حسن مجیدیان

حسن مجیدیان

Video

*آفت استثناء کردن خویش از تجربه‌های ناکام دیگران*


این ویدیو از ویدیوهای فراگیری است که آنکارای( ترکیه)سیلاب گرفته و بانویی را نشان می‌دهد که با وجود مشاهده وضعیت یک دوچرخه‌سوار گرفتار در جوی‌های آب‌گرفته، بی‌توجه به آنچه دیده است درست در همان مسیری گام می‌گذارد که فرد پیشین در تقلای خلاصی از آن است. این اتفاق برای بسیاری از ما افتاده است، پس، از این بانو می‌گذرم و به وجه تمثیلی این اتفاق، فارغ از فردی خاص می‌پردازم تا از این اشتباه معمول ما آدمیان به معنایی وسیع‌تر برای درک «اهل معنا» که از ظاهر، عبور می‌کنند، پل بزنیم.

ضرب‌المثل جالبی وجود دارد که می‌گوید: «چرخ را دوباره اختراع نمی‌کنند»، «آزموده را آزمودن خطاست» یا شعر #حافظ که می‌گوید:« من جرّب المجرب حلت به الندامه» و... جملگی به ما می‌آموزانند که «نباید، دوباره‌کاری کرد».

با همه اینها بشر به اصطلاح «شیر خام خورده است». هر فرد، جامعه یا نسلی با وجود اینکه وقایع و ناکامی‌ها و اشتباهات پیشینیان را مرور می‌کند، باز هم دچار این توهم می‌شود که ممکن نیست که با طی همان راه، دچار سرنوشت و فرجام همان ره‌پویان پیشین شود.
‍
باربارا تاکمن در کتاب ارزشمند «سیر نابخردی» با قلم شیوای خود، این وضعیت را روایت می‌کند:

خشک مغزی، منشأ خود فریبی است و در تاریخ ، نقش بسیار بزرگی دارد و عبارت از این است که اوضاع و احوال را بر مبنای تصورات ثابت و پیش ساخته ارزیابی کنیم و علایم و قراین مخالف را نادیده بگیریم یا مردود بشماریم و به پیروی از آرزوهای خود عمل کنیم و واقعیت ها را گردن ننهيم. عصاره خشک مغزی را یکی از مورخان در گفته‌ای درباره فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا و سردستۀ تاجداران یک دنده و خشک مغز بیان کرده است: «تجربه هیچ شکستی ایمان او را به برتری ذاتی سیاست خویش سست نمی‌کرد»
برای آدمیان یا قدرتمندان یا جامعه‌ای که چنین رفتار می‌کند نه تاریخ، نه علم، نه عبرت -که آفتاب و روشنایی‌های طی طریق زندگی هستند- هیچکدام راهگشا نیست . کوری اینان با بینایی‌شان تفاوتی ندارد و عاقبت چنان بی‌اعتنا به شواهد و دلایل و استدلال‌ها می‌شوند که جز تماشای افتادنشان در چاهی که خود کنده‌اند، چاره‌ای نیست. مراقب باشید که خود، چاه خویش را حفر نکنید:

گر هر دو دیده هیچ نبیند به اتفاق
بهتر ز دیده‌ای که نبیند خطای خویش
چاه است و راه و دیدهٔ بینا و آفتاب
تا آدمی نگاه کند پیش پای خویش
چندین چراغ دارد و بیراه می‌رود
بگذار تا بیفتد و بیند سزای خویش

www.tgoop.com/ha_mim1377/5036

335 viewsحسن مجیدیان, Jun 10, 2022 at 08:00

*آفت استثناء کردن خویش از تجربه‌های ناکام دیگران*


این ویدیو از ویدیوهای فراگیری است که آنکارای( ترکیه)سیلاب گرفته و بانویی را نشان می‌دهد که با وجود مشاهده وضعیت یک دوچرخه‌سوار گرفتار در جوی‌های آب‌گرفته، بی‌توجه به آنچه دیده است درست در همان مسیری گام می‌گذارد که فرد پیشین در تقلای خلاصی از آن است. این اتفاق برای بسیاری از ما افتاده است، پس، از این بانو می‌گذرم و به وجه تمثیلی این اتفاق، فارغ از فردی خاص می‌پردازم تا از این اشتباه معمول ما آدمیان به معنایی وسیع‌تر برای درک «اهل معنا» که از ظاهر، عبور می‌کنند، پل بزنیم.

ضرب‌المثل جالبی وجود دارد که می‌گوید: «چرخ را دوباره اختراع نمی‌کنند»، «آزموده را آزمودن خطاست» یا شعر #حافظ که می‌گوید:« من جرّب المجرب حلت به الندامه» و... جملگی به ما می‌آموزانند که «نباید، دوباره‌کاری کرد».

با همه اینها بشر به اصطلاح «شیر خام خورده است». هر فرد، جامعه یا نسلی با وجود اینکه وقایع و ناکامی‌ها و اشتباهات پیشینیان را مرور می‌کند، باز هم دچار این توهم می‌شود که ممکن نیست که با طی همان راه، دچار سرنوشت و فرجام همان ره‌پویان پیشین شود.
‍
باربارا تاکمن در کتاب ارزشمند «سیر نابخردی» با قلم شیوای خود، این وضعیت را روایت می‌کند:

خشک مغزی، منشأ خود فریبی است و در تاریخ ، نقش بسیار بزرگی دارد و عبارت از این است که اوضاع و احوال را بر مبنای تصورات ثابت و پیش ساخته ارزیابی کنیم و علایم و قراین مخالف را نادیده بگیریم یا مردود بشماریم و به پیروی از آرزوهای خود عمل کنیم و واقعیت ها را گردن ننهيم. عصاره خشک مغزی را یکی از مورخان در گفته‌ای درباره فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا و سردستۀ تاجداران یک دنده و خشک مغز بیان کرده است: «تجربه هیچ شکستی ایمان او را به برتری ذاتی سیاست خویش سست نمی‌کرد»
برای آدمیان یا قدرتمندان یا جامعه‌ای که چنین رفتار می‌کند نه تاریخ، نه علم، نه عبرت -که آفتاب و روشنایی‌های طی طریق زندگی هستند- هیچکدام راهگشا نیست . کوری اینان با بینایی‌شان تفاوتی ندارد و عاقبت چنان بی‌اعتنا به شواهد و دلایل و استدلال‌ها می‌شوند که جز تماشای افتادنشان در چاهی که خود کنده‌اند، چاره‌ای نیست. مراقب باشید که خود، چاه خویش را حفر نکنید:

گر هر دو دیده هیچ نبیند به اتفاق
بهتر ز دیده‌ای که نبیند خطای خویش
چاه است و راه و دیدهٔ بینا و آفتاب
تا آدمی نگاه کند پیش پای خویش
چندین چراغ دارد و بیراه می‌رود
بگذار تا بیفتد و بیند سزای خویش

BY حسن مجیدیان