غلوپژوهی

🔹دیدگاه شیخ مفید (ره) درباره علم پیامبر (ص) به منافقان

«وَمِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِيمٍ» (التوبة : ۱۰۱)

ترجمه ابوالفتوح رازی: «و از آنان كه پيرامن شمااند از عرب، منافقانى هستند و از اهل مدينه سخت شدند بر منافقى، تو ندانى ايشان را، ما دانيم ايشان را، عذاب كنيم ايشان را دو بار پس بازبرندشان به عذابى بزرگ.» (روض الجنان و روح الجنان، ج۱۰، ص۱۹)

روشن است که این آیه در هر صورت حدودی از علم را از پیامبر (ص) نفی می‌کند و دیدگاه کسانی را که علم پیامبر (ص) و امام را مطلق می‌پندارند، باطل می‌سازد. از طرف دیگر واضح است که این آیه، مطلق علم به منافقان را نیز از پیامبر (ص) نفی نمی‌کند؛ بلکه چنین برداشتی بر خلاف آیات و روایات دیگر است. در میان این دو برداشت ناصواب (علم مطلق و مطلق عدم علم)، حدود و چگونگی علم پیامبر به منافقان محل بحث بوده است.

شیخ مفید از برخی از اصحاب خود (علمای شیعه) نقل می‌کند که بر اساس این آیه معتقد بودند باطن برخی منافقان بر پیامبر (ص) مخفی بود:

«فأما سؤالهم عن علم رسول الله ص بباطنهما في الاعتقاد فإن أصحابنا قد أجابوا عن ذلك بثلاثة أجوبة. أحدها أن قالوا لم يكن ع عالما بباطنهما في ذلك لأن الله تعالى ستره عنه كما ستر بواطن غيرهما من الناس فقال تعالى وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ‏ ...» (المسائل العكبرية، ص۵۹)

«... و على قول فريق آخر أنه زوجه على الظاهر و كان باطنه مستورا عنه. و ليس بمنكر أن يستر الله عن نبيه نفاق كثير من المنافقين و قد قال سبحانه وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ فلا ينكر أن يكون فيه أهل مكة كذلك و النكاح على الظاهر دون الباطن على ما بيناه‏» (المسائل السروية، ص۹۴)

اگر چه شیخ مفید در این جا این دیدگاه را کاملاً تأیید نمی‌کند؛ اما آن را باطل نیز نمی‌شمرد.

دیدگاه خود شیخ مفید این است که پیامبر (ص) نه به احاطه، بلکه به طریق تفرس و از لحن قول، می‌توانست منافقان را بشناسد.

ادامه در فرسته بعد🔻

#علم_غیب
@Gholow2

www.tgoop.com/gholow2/2961

2.39K viewsedited  Mar 13 at 02:02

🔹دیدگاه شیخ مفید (ره) درباره علم پیامبر (ص) به منافقان

«وَمِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِيمٍ» (التوبة : ۱۰۱)

ترجمه ابوالفتوح رازی: «و از آنان كه پيرامن شمااند از عرب، منافقانى هستند و از اهل مدينه سخت شدند بر منافقى، تو ندانى ايشان را، ما دانيم ايشان را، عذاب كنيم ايشان را دو بار پس بازبرندشان به عذابى بزرگ.» (روض الجنان و روح الجنان، ج۱۰، ص۱۹)

روشن است که این آیه در هر صورت حدودی از علم را از پیامبر (ص) نفی می‌کند و دیدگاه کسانی را که علم پیامبر (ص) و امام را مطلق می‌پندارند، باطل می‌سازد. از طرف دیگر واضح است که این آیه، مطلق علم به منافقان را نیز از پیامبر (ص) نفی نمی‌کند؛ بلکه چنین برداشتی بر خلاف آیات و روایات دیگر است. در میان این دو برداشت ناصواب (علم مطلق و مطلق عدم علم)، حدود و چگونگی علم پیامبر به منافقان محل بحث بوده است.

شیخ مفید از برخی از اصحاب خود (علمای شیعه) نقل می‌کند که بر اساس این آیه معتقد بودند باطن برخی منافقان بر پیامبر (ص) مخفی بود:

«فأما سؤالهم عن علم رسول الله ص بباطنهما في الاعتقاد فإن أصحابنا قد أجابوا عن ذلك بثلاثة أجوبة. أحدها أن قالوا لم يكن ع عالما بباطنهما في ذلك لأن الله تعالى ستره عنه كما ستر بواطن غيرهما من الناس فقال تعالى وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ‏ ...» (المسائل العكبرية، ص۵۹)

«... و على قول فريق آخر أنه زوجه على الظاهر و كان باطنه مستورا عنه. و ليس بمنكر أن يستر الله عن نبيه نفاق كثير من المنافقين و قد قال سبحانه وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ فلا ينكر أن يكون فيه أهل مكة كذلك و النكاح على الظاهر دون الباطن على ما بيناه‏» (المسائل السروية، ص۹۴)

اگر چه شیخ مفید در این جا این دیدگاه را کاملاً تأیید نمی‌کند؛ اما آن را باطل نیز نمی‌شمرد.

دیدگاه خود شیخ مفید این است که پیامبر (ص) نه به احاطه، بلکه به طریق تفرس و از لحن قول، می‌توانست منافقان را بشناسد.

ادامه در فرسته بعد🔻

#علم_غیب
@Gholow2

BY غلوپژوهی