الله رافراموش نکنید

الجواب حامداً و مصلیاً
السلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته

علاوه از ادرار که از آلت تناسلی خارج می شود از انسان چند مایع دیگر نیز خارج می گردد که در پایین  هر کدام جداگانه توضیح داده شده:

مذی: آبی که در وقت معاشقه و ملاعبت زوجین تا تحریک و شهوت شخص خارج می گردد که آب شفاف و بی رنگی است. اما مذی مایعی است شفاف و رقیق و لزج که بویی ندارد.
این آب شکننده وضو بوده و لباس را هم نجس می گردانند.
ودی:  مثل حکم مذی را دارد و آبی غلیظ و سفید است که بر اثر سستی اعصاب عموما بعد از ادرار خارج می گردد که هم وضو را می‌شکند و هم لباس را نجس می گرداند.
منی: به خاطر تحریک و شهوت انگیزی در وقت ارضاشدن خارج می گردد که غسل را لازم می گرداند و لباس را نجس می کند.
رنگ طبیعی آب منی یا مایع منی تقریبا سفید و یا سفید مایل به زرد رنگ است. همچنین غلظت طبیعی آب منی نیز مانند سفیده تخم مرغ یا ژله‌ای می‌باشد.
همچنین باید دانست که بانوان نیز منی دارند و از دهانه رحم خارج می گردد.
فرق منی زن با مرد این است که منی مرد سفید و غلیظ تر است و منی زن زرد رنگ و غلظت آن کمتر است..
در صورت تر بودن بویی همانند بوی شکوفه دارد و در صورت خشک شدن بوی همانند تخم مرغ می‌دهد.

اگر خانم هستید مطالب ذیل در مورد ترشحات زنانه هست بخوانید.

سلام علیکم

📝 بحث ترشحات خارج شده از فرج زن انواع مختلف دارد و احکام هر یک با دیگری متفاوت است و برای همه یک حکم نمی توان بیان کرد.

🔸لذا برای بهتر دانستن مساله باید به نزد خانم های متخصص و فارغ التحصیل های حوزه های علمیه که الحمدلله در هر محله ای هستند حضورا حاضر شده و سوالتان را بپرسید و جواب را دریافت نمایید.

🔹طبق دیدگاه شرعی و فقه حنفی، ترشحاتی که از شرمگاه زن خارج می شود؛  اگر از دهانه فرج (شرمگاه) ترشح می شود پاک بوده و سبب نقض وضو نمی شود.

🔸اما به طور کلی باید دانست؛ بنابر تصریحات فقها، رطوبت فرج (شرمگاه زنان) سه صورت دارد:

▪️1- رطوبت فرج خارج، ناقض وضو نیست . ✅
        
▪️2- رطوبت و ترشحاتی که از رحم خارج می گردد، به اتفاق فقها نجس و ناقض وضو می باشد.  ❌            

▪️3- رطوبتی که از مهبل (فرج داخلی) باشد،
نزد امام اعظم پاک
و نزد صاحبین نجس می باشد
و فتوا بر قول صاحبین می باشد.
لذا شما یا به خانم های عالمه مراجعه نمایید یا نوع ترشح خود را طبق توضیح بالا مشخص نموده تا جواب خدمت شما ارائه گردد.

"منی" گاڑھی اور سفید رنگ کی ہوتی ہے، اور لذت سے شہوت کے ساتھ کود کر نکلتی ہے اس کے بعد عضو کا انتشار ختم ہوجاتا ہے، تر ہونے کی صورت میں اس میں خرما کے شگوفہ جیسی بو اور چپکاہٹ ہوتی ہے، اور خشک ہوجانے کے بعد انڈے کی بو ہوتی ہے۔

"مذی" پتلی سفیدی مائل (پانی کی رنگت کی طرح) ہوتی ہے اور اس کے نکلنے کا احساس بھی نہیں ہوتا، اس کے نکلنے پر شہوت قائم رہتی ہے اور جوش کم نہیں ہوتا، بلکہ شہوت میں مزید اضافہ ہوجاتا ہے۔

"ودی" سفید گدلے رنگ کی گاڑھی ہوتی ہے جو پیشاب کے بعد اور کبھی اس سے پہلے اور کبھی جماع یا غسل کے بعد بلا شہوت نکلتی ہے۔

فتاوی شامی میں ہے:

"(وفرض) الغسل (عند) خروج (مني) من العضو... (منفصل عن مقره) هو صلب الرجل وترائب المرأة، ومنيه أبيض ومنيها أصفر... (بشهوة) أي لذة ولو حكما كمحتلم... (وإن لم يخرج) من رأس الذكر (بها) وشرطه أبو يوسف، وبقوله يفتى في ضيف خاف ريبة أو استحى كما في المستصفى. وفي القهستاني والتتارخانية معزيا للنوازل: وبقول أبي يوسف نأخذ؛ لأنه أيسر على المسلمين قلت ولا سيما في الشتاء والسفر.

