tgoop.com/fl_sisi/1021
Last Update:
در این کتاب ما در مورد افراد صحبت نمی‌کنیم بلکه در مورد سیستم‌های سازمان‌دهی اجتماعی بحث می‌کنیم. منظور ما این نیست که کارمند اداره پست از دیگران پست‌تر است. آن‌چه باید درک شود این است که چارچوب محدودکننده سازمان‌های بوروکراتیک ابتکار فردی را فلج می‌کند، در حالی که در جامعه بازار سرمایه‌داری، یک نوآور هنوز شانس موفقیت دارد. اولی به رکود و حفظ روش‌های کهنه می‌انجامد، دومی به پیشرفت و بهبود. سرمایه‌داری پیشرفته است، سوسیالیسم این‌طور نیست. این استدلال با اشاره به این‌که بلشویک‌ها ابتکارات مختلف آمریکایی را کپی کرده‌اند باطل نمی‌شود. همین کار را تمام ملت‌های شرقی هم کرده‌اند. اما استنتاج این که از این واقعیت باید نتیجه گرفت که تمام ملت‌های متمدن باید روش‌های سازمان اجتماعی روسی را کپی کنند، اشتباه است. قهرمانان سوسیالیسم خود را ترقی‌خواه می‌نامند، اما سیستمی را توصیه می‌کنند که با رعایت سختگیرانه روال‌ها و مقاومتی در برابر هر نوع پیشرفت مشخص می‌شود. خود را لیبرال می‌نامند، اما قصد دارند آزادی را از بین ببرند. خود را دموکرات می‌نامند، اما آرزوی دیکتاتوری دارند. خود را انقلابی می‌نامند، اما می‌خواهند دولت را همه‌جانبه و بی‌حد و مرز کنند. آن‌ها وعده‌ی برکات بهشت عدن را می‌دهند، اما برنامه دارند که دنیا را به یک اداره پستی عظیم تبدیل کنند. هر انسان جز یک نفر، کارمند زیر دست در یک دایره، چه یوپای جذابی! چه هدف والایی برای مبارزه!
بوروکراسی
#میزس
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
در کتاب بوروکراسی، میزس نارسایی‌ها و خطرات سیستم‌های بوروکراتیک را نقد می‌کند، به‌ویژه در دولت‌ها و سازمان‌های بزرگ. او مدیریت بوروکراتیک را با مدیریت مبتنی بر سود در بخش خصوصی مقایسه می‌کند و استدلال می‌کند که بوروکراسی به طور ذاتی فاقد انگیزه‌های لازم برای کارآیی و نوآوری است که در بازارهای آزاد وجود دارد و ابزار تمامیت خواهی را به دولت ها می‌دهد.
BY اندیشه | taraneh.T
Share with your friend now:
tgoop.com/fl_sisi/1021