روزنوشت‌های احسان محمدی

🌍 کهکشان یا رنگ مو؟ مسئله این نیست!

✍ احسان محمدی

🌍 احتمالاً اگر من هم امکاناتش را داشتم شب عید یا موهایم را استخوانی میکردم یا زرد عقدی. هرچه زردتر عیدتر.
منظورم این است که این واقعیت دنیا و بیشتر ما آدمهاست. اینطور هم نیست که بگوییم وای خاک تو سر ما ایرانیا ببین فرانسوی‌ها و آمریکایی‌ها این چیزا واسشون مهم نیست.
هست ولی کم و زیاد دارد. شاید بشر با همین دل‌خوش‌کنک‌ها گاهی خودش را از وسط جنگ‌ها و مصیبت‌ها نجات داده. حالا نه لزوماً با ناخن دراکولایی و مژه جادوگری و لب اردکی و ابرو کتلتی ولی با چیزهایی شبیه به اینها.

🌍 فکر می‌کنم اگر اکثریت مردم جهان عاشق نجوم بودند، برای هم کتاب ریاضیات می‌خریدند، در مهمانی‌ها معادلات فیزیک حل می‌کردند و دم به دقیقه در مورد آب شدن یخ‌های قطب‌، اسهال کروکودیل‌ها یا اول مرغ به وجود آمد یا تخم‌مرغ حرف می‌زدند جهان جای بهتری بود؟ نمی‌دانم.

🌍 متلک انداختن به خلق خدا و کوفت کردن زندگی به کام آن‌ها کار من نیست. اگر هم این کار را کرده‌ام #پوزش می‌خواهم، بگذارید به حساب جوانی و جهالت.

واقعیت جهان همین است حتی اگر ما خوشمان نیاید. با گشت ارشاد جهانی و بخشنامه و حتی شلاق و زندان و کلانتری بردن بعید است چیز زیادی عوض شود که اگر می‌شد الان به جای تردد این همه پلنگ در خیابان‌های ایران، فرشته‌ها بال بال می‌زدند و مردها نان و عرفان می‌خوردند و مهربانی و انسونیت داشت پیشانی معرفت را ماچ می‌کرد و...

🌍 در عنفوان چهل‌سالگی فکر می‌کنم کار درست این است که به سمت بهتر شدن پیش برویم. انسانی مهربانتر، آرام‌تر، بی‌آزارتر و صلح‌جوتر بشویم. کمی از خودخواهی‌هایمان گذر کنیم و برای دیگران هم یک دوست یا هم‌جوار امن‌تر بشویم. حالا موهایمان را رنگ کردیم یا نکردیم خیلی به حال تاریخ بشریت فرقی ندارد.

🌍 آدم پا به سن که می‌گذارد یاد می‌گیرد به جای تلاش برای آرام کردن جهان پر آشوب بیرون، خودش را بغل کند، برای خودش لالایی بخواند، خودش را آرام‌ کند. تا با خودمان به صلح نرسیم دنیای بیرون از ما یک‌سره جنگ است. گیس‌وگیس‌کشی از درون خانواده تا شیعه و سنی، کفر و اسلام، حق و باطل ...

حرف آخر اینکه در عشق، نفرت، لایک، دیس‌لایک و حتی رنگ مو اسراف و اغراق نکنیم.😉

📸 عکس از صفحه ارزشمند
@science.wonders
https://www.instagram.com/p/CMwDVD8LzqQ/?igshid=1d9bs0jdpzfmc

www.tgoop.com/ehsanmohammadi95/9048

28.8K viewsedited  Mar 23, 2021 at 07:11

🌍 کهکشان یا رنگ مو؟ مسئله این نیست!

✍ احسان محمدی

🌍 احتمالاً اگر من هم امکاناتش را داشتم شب عید یا موهایم را استخوانی میکردم یا زرد عقدی. هرچه زردتر عیدتر.
منظورم این است که این واقعیت دنیا و بیشتر ما آدمهاست. اینطور هم نیست که بگوییم وای خاک تو سر ما ایرانیا ببین فرانسوی‌ها و آمریکایی‌ها این چیزا واسشون مهم نیست.
هست ولی کم و زیاد دارد. شاید بشر با همین دل‌خوش‌کنک‌ها گاهی خودش را از وسط جنگ‌ها و مصیبت‌ها نجات داده. حالا نه لزوماً با ناخن دراکولایی و مژه جادوگری و لب اردکی و ابرو کتلتی ولی با چیزهایی شبیه به اینها.

🌍 فکر می‌کنم اگر اکثریت مردم جهان عاشق نجوم بودند، برای هم کتاب ریاضیات می‌خریدند، در مهمانی‌ها معادلات فیزیک حل می‌کردند و دم به دقیقه در مورد آب شدن یخ‌های قطب‌، اسهال کروکودیل‌ها یا اول مرغ به وجود آمد یا تخم‌مرغ حرف می‌زدند جهان جای بهتری بود؟ نمی‌دانم.

🌍 متلک انداختن به خلق خدا و کوفت کردن زندگی به کام آن‌ها کار من نیست. اگر هم این کار را کرده‌ام #پوزش می‌خواهم، بگذارید به حساب جوانی و جهالت.

واقعیت جهان همین است حتی اگر ما خوشمان نیاید. با گشت ارشاد جهانی و بخشنامه و حتی شلاق و زندان و کلانتری بردن بعید است چیز زیادی عوض شود که اگر می‌شد الان به جای تردد این همه پلنگ در خیابان‌های ایران، فرشته‌ها بال بال می‌زدند و مردها نان و عرفان می‌خوردند و مهربانی و انسونیت داشت پیشانی معرفت را ماچ می‌کرد و...

🌍 در عنفوان چهل‌سالگی فکر می‌کنم کار درست این است که به سمت بهتر شدن پیش برویم. انسانی مهربانتر، آرام‌تر، بی‌آزارتر و صلح‌جوتر بشویم. کمی از خودخواهی‌هایمان گذر کنیم و برای دیگران هم یک دوست یا هم‌جوار امن‌تر بشویم. حالا موهایمان را رنگ کردیم یا نکردیم خیلی به حال تاریخ بشریت فرقی ندارد.

🌍 آدم پا به سن که می‌گذارد یاد می‌گیرد به جای تلاش برای آرام کردن جهان پر آشوب بیرون، خودش را بغل کند، برای خودش لالایی بخواند، خودش را آرام‌ کند. تا با خودمان به صلح نرسیم دنیای بیرون از ما یک‌سره جنگ است. گیس‌وگیس‌کشی از درون خانواده تا شیعه و سنی، کفر و اسلام، حق و باطل ...

حرف آخر اینکه در عشق، نفرت، لایک، دیس‌لایک و حتی رنگ مو اسراف و اغراق نکنیم.😉

📸 عکس از صفحه ارزشمند
@science.wonders
https://www.instagram.com/p/CMwDVD8LzqQ/?igshid=1d9bs0jdpzfmc

BY روزنوشت‌های احسان محمدی