(قوله: من العضو) هو ذكر الرجل وفرج المرأة الداخل احترازا عن خروجه من مقره ولم يخرج من العضو بأن بقي في قصبة الذكر أو الفرج الداخل. (قوله: ومنيه أبيض إلخ) وأيضا منيه خاثر ومنيها رقيق. (قوله: كمحتلم) فإنه لا لذة له يقينا لفقد إدراكه ط فتأمل. وقال الرحمتي: أي إذا رأى البلل ولم يدرك اللذة؛ لأنه يمكن أنه أدركها ثم ذهل عنها فجعلت اللذة حاصلة حكما."

(‌‌كتاب الطهارة، ج: 1، ص: 159۔161، ط: سعيد)

ہدایہ میں ہے:

"والمعاني الموجبة للغسل إنزال المني على وجه الدفق والشهوة من الرجل والمرأة حالة النوم واليقظة... ثم المعتبر عند أبي حنيفة ومحمد رحمهما الله تعالى انفصاله عن مكانه على وجه الشهوة."

(كتاب الطهارة، باب الوضوء، فصل في الغسل، ج: 1، ص: 51، ط: بشري)

فتاوی شامی میں ہے:

"(و) عند (رؤية مستيقظ) خرج رؤية السكران والمغمى عليه المذي منيا أو مذيا (وإن لم يتذكر الاحتلام) إلا إذا علم أنه مذي أو شك أنه مذي أو ودي أو كان ذكره منتشرا قبيل النوم فلا غسل عليه اتفاقا كالودي، لكن في الجواهر إلا إذا نام مضطجعا أو تيقن أنه مني أو تذكر حلما فعليه الغسل والناس عنه غافلون.الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

❤1

www.tgoop.com/faghadkhada9/78477

84 viewsedited  Aug 27 at 15:48

الجواب حامداً و مصلیاً
السلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته

علاوه از ادرار که از آلت تناسلی خارج می شود از انسان چند مایع دیگر نیز خارج می گردد که در پایین  هر کدام جداگانه توضیح داده شده:

مذی: آبی که در وقت معاشقه و ملاعبت زوجین تا تحریک و شهوت شخص خارج می گردد که آب شفاف و بی رنگی است. اما مذی مایعی است شفاف و رقیق و لزج که بویی ندارد.
این آب شکننده وضو بوده و لباس را هم نجس می گردانند.
ودی:  مثل حکم مذی را دارد و آبی غلیظ و سفید است که بر اثر سستی اعصاب عموما بعد از ادرار خارج می گردد که هم وضو را می‌شکند و هم لباس را نجس می گرداند.
منی: به خاطر تحریک و شهوت انگیزی در وقت ارضاشدن خارج می گردد که غسل را لازم می گرداند و لباس را نجس می کند.
رنگ طبیعی آب منی یا مایع منی تقریبا سفید و یا سفید مایل به زرد رنگ است. همچنین غلظت طبیعی آب منی نیز مانند سفیده تخم مرغ یا ژله‌ای می‌باشد.
همچنین باید دانست که بانوان نیز منی دارند و از دهانه رحم خارج می گردد.
فرق منی زن با مرد این است که منی مرد سفید و غلیظ تر است و منی زن زرد رنگ و غلظت آن کمتر است..
در صورت تر بودن بویی همانند بوی شکوفه دارد و در صورت خشک شدن بوی همانند تخم مرغ می‌دهد.

اگر خانم هستید مطالب ذیل در مورد ترشحات زنانه هست بخوانید.

سلام علیکم

📝 بحث ترشحات خارج شده از فرج زن انواع مختلف دارد و احکام هر یک با دیگری متفاوت است و برای همه یک حکم نمی توان بیان کرد.

🔸لذا برای بهتر دانستن مساله باید به نزد خانم های متخصص و فارغ التحصیل های حوزه های علمیه که الحمدلله در هر محله ای هستند حضورا حاضر شده و سوالتان را بپرسید و جواب را دریافت نمایید.

