قبل انقلاب

‍ 📝‏«چند خط برای روح و روان تتلو»

🔹بخش اول:

🔺تتلو در زندان تهران بزرگ، دقیقا در همان تیپی است که من بودم(تیپ ۵) و دقیقا در همان اندرزگاه(۴) و در همان سالن(۲) و در همان اتاق(۱) و دقیقا روی تختی می‌خوابد که من می‌خوابیدم.
یکی دو روز بعد آزاد شدن من، از اوین به اینجا (تهران بزرگ) منتقل شد.

🔺تقریبا روز نیست که بچه‌های زندان زنگ‌ بزنند و جویای حال و احوالش نشوم.
دیروز با بچه‌های اتاق حرف می‌زدم گفتند این چند روز خیلی اوضاعش خراب است.
امیدوارم کارش به خود زنی، خودکشی یا هرگونه آسیب زدن به خودش نرسد.

🔺زندانی خیلی شبیه مرده‌هاست.
حضرت یوسف تعبیرش در مورد زندان «گور زندگان» بود.
آدم زنده قشنگ مثل مرده‌ها دستش از دنیا کوتاه می‌شود.
فرقش اینست با هر خبری که این بیرون از تمدید زندان یا لغو مرخصی یا… پخش می‌شود زندانی آن داخل دوباره می‌میرد‌ و زنده می‌شود.

🔺حالا این بنده خدا که یکهو ۵ سال حبس‌اش شد اعدام! خدا بداند الآن چه حال و روزی دارد!
در زندان یک پیرمرد صاحب دلی مسئول اتاق‌ ما بود.
الآن هم مسئول همین اتاق تتلو است.
اتاق ۱ سالن ۲ اندرزگاه ۴
۲۵ سال بود در زندان بود.
سخنران هیات‌ما در زندان بود.
سرهنگ‌ ناجا بود.

🔺بخاطر یک تصمیم غلط اینجا گرفتار شده بود.
حالا از قصه خودش بگذریم!
پسرش هم در همین اتاق بود.
وکیل بند ما بود.
پسر گل و با معرفتی بود.
زندانی‌ها عاشقش بودند.
مداح و قاری قرآن و میان‌دار هیات بود.
پسرش هم ۱۵ سال بود در زندان بود.
یک پدر و پسر دیگر هم در همین اتاق ما بودند.

🔺الآن هم اتاقی تتلو هستند.
چند تا پدر و پسر و چند تا برادر دیگر هم در همین بند داشتیم.
مثل یوسف که مدافع حرم بود و با برادرش هم اتاقی بودند و قصه‌اش را [اینجا] نوشتم. الآن هم پیگیر آزادی‌شان هستم.

🔺یک‌بار با این پدر و پسرها سر سفره درد و دل می‌کردیم. یکی‌شان گفت آقا وحید زندان مثل گور است.
آمدی داخل دفن‌ات که کردند ۴۰ روز نشده آن بیرونی‌ها و دوستان و اقوام سرد می‌شوند و به زندگی عادی‌ برمی‌گردند.
دیگر تو می‌مانی و خودت.
و الآن ما اینجا در حال تجربه پس از مرگیم.

🔺همه سالهاست به نبودن‌مان عادت کرده‌اند انگار که از اول نبودیم.
فقط فرق مال ما با تو اینست که ما در حال تجربه یک مرگ خانوادگی هستیم.
مثل موشک خوردن وسط یک خانه یا یک زلزله که در یک لحظه یکهو یک خانواده را نیست و نابود می‌کند.
آن بیرونی‌ها که سرپرست‌شان گرفته شده یک‌جور…
این داخل زندانی ها هم یک‌جور دیگر….
من ولی فکر می‌کنم این برای همه زندانی‌هاست.
فقط مختص به این پدر و پسرها و برادرها نیست.
زندان برای همه فقط کیفر یک زندانی نیست.
زندان تبعات عجیب و غریب اجتماعی و خانوادگی دارد و یک خانواده را همزمان شکنجه می‌کند.

🔺به فرض که پدر و پسر و یا دو برادر اصلا داخل زندان نباشند تمام یک خانواده و بستگان درجه یک شکنجه می‌شوند.
زندان به قول علمای حقوق ناقض اصل شخصی بودن مجازات است.
همین الآن اوضاعی که مادر و خواهر تتلو دارند کم از روزگاری که زندانی دارد تجربه می‌کند نیست.(تصویر۱)

🔺کما اینکه روزگاری که همسر من و دختر ۷ ساله و پسر ۲ ساله‌ام این بیرون طی کردند هم خیلی سخت‌تر از شرایط من در زندان بود.
اصل فردی بودن مسئولیت کیفری یا شخصی بودن مجازات به این معناست که هیچ کس را نباید برای فعلی که دیگری مرتکب شده است کیفر کرد و مسئول دانست.

