الله رافراموش نکنید

*زن لجوج؛ تهدیدی برای آرامش خانواده*

در سال‌های اخیر، یکی از مهم‌ترین چالش‌های خانواده‌های ما افزایش اختلافات زناشویی و نرخ طلاق است. جامعه‌شناسان و مشاوران خانواده دلایل گوناگونی را برای این بحران برمی‌شمارند؛ از مشکلات اقتصادی و فشارهای اجتماعی گرفته تا تغییرات فرهنگی و الگوهای تربیتی. اما در کنار این عوامل، یکی از مسائل کمتر مورد توجه، روحیهٔ لجبازی و سرسختی برخی زنان در زندگی مشترک است.

*لجاجت؛ ریشهٔ یک فروپاشی خاموش*

زنانی که به جای گفتگو و تعامل، به پافشاری بی‌پایان بر رأی خود روی می‌آورند، عملاً آرامش خانواده را به میدان جدال تبدیل می‌کنند. چنین رفتاری نه‌تنها مرد را به مقابله‌به‌مثل وادار می‌کند، بلکه فضای عاطفی خانه را نیز سرد و پرتنش می‌سازد. کارشناسان تأکید می‌کنند که مردان در برابر زن آرام و منعطف، نرم‌دل می‌شوند؛ اما در برابر زن لجباز، لجاجتشان دوچندان می‌شود.

*پیامدهای فردی و اجتماعی*

زن لجوج در نگاه نخست گمان می‌کند که با ایستادگی بر نظر خویش پیروز شده است، اما در واقع سرمایهٔ اصلی زندگی ــ یعنی محبت و اعتماد ــ را از دست می‌دهد. نتیجهٔ این رفتار، ویرانی کانون خانواده، رنج فرزندان و در نهایت تنهایی خود اوست. چنین وضعیتی نه‌تنها یک شکست فردی، بلکه تهدیدی اجتماعی است؛ چرا که افزایش طلاق و فروپاشی خانواده‌ها، بستر بسیاری از آسیب‌های دیگر همچون بزهکاری، افسردگی و بحران‌های هویتی را فراهم می‌سازد.

*نقش تربیت و محیط اجتماعی*

بسیاری از دختران و زنان روحیهٔ لجبازی را در فرآیند تربیتی یا محیط‌های آموزشی و کاری نادرست می‌آموزند. مدارس مختلط، رقابت‌های ناسالم و فشارهای کاری می‌تواند زن را در موقعیت‌های پرتنش قرار دهد. در چنین شرایطی، گاه روحیهٔ سرکشی و لجبازی به جای مهارت گفت‌وگو و سازگاری تقویت می‌شود. حتی برخی زنان شاغل در محیط‌های ناعادلانه یا پر استرس، به تدریج به شخصیتی لجوج یا منزوی بدل می‌شوند و در نهایت این خصیصه به زندگی خانوادگی نیز سرایت می‌کند.

*راهکار؛ بازگشت به گفت‌وگو و حکمت*

برای حل این معضل، بازسازی فرهنگ خانواده و ارتقای مهارت‌های ارتباطی میان همسران ضروری است. آموزه‌های دینی نیز بر همین اصل تأکید دارند؛ پیامبر اسلام ﷺ فرمود: «دنیا متاعی است و بهترین متاع آن زن شایسته است.» این سخن نشان می‌دهد که ارزش زن نه در لجاجت و کشمکش، بلکه در صلابت همراه با مهربانی و عقلانیت اوست.
در کنار آن، تجربهٔ نسل‌های پیشین نیز راهگشاست. نقل شده که اُمامة دختر حارث در شب زفاف، دخترش را چنین نصیحت کرد: «برای شوهرت چون کنیز باش تا او غلام تو باشد.» این جمله هرچند در قالبی سنتی بیان شده، اما پیامی روشن دارد: زنِ مدبر با نرمش و عقلانیت می‌تواند دل همسرش را مالک شود و خانواده‌ای پایدار بنا کند.

