دکتر محمد مصدق

گریه تاریخ.
این سروده ای است که شاعر ارجمند آقای دکتر مظاهر مصفا بعد از شنیدن خبر درگذشت دکتر صدیقی در بامداد یازدهم اردیبهشت سروده اند. دکتر مصفا با وجود آنکه از بیماری رنج میبرد، زمانی که پیکر دکتر صدیقی پیچیده در پرچم سه رنگ ایران از بیمارستان به خانه آورده شد در میان اندوه فراوان حاضران با صدائی خسته و احساسی ژرف سروده خود را برای حاضران خواندند که مورد توجه بسیار قرار گرفت.

به خون نشستی ای آفتاب کشور من
ز پا فتادی ای نخل سایه گستر من

به زیر بار غمت ای درخت آزادی
تو اوفتادی و درهم شکست پیکر من

نگشت نای تو آزرده کز بد آمد بخت
بريد خنجر بیداد چرخ حنجر من

چو دم زدم ز رثای تو آتش نی کلک
بسوخت دست من و برگ برگ دفتر من

قلم به قیر نشیند به ماتمت هر چند
از قیروان شد تا قیروان مسخر من

به ناتوانی من خنده میزند امروز
زمانه یی که نمی داشت تاب تسخر من

ثنای خاک تو بشار برد بارد گفت
نیاید از من ای فخر خاک کشور من

مگر شوند به هفت یسار و پور یسار
دلاوران ایران ستیز باور من

نظر به هر طرف آرم بروید از دل خاک
هزار نخله خونین به باغ منظر من

به داغ و درد بنالد سپهبد فیروز
که ای دریغا دیدی شکست گوهر من

به شیر مردیت اسفار پور شیرویه
دریغ می خورد امروز کای غضنفر من

دریغ خیزد اکنون ز خاک عیاران
که اوفتاد به خاک آذرک نه آذر من

به درد گوید ابومسلم خراسانی
چه خاک بود که شد از زمانه بر سیر من

به پرسش آید زی مازیار مرداویج
که چشم سوی که داریم ای برادر من

گسست بیند بابک سلاسل امید
شکست گوید یعقوب لیث خنجر من

به پرده پرده چشمم به چشم خون افشان
گذشت کاوه آهنگر از برابر من

وطن به سوک تهمتن بسوخت کای فریاد
خبر دهید به سیمرغ زال پرور من

شنید گریه تاریخ سرزمین مرا
هزار کرت هر کس که داشت باور من

بدین صفت که تو بودی ندیدم و نشنید
و نیز می بنگردد چنین مصوّر من

به راستی به درستی تویی هنوز تویی
هزار قصه کنم قصة مكرر من

مرید پیر تو بودم چو پیر تو بنماند
ز دیر سال تو بودی مراد دیگر من

از تشنگی بسوزم ازین سپس هیهات
در آتش که درخشد سراب کوثر من

بگو به قاضی محضر نویس کز سر مهر
به خون من بنویسد کتاب محضر من

سیاه نامه ام و زرد روی و روی امید
همین به موی سپیدست وموت احمر من

قضا دگر نشود بودنی همی باشد
به سوک نامه سرایی بود مقدر من

بامداد یازدهم اردیبهشت ۷۰

@dr_mohammad_mossadegh

www.tgoop.com/dr_mohammad_mossadegh/570

3.86K viewsApr 29, 2023 at 15:33

گریه تاریخ.
این سروده ای است که شاعر ارجمند آقای دکتر مظاهر مصفا بعد از شنیدن خبر درگذشت دکتر صدیقی در بامداد یازدهم اردیبهشت سروده اند. دکتر مصفا با وجود آنکه از بیماری رنج میبرد، زمانی که پیکر دکتر صدیقی پیچیده در پرچم سه رنگ ایران از بیمارستان به خانه آورده شد در میان اندوه فراوان حاضران با صدائی خسته و احساسی ژرف سروده خود را برای حاضران خواندند که مورد توجه بسیار قرار گرفت.

به خون نشستی ای آفتاب کشور من
ز پا فتادی ای نخل سایه گستر من

به زیر بار غمت ای درخت آزادی
تو اوفتادی و درهم شکست پیکر من

نگشت نای تو آزرده کز بد آمد بخت
بريد خنجر بیداد چرخ حنجر من

چو دم زدم ز رثای تو آتش نی کلک
بسوخت دست من و برگ برگ دفتر من

قلم به قیر نشیند به ماتمت هر چند
از قیروان شد تا قیروان مسخر من

به ناتوانی من خنده میزند امروز
زمانه یی که نمی داشت تاب تسخر من

ثنای خاک تو بشار برد بارد گفت
نیاید از من ای فخر خاک کشور من

مگر شوند به هفت یسار و پور یسار
دلاوران ایران ستیز باور من

نظر به هر طرف آرم بروید از دل خاک
هزار نخله خونین به باغ منظر من

به داغ و درد بنالد سپهبد فیروز
که ای دریغا دیدی شکست گوهر من

به شیر مردیت اسفار پور شیرویه
دریغ می خورد امروز کای غضنفر من

دریغ خیزد اکنون ز خاک عیاران
که اوفتاد به خاک آذرک نه آذر من

به درد گوید ابومسلم خراسانی
چه خاک بود که شد از زمانه بر سیر من

به پرسش آید زی مازیار مرداویج
که چشم سوی که داریم ای برادر من

گسست بیند بابک سلاسل امید
شکست گوید یعقوب لیث خنجر من

به پرده پرده چشمم به چشم خون افشان
گذشت کاوه آهنگر از برابر من

وطن به سوک تهمتن بسوخت کای فریاد
خبر دهید به سیمرغ زال پرور من

شنید گریه تاریخ سرزمین مرا
هزار کرت هر کس که داشت باور من

بدین صفت که تو بودی ندیدم و نشنید
و نیز می بنگردد چنین مصوّر من

به راستی به درستی تویی هنوز تویی
هزار قصه کنم قصة مكرر من

مرید پیر تو بودم چو پیر تو بنماند
ز دیر سال تو بودی مراد دیگر من

از تشنگی بسوزم ازین سپس هیهات
در آتش که درخشد سراب کوثر من

بگو به قاضی محضر نویس کز سر مهر
به خون من بنویسد کتاب محضر من

سیاه نامه ام و زرد روی و روی امید
همین به موی سپیدست وموت احمر من

قضا دگر نشود بودنی همی باشد
به سوک نامه سرایی بود مقدر من

بامداد یازدهم اردیبهشت ۷۰

@dr_mohammad_mossadegh

BY دکتر محمد مصدق