🔺بخاطر همین در همه دنیا تولید ادبیات در مورد بازنگری در مورد کیفر زندان و زندان زدایی خیلی جدی شده است ولی ما در ایران طبق معمول خیلی عقبیم.
چه از جهت ادبیات حقوقی و قانونی و جایگزین ساختن برای زندان چه از جهت فناوری و تکنولوژی‌هایی که بشود با آنها با زندان خداحافظی کرد.


🔺من در زندان فکر می‌کردم یکی از مشکلات عمده در ایران ما اینست که سیاستگذار و قانون گذار و مجری و قاضی، اصلا زندان ندیده‌اند.
اصلا نمی‌دانند زندان چیست.
بخاطر همین مثل نقل و نبات زندان تجویز می‌کنند.
حتی در صدور احکامی که اصلا نیاز به زندان نیست و هزار راه جایگزین دارد.

🔺طبق آمار تعداد زندانیان اول انقلاب در سال ۵۸ حدود ۱۰ هزار نفر بوده است.
حالا جمعیت کشور حدودا دو و نیم برابر شده است.
ولی جمعیت زندانیان با یک انفجار ۳۰ برابر شده است.
الآن قریب ۳۰۰ هزار نفر زندانی داریم.
با این دست‌فرمان تهش هم معلوم نیست.

🔺نمی‌دانم اینهمه شهوت زندان کردن آدم‌ها از کجا می‌آید.
در خیلی از زندان‌ها مثل تهران بزرگ دیگر جانیست و کف خواب اتاق و حسینیه خواب و کریدورخواب و امثالهم هم داریم.
یعنی مثل ایام اعتکاف حتی در راهروهای رفت و آمد هم شبها یک عده جا می‌اندازند و می‌خوابند چون ظرفیت تکمیل است.


🔺[مستندات را اینجـــا ببینید]

🔻ادامه مطلب در "بخش دوم"


#وحید_اشتری

🔴@ghabl_enghelab

👍112❤19👎17

www.tgoop.com/ghabl_enghelab/3646

11.1K viewsedited  Jan 25 at 12:43

‍ 📝‏«چند خط برای روح و روان تتلو»

🔹بخش اول:

🔺تتلو در زندان تهران بزرگ، دقیقا در همان تیپی است که من بودم(تیپ ۵) و دقیقا در همان اندرزگاه(۴) و در همان سالن(۲) و در همان اتاق(۱) و دقیقا روی تختی می‌خوابد که من می‌خوابیدم.
یکی دو روز بعد آزاد شدن من، از اوین به اینجا (تهران بزرگ) منتقل شد.

🔺تقریبا روز نیست که بچه‌های زندان زنگ‌ بزنند و جویای حال و احوالش نشوم.
دیروز با بچه‌های اتاق حرف می‌زدم گفتند این چند روز خیلی اوضاعش خراب است.
امیدوارم کارش به خود زنی، خودکشی یا هرگونه آسیب زدن به خودش نرسد.

🔺زندانی خیلی شبیه مرده‌هاست.
حضرت یوسف تعبیرش در مورد زندان «گور زندگان» بود.
آدم زنده قشنگ مثل مرده‌ها دستش از دنیا کوتاه می‌شود.
فرقش اینست با هر خبری که این بیرون از تمدید زندان یا لغو مرخصی یا… پخش می‌شود زندانی آن داخل دوباره می‌میرد‌ و زنده می‌شود.

🔺حالا این بنده خدا که یکهو ۵ سال حبس‌اش شد اعدام! خدا بداند الآن چه حال و روزی دارد!
در زندان یک پیرمرد صاحب دلی مسئول اتاق‌ ما بود.
الآن هم مسئول همین اتاق تتلو است.
اتاق ۱ سالن ۲ اندرزگاه ۴
۲۵ سال بود در زندان بود.
سخنران هیات‌ما در زندان بود.
سرهنگ‌ ناجا بود.

🔺بخاطر یک تصمیم غلط اینجا گرفتار شده بود.
حالا از قصه خودش بگذریم!
پسرش هم در همین اتاق بود.
وکیل بند ما بود.
پسر گل و با معرفتی بود.
زندانی‌ها عاشقش بودند.
مداح و قاری قرآن و میان‌دار هیات بود.
پسرش هم ۱۵ سال بود در زندان بود.
یک پدر و پسر دیگر هم در همین اتاق ما بودند.

