فانوس

فانوس

🟢 زمین فوتبال روستای امره | مازندران پ.ن: یه فوتبالمون اینجا نشه :))

دنیا واقعا خیلی بی روح و سرد شده...
حتی تو روستاها؛ من یادمه تا حدود سال 90 و اینا تو روستای خودمون هر روز بعد از ظهرا می‌رفتیم فوتبال تا نزدیکای غروب، با یه توپ زیر بغل خونه به خونه می‌گشتیم و تیم جمع می‌کردیم، همه هم می‌اومدن از نوجوان و جوان گرفته تا پیر روستا، هیشکی به اون صورت دغدغه‌ش دویدن به دنبال دنیا نبود، یادمه یکی از پیرای روستا از اون کلاه‌های مخصوص میذاشت سرش و دفاع وای می‌ستاد وقتی توپ رو هوا بود صاف وایمیستاد چشماشو میبست توپم راست میخورد تو سرش و کلاهش رو هم با خودش میبرد رو هوا
اینقدر زیاد می‌اومدن که دو تیم 11 نفره بازی می‌کردیم هفت هشت نفر هم ذخیره بودن،همیشه سر تعویضا جر و بحث پیش می‌اومد، اصلا دغدغه‌‌مون همین تفریح سالم بود، از روستا با تراکتور رفتیم شهر واسه زمین فوتبالمون میله دروازه گرفتیم، بعد تصور کن از شهر پیاده برگشتیم...یه دوره‌ای امام جماعت روستا هم باهامون می‌اومد، بعد وقتی میرفتیم بخاطر اینکه کدخداهای روستا بهش گیر ندن عمامه‌ش رو از سرش در‌می‌آورد که تو ماشین معلوم نباشه؛ ولی الان قشنگ نزدیک 10 ساله حتی یه بار هم نرفتیم زمین فوتبالمون، حتی نوجوونا و بچه‌ها هم نمیرن کسی به خودش فرصت یه تفریح نمیده،اون دوران حتی مردهای 50 ساله هم به اون صورت دغدغه‌ی دنیا و امرار معاش نداشتن ولی الان نوجوونا هم راه افتادن دنبال دنیا و دویدن دنبال پول ، اینقدر تو این فضای مجازی بهشون رؤیا فروختن و بهشون تلقین کردن که از دنیا عقب افتادین دارن یکی از قشنگ‌‌ترین دوران‌های زندگیشون رو با افسردگی و دویدن‌های بیهوده سپری می‌کنن، الان همه چی بی روح شده حتی فوتبال تو سالن‌های سرپوشیده ،همه چی خاکیش خوبه هم احساس هم فوتبال روستا

❤55💔24👍15👏7😢6

www.tgoop.com/fanus9/6030

3.7K viewsedited  Jan 31 at 08:55

دنیا واقعا خیلی بی روح و سرد شده...
حتی تو روستاها؛ من یادمه تا حدود سال 90 و اینا تو روستای خودمون هر روز بعد از ظهرا می‌رفتیم فوتبال تا نزدیکای غروب، با یه توپ زیر بغل خونه به خونه می‌گشتیم و تیم جمع می‌کردیم، همه هم می‌اومدن از نوجوان و جوان گرفته تا پیر روستا، هیشکی به اون صورت دغدغه‌ش دویدن به دنبال دنیا نبود، یادمه یکی از پیرای روستا از اون کلاه‌های مخصوص میذاشت سرش و دفاع وای می‌ستاد وقتی توپ رو هوا بود صاف وایمیستاد چشماشو میبست توپم راست میخورد تو سرش و کلاهش رو هم با خودش میبرد رو هوا
اینقدر زیاد می‌اومدن که دو تیم 11 نفره بازی می‌کردیم هفت هشت نفر هم ذخیره بودن،همیشه سر تعویضا جر و بحث پیش می‌اومد، اصلا دغدغه‌‌مون همین تفریح سالم بود، از روستا با تراکتور رفتیم شهر واسه زمین فوتبالمون میله دروازه گرفتیم، بعد تصور کن از شهر پیاده برگشتیم...یه دوره‌ای امام جماعت روستا هم باهامون می‌اومد، بعد وقتی میرفتیم بخاطر اینکه کدخداهای روستا بهش گیر ندن عمامه‌ش رو از سرش در‌می‌آورد که تو ماشین معلوم نباشه؛ ولی الان قشنگ نزدیک 10 ساله حتی یه بار هم نرفتیم زمین فوتبالمون، حتی نوجوونا و بچه‌ها هم نمیرن کسی به خودش فرصت یه تفریح نمیده،اون دوران حتی مردهای 50 ساله هم به اون صورت دغدغه‌ی دنیا و امرار معاش نداشتن ولی الان نوجوونا هم راه افتادن دنبال دنیا و دویدن دنبال پول ، اینقدر تو این فضای مجازی بهشون رؤیا فروختن و بهشون تلقین کردن که از دنیا عقب افتادین دارن یکی از قشنگ‌‌ترین دوران‌های زندگیشون رو با افسردگی و دویدن‌های بیهوده سپری می‌کنن، الان همه چی بی روح شده حتی فوتبال تو سالن‌های سرپوشیده ،همه چی خاکیش خوبه هم احساس هم فوتبال روستا

BY فانوس