🔹طبق دیدگاه شرعی و فقه حنفی، ترشحاتی که از شرمگاه زن خارج می شود؛  اگر از دهانه فرج (شرمگاه) ترشح می شود پاک بوده و سبب نقض وضو نمی شود.

🔸اما به طور کلی باید دانست؛ بنابر تصریحات فقها، رطوبت فرج (شرمگاه زنان) سه صورت دارد:

▪️1- رطوبت فرج خارج، ناقض وضو نیست . ✅
        
▪️2- رطوبت و ترشحاتی که از رحم خارج می گردد، به اتفاق فقها نجس و ناقض وضو می باشد.  ❌            

▪️3- رطوبتی که از مهبل (فرج داخلی) باشد،
نزد امام اعظم پاک
و نزد صاحبین نجس می باشد
و فتوا بر قول صاحبین می باشد.
لذا شما یا به خانم های عالمه مراجعه نمایید یا نوع ترشح خود را طبق توضیح بالا مشخص نموده تا جواب خدمت شما ارائه گردد.

"منی" گاڑھی اور سفید رنگ کی ہوتی ہے، اور لذت سے شہوت کے ساتھ کود کر نکلتی ہے اس کے بعد عضو کا انتشار ختم ہوجاتا ہے، تر ہونے کی صورت میں اس میں خرما کے شگوفہ جیسی بو اور چپکاہٹ ہوتی ہے، اور خشک ہوجانے کے بعد انڈے کی بو ہوتی ہے۔

"مذی" پتلی سفیدی مائل (پانی کی رنگت کی طرح) ہوتی ہے اور اس کے نکلنے کا احساس بھی نہیں ہوتا، اس کے نکلنے پر شہوت قائم رہتی ہے اور جوش کم نہیں ہوتا، بلکہ شہوت میں مزید اضافہ ہوجاتا ہے۔

"ودی" سفید گدلے رنگ کی گاڑھی ہوتی ہے جو پیشاب کے بعد اور کبھی اس سے پہلے اور کبھی جماع یا غسل کے بعد بلا شہوت نکلتی ہے۔

فتاوی شامی میں ہے:

"(وفرض) الغسل (عند) خروج (مني) من العضو... (منفصل عن مقره) هو صلب الرجل وترائب المرأة، ومنيه أبيض ومنيها أصفر... (بشهوة) أي لذة ولو حكما كمحتلم... (وإن لم يخرج) من رأس الذكر (بها) وشرطه أبو يوسف، وبقوله يفتى في ضيف خاف ريبة أو استحى كما في المستصفى. وفي القهستاني والتتارخانية معزيا للنوازل: وبقول أبي يوسف نأخذ؛ لأنه أيسر على المسلمين قلت ولا سيما في الشتاء والسفر.

(قوله: من العضو) هو ذكر الرجل وفرج المرأة الداخل احترازا عن خروجه من مقره ولم يخرج من العضو بأن بقي في قصبة الذكر أو الفرج الداخل. (قوله: ومنيه أبيض إلخ) وأيضا منيه خاثر ومنيها رقيق. (قوله: كمحتلم) فإنه لا لذة له يقينا لفقد إدراكه ط فتأمل. وقال الرحمتي: أي إذا رأى البلل ولم يدرك اللذة؛ لأنه يمكن أنه أدركها ثم ذهل عنها فجعلت اللذة حاصلة حكما."

(‌‌كتاب الطهارة، ج: 1، ص: 159۔161، ط: سعيد)

ہدایہ میں ہے:

"والمعاني الموجبة للغسل إنزال المني على وجه الدفق والشهوة من الرجل والمرأة حالة النوم واليقظة... ثم المعتبر عند أبي حنيفة ومحمد رحمهما الله تعالى انفصاله عن مكانه على وجه الشهوة."

(كتاب الطهارة، باب الوضوء، فصل في الغسل، ج: 1، ص: 51، ط: بشري)

فتاوی شامی میں ہے:

"(و) عند (رؤية مستيقظ) خرج رؤية السكران والمغمى عليه المذي منيا أو مذيا (وإن لم يتذكر الاحتلام) إلا إذا علم أنه مذي أو شك أنه مذي أو ودي أو كان ذكره منتشرا قبيل النوم فلا غسل عليه اتفاقا كالودي، لكن في الجواهر إلا إذا نام مضطجعا أو تيقن أنه مني أو تذكر حلما فعليه الغسل والناس عنه غافلون.الله را فراموش نکنید
@Faghadkhada9

BY الله رافراموش نکنید