🔺الآن هم اتاقی تتلو هستند.
چند تا پدر و پسر و چند تا برادر دیگر هم در همین بند داشتیم.
مثل یوسف که مدافع حرم بود و با برادرش هم اتاقی بودند و قصه‌اش را [اینجا] نوشتم. الآن هم پیگیر آزادی‌شان هستم.

🔺یک‌بار با این پدر و پسرها سر سفره درد و دل می‌کردیم. یکی‌شان گفت آقا وحید زندان مثل گور است.
آمدی داخل دفن‌ات که کردند ۴۰ روز نشده آن بیرونی‌ها و دوستان و اقوام سرد می‌شوند و به زندگی عادی‌ برمی‌گردند.
دیگر تو می‌مانی و خودت.
و الآن ما اینجا در حال تجربه پس از مرگیم.

🔺همه سالهاست به نبودن‌مان عادت کرده‌اند انگار که از اول نبودیم.
فقط فرق مال ما با تو اینست که ما در حال تجربه یک مرگ خانوادگی هستیم.
مثل موشک خوردن وسط یک خانه یا یک زلزله که در یک لحظه یکهو یک خانواده را نیست و نابود می‌کند.
آن بیرونی‌ها که سرپرست‌شان گرفته شده یک‌جور…
این داخل زندانی ها هم یک‌جور دیگر….
من ولی فکر می‌کنم این برای همه زندانی‌هاست.
فقط مختص به این پدر و پسرها و برادرها نیست.
زندان برای همه فقط کیفر یک زندانی نیست.
زندان تبعات عجیب و غریب اجتماعی و خانوادگی دارد و یک خانواده را همزمان شکنجه می‌کند.

🔺به فرض که پدر و پسر و یا دو برادر اصلا داخل زندان نباشند تمام یک خانواده و بستگان درجه یک شکنجه می‌شوند.
زندان به قول علمای حقوق ناقض اصل شخصی بودن مجازات است.
همین الآن اوضاعی که مادر و خواهر تتلو دارند کم از روزگاری که زندانی دارد تجربه می‌کند نیست.(تصویر۱)

🔺کما اینکه روزگاری که همسر من و دختر ۷ ساله و پسر ۲ ساله‌ام این بیرون طی کردند هم خیلی سخت‌تر از شرایط من در زندان بود.
اصل فردی بودن مسئولیت کیفری یا شخصی بودن مجازات به این معناست که هیچ کس را نباید برای فعلی که دیگری مرتکب شده است کیفر کرد و مسئول دانست.

🔺بخاطر همین در همه دنیا تولید ادبیات در مورد بازنگری در مورد کیفر زندان و زندان زدایی خیلی جدی شده است ولی ما در ایران طبق معمول خیلی عقبیم.
چه از جهت ادبیات حقوقی و قانونی و جایگزین ساختن برای زندان چه از جهت فناوری و تکنولوژی‌هایی که بشود با آنها با زندان خداحافظی کرد.


🔺من در زندان فکر می‌کردم یکی از مشکلات عمده در ایران ما اینست که سیاستگذار و قانون گذار و مجری و قاضی، اصلا زندان ندیده‌اند.
اصلا نمی‌دانند زندان چیست.
بخاطر همین مثل نقل و نبات زندان تجویز می‌کنند.
حتی در صدور احکامی که اصلا نیاز به زندان نیست و هزار راه جایگزین دارد.

🔺طبق آمار تعداد زندانیان اول انقلاب در سال ۵۸ حدود ۱۰ هزار نفر بوده است.
حالا جمعیت کشور حدودا دو و نیم برابر شده است.
ولی جمعیت زندانیان با یک انفجار ۳۰ برابر شده است.
الآن قریب ۳۰۰ هزار نفر زندانی داریم.
با این دست‌فرمان تهش هم معلوم نیست.

🔺نمی‌دانم اینهمه شهوت زندان کردن آدم‌ها از کجا می‌آید.
در خیلی از زندان‌ها مثل تهران بزرگ دیگر جانیست و کف خواب اتاق و حسینیه خواب و کریدورخواب و امثالهم هم داریم.
یعنی مثل ایام اعتکاف حتی در راهروهای رفت و آمد هم شبها یک عده جا می‌اندازند و می‌خوابند چون ظرفیت تکمیل است.


🔺[مستندات را اینجـــا ببینید]

🔻ادامه مطلب در "بخش دوم"


#وحید_اشتری

🔴@ghabl_enghelab

BY قبل انقلاب