدتر و زیادتر می‌شوند؛ «راهِ رفتن»، روشن‌تر و «حقیقت»، مشخص‌تر و «مسئولیّت»، سنگین‌تر می‌شود.

📎 علی شریعتی، مجموعۀ آثار، ج۷، شیعه، صص۷-۱۳.
https://www.tgoop.com/ha_mim1377

BY حسن مجیدیان