📚 જ્ઞાન કી દુનિયા 📚

📚 જ્ઞાન કી દુનિયા 📚

Photo

*મોર્નિંગ મ્યુસિંગ્સ:*

"દરેક જૂની પેઢીને નવી પેઢી માટે નકારાત્મક ફરિયાદો કેમ હોય છે, જયારે સત્ય એ છે જે દરેક નવી પેઢી વધુ સારી દુનિયાનું નિર્માણ કરે છે....

જનરેશન ગેપની સમસ્યા સમજવા માટે આ એક સુંદર સવાલ છે.
આવું થવાનું મુખ્ય કારણ એ છે કે વ્યક્તિ પોતાના અનુભવને, યાદદાસ્તને અને વિચારોને અંતિમ માને છે.

દરેક પેઢી એક ચોક્કસ માહોલમાં મોટી થાય છે. એ માહોલ અને એ અનુભવ તેના દ્રષ્ટિકોણ અને સ્મૃતિઓને આકાર આપે છે. તેનાથી તે જીવનને અમુક રીતે જોવા માટે ટેવાઈ જાય છે. તે ટેવ આજીવન સાથે રહે છે.

જ્યારે નવી પેઢીનો સમય આવે છે ત્યારે માહોલ બદલાઈ ચૂક્યો હોય છે અને તે જુદા અનુભવો અને વિચારો સાથે મોટી થાય છે. જૂની પેઢી તે અનુભવો કે વિચારોને સમજી નથી શકતી કારણ કે તેને તેનો સમય જ શ્રેષ્ઠ લાગે છે, પરિણામે તે નકારાત્મક બની જાય છે.

જૂની પેઢી તેની માનસિકતામાં બદલાવ નથી લાવતી. તે તેના સમયનાં મૂલ્યો, નિયમો અને આદર્શોને વળગી રહે છે, જે નવા સમયમાં અનુપયોગી અથવા અવ્યવહારુ બની ગયાં હોય છે.

"મારા કરતાં મારા સંતાનો જૂદી રીતે જીવે છે" તે હકીકત જ મને એવું માનવા પ્રેરે છે કે તેમનામાં ખરાબી છે- જે મારા જેવા છે તે સારા, અને જે મારા કરતાં જુદા હોય તે ખરાબ.

એટલે, એક પિતાને તેના પુત્રની અને એ પુત્રને તેના પુત્રની જીવનશૈલી માટે ફરિયાદ રહેવાની. આ સામાન્ય છે, પણ એ નોંધનીય છે કે કોઈ પેઢી પરફેક્ટ નથી હોતી.
દરેકની પોતાની તાકાત અને કમજોરી હોય છે. દરેક પેઢીના પોતાના આગવા પડકારો અને અવસરો હોય છે.
પેઢી દર પેઢી ટીકા-ફરિયાદની આ સાઇકલમાં, મૂલ્યો અને ક્ષમતાઓનું તટસ્થ મુલ્યાંકન ઓછું, અને વ્યાપક સામાજિક વ્યગ્રતા વધુ હોય છે.
દરેક પેઢી societal anxietiesનો શિકાર બનતી હોય છે.
સામાજિક બાબતોમાં આવતાં પરિવર્તનો દરેક પેઢીને પરેશાન કરતાં હોય છે અને તે ફરિયાદ અને ચિંતાના સ્વરૂપે બહાર આવતાં હોય છે. આ અનિવાર્ય દૂષણ છે.

વ્યક્તિગત સ્તરે તેનો ઉપાય એ છે કે જૂની પેઢીના માણસોએ બને ત્યાં સુધી નવી પેઢી વચ્ચે રહેવું જોઈએ, જેથી નવા દ્રષ્ટિકોણનો વિકાસ થતો રહે અને તેમની વ્યથા એટલી ઓછી થાય.
*Happy Morning*

❤1

www.tgoop.com/gyan_ki_duniya/65056

985 viewsAug 9 at 04:17

*મોર્નિંગ મ્યુસિંગ્સ:*

"દરેક જૂની પેઢીને નવી પેઢી માટે નકારાત્મક ફરિયાદો કેમ હોય છે, જયારે સત્ય એ છે જે દરેક નવી પેઢી વધુ સારી દુનિયાનું નિર્માણ કરે છે....

જનરેશન ગેપની સમસ્યા સમજવા માટે આ એક સુંદર સવાલ છે.
આવું થવાનું મુખ્ય કારણ એ છે કે વ્યક્તિ પોતાના અનુભવને, યાદદાસ્તને અને વિચારોને અંતિમ માને છે.

દરેક પેઢી એક ચોક્કસ માહોલમાં મોટી થાય છે. એ માહોલ અને એ અનુભવ તેના દ્રષ્ટિકોણ અને સ્મૃતિઓને આકાર આપે છે. તેનાથી તે જીવનને અમુક રીતે જોવા માટે ટેવાઈ જાય છે. તે ટેવ આજીવન સાથે રહે છે.

જ્યારે નવી પેઢીનો સમય આવે છે ત્યારે માહોલ બદલાઈ ચૂક્યો હોય છે અને તે જુદા અનુભવો અને વિચારો સાથે મોટી થાય છે. જૂની પેઢી તે અનુભવો કે વિચારોને સમજી નથી શકતી કારણ કે તેને તેનો સમય જ શ્રેષ્ઠ લાગે છે, પરિણામે તે નકારાત્મક બની જાય છે.

જૂની પેઢી તેની માનસિકતામાં બદલાવ નથી લાવતી. તે તેના સમયનાં મૂલ્યો, નિયમો અને આદર્શોને વળગી રહે છે, જે નવા સમયમાં અનુપયોગી અથવા અવ્યવહારુ બની ગયાં હોય છે.

"મારા કરતાં મારા સંતાનો જૂદી રીતે જીવે છે" તે હકીકત જ મને એવું માનવા પ્રેરે છે કે તેમનામાં ખરાબી છે- જે મારા જેવા છે તે સારા, અને જે મારા કરતાં જુદા હોય તે ખરાબ.

એટલે, એક પિતાને તેના પુત્રની અને એ પુત્રને તેના પુત્રની જીવનશૈલી માટે ફરિયાદ રહેવાની. આ સામાન્ય છે, પણ એ નોંધનીય છે કે કોઈ પેઢી પરફેક્ટ નથી હોતી.
દરેકની પોતાની તાકાત અને કમજોરી હોય છે. દરેક પેઢીના પોતાના આગવા પડકારો અને અવસરો હોય છે.
પેઢી દર પેઢી ટીકા-ફરિયાદની આ સાઇકલમાં, મૂલ્યો અને ક્ષમતાઓનું તટસ્થ મુલ્યાંકન ઓછું, અને વ્યાપક સામાજિક વ્યગ્રતા વધુ હોય છે.
દરેક પેઢી societal anxietiesનો શિકાર બનતી હોય છે.
સામાજિક બાબતોમાં આવતાં પરિવર્તનો દરેક પેઢીને પરેશાન કરતાં હોય છે અને તે ફરિયાદ અને ચિંતાના સ્વરૂપે બહાર આવતાં હોય છે. આ અનિવાર્ય દૂષણ છે.

વ્યક્તિગત સ્તરે તેનો ઉપાય એ છે કે જૂની પેઢીના માણસોએ બને ત્યાં સુધી નવી પેઢી વચ્ચે રહેવું જોઈએ, જેથી નવા દ્રષ્ટિકોણનો વિકાસ થતો રહે અને તેમની વ્યથા એટલી ઓછી થાય.
*Happy Morning*

BY 📚 જ્ઞાન કી દુનિયા 📚