*حرف آخر*
زن لجوج شاید در کوتاه‌مدت احساس پیروزی کند، اما در بلندمدت سرمایهٔ زندگی خویش را از دست می‌دهد. جامعهٔ امروز ما بیش از هر زمان دیگر نیازمند زنانی بردبار، خردمند و اهل گفت‌وگو است؛ زنانی که بدانند انعطاف در برابر طوفان زندگی به معنای شکست نیست، بلکه هنر بقا و راز خوشبختی است.الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

👍1

www.tgoop.com/faghadkhada9/78750

78 viewsedited  Sep 7 at 19:30

*زن لجوج؛ تهدیدی برای آرامش خانواده*

در سال‌های اخیر، یکی از مهم‌ترین چالش‌های خانواده‌های ما افزایش اختلافات زناشویی و نرخ طلاق است. جامعه‌شناسان و مشاوران خانواده دلایل گوناگونی را برای این بحران برمی‌شمارند؛ از مشکلات اقتصادی و فشارهای اجتماعی گرفته تا تغییرات فرهنگی و الگوهای تربیتی. اما در کنار این عوامل، یکی از مسائل کمتر مورد توجه، روحیهٔ لجبازی و سرسختی برخی زنان در زندگی مشترک است.

*لجاجت؛ ریشهٔ یک فروپاشی خاموش*

زنانی که به جای گفتگو و تعامل، به پافشاری بی‌پایان بر رأی خود روی می‌آورند، عملاً آرامش خانواده را به میدان جدال تبدیل می‌کنند. چنین رفتاری نه‌تنها مرد را به مقابله‌به‌مثل وادار می‌کند، بلکه فضای عاطفی خانه را نیز سرد و پرتنش می‌سازد. کارشناسان تأکید می‌کنند که مردان در برابر زن آرام و منعطف، نرم‌دل می‌شوند؛ اما در برابر زن لجباز، لجاجتشان دوچندان می‌شود.

*پیامدهای فردی و اجتماعی*

زن لجوج در نگاه نخست گمان می‌کند که با ایستادگی بر نظر خویش پیروز شده است، اما در واقع سرمایهٔ اصلی زندگی ــ یعنی محبت و اعتماد ــ را از دست می‌دهد. نتیجهٔ این رفتار، ویرانی کانون خانواده، رنج فرزندان و در نهایت تنهایی خود اوست. چنین وضعیتی نه‌تنها یک شکست فردی، بلکه تهدیدی اجتماعی است؛ چرا که افزایش طلاق و فروپاشی خانواده‌ها، بستر بسیاری از آسیب‌های دیگر همچون بزهکاری، افسردگی و بحران‌های هویتی را فراهم می‌سازد.

*نقش تربیت و محیط اجتماعی*

بسیاری از دختران و زنان روحیهٔ لجبازی را در فرآیند تربیتی یا محیط‌های آموزشی و کاری نادرست می‌آموزند. مدارس مختلط، رقابت‌های ناسالم و فشارهای کاری می‌تواند زن را در موقعیت‌های پرتنش قرار دهد. در چنین شرایطی، گاه روحیهٔ سرکشی و لجبازی به جای مهارت گفت‌وگو و سازگاری تقویت می‌شود. حتی برخی زنان شاغل در محیط‌های ناعادلانه یا پر استرس، به تدریج به شخصیتی لجوج یا منزوی بدل می‌شوند و در نهایت این خصیصه به زندگی خانوادگی نیز سرایت می‌کند.

*راهکار؛ بازگشت به گفت‌وگو و حکمت*

برای حل این معضل، بازسازی فرهنگ خانواده و ارتقای مهارت‌های ارتباطی میان همسران ضروری است. آموزه‌های دینی نیز بر همین اصل تأکید دارند؛ پیامبر اسلام ﷺ فرمود: «دنیا متاعی است و بهترین متاع آن زن شایسته است.» این سخن نشان می‌دهد که ارزش زن نه در لجاجت و کشمکش، بلکه در صلابت همراه با مهربانی و عقلانیت اوست.
در کنار آن، تجربهٔ نسل‌های پیشین نیز راهگشاست. نقل شده که اُمامة دختر حارث در شب زفاف، دخترش را چنین نصیحت کرد: «برای شوهرت چون کنیز باش تا او غلام تو باشد.» این جمله هرچند در قالبی سنتی بیان شده، اما پیامی روشن دارد: زنِ مدبر با نرمش و عقلانیت می‌تواند دل همسرش را مالک شود و خانواده‌ای پایدار بنا کند.

*حرف آخر*
زن لجوج شاید در کوتاه‌مدت احساس پیروزی کند، اما در بلندمدت سرمایهٔ زندگی خویش را از دست می‌دهد. جامعهٔ امروز ما بیش از هر زمان دیگر نیازمند زنانی بردبار، خردمند و اهل گفت‌وگو است؛ زنانی که بدانند انعطاف در برابر طوفان زندگی به معنای شکست نیست، بلکه هنر بقا و راز خوشبختی است.الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

BY الله رافراموش نکنید