tgoop.com/ehsanmohammadi95/9317
Last Update:
⛔ از سری رنج‌های بشری!
✍ احسان محمدی
◾ یکی از بزرگترین رنج‌هایی که هر انسانی ممکن است در طول زندگی «فردی» یا «اجتماعی» تجربه کند؛ قرار گرفتن در موقعیتی است که نه توان «تغییر» آن را دارد و نه تابِ «تحمل» کردنش را!
این مزخرفات مُد شده‌ی روانشناسی زرد را بگذارید کنار که «آدم توان انجام دادن هر کاری دارد، فقط کافی است اراده کند!»
رویافروشی است و حداقل اینجا و در این سرزمین جواب نمی‌دهد. ما بسیار اراده کردیم و نشد!
◾ هر کس به طریقی مقابل این رنج بزرگ واکنش نشان می‌دهد:
↙️ کسانی دست به خودکشی می‌زنند، مهاجرت می‌کنند، از کارشان استعفا می‌دهند، جدا می‌شوند یا مسیرشان را عوض می‌کنند ...
↙️ کسانی به غارهای افیون و الکل، کتاب و کباب، زلف یار و دلار و دینار پناه می‌برند. جایی برای فراموشی.
↙️ تعدادی با خشم به جنگ همه چیز و همه کس می‌روند، گلاویز می‌شوند، شورش می‌کنند، به قیمت کُشتن و کُشته شدن،
↙️ تعدادی ناامید از هر مبارزه‌ای، سپر می‌اندازند و تسلیم تقدیرِ هر چه باداباد می‌شوند ...
آدم همیشه که نا ندارد گلاویز بشود. خیلی وقت‌ها کم می‌آورد. اینکه از ترس قضاوت عمومی ادامه بدهی خودش چاه عمیقی است که ته ندارد ...
⛔ بدبختی اینجاست که هر فردی اصرار دارد خودش برحق است و همه باید راه او را بروند!
✅ پس امید چه می‌شود؟
نگران نباشید! عده‌ای همه‌ی این رنج‌ها را تاب می‌آورند و پیش می‌روند، آن‌ها هستند که نمی‌گذارند نژاد ما روی این کره خاکی منقرض شود و انسان کماکان به این بازی ادامه بدهد! از غاری به غاری، از نسلی به نسلی و ... اسم این تقلا «امید» است که گاهی خطرناکترین دارایی ماست!
◾ و عاقبت هر کس راه خودش را می‌رود و توی قبر خودش می‌خوابد. فقط هیچ چیز بدتر از آن برزخ و بلاتکلیفی میان «رویای تغییر» و «ناچاری تحمل» نیست، آدم را سلول به سلول پیر می‌کند ...
از من سلام بر تحمل کنندگان این رنج مشترک!
🖋 @ehsanmohammadi95
BY روزنوشت‌های احسان محمدی
Share with your friend now:
tgoop.com/ehsanmohammadi95/9317