باینری ها در PostgreSQL: ذخیره سازی اطلاعات خام

تصور کنید می‌خواهید عکسی از گربه‌تان را در PostgreSQL ذخیره کنید. چطور می‌توانید این کار را انجام دهید؟

پایگاه داده PostgreSQL نوع داده‌ای به نام bytea را ارائه می‌دهد که برای ذخیره اطلاعات باینری مانند تصاویر، فایل‌های صوتی و ویدئوها ایده‌آل است.

تفاوت باینری و رشته‌های کاراکتری:

* رشته‌های باینری مانند "بایت‌های خام" هستند و می‌توانند هر نوع داده‌ای را ذخیره کنند، از جمله صفر و کاراکترهای غیرقابل چاپ.
* رشته‌های کاراکتری برای ذخیره متن مناسب هستند و محدودیت‌هایی در مورد کاراکترهای مجاز دارند.

فرمت‌های ذخیره سازی:

هگزادسیمال: هر بایت به عنوان دو رقم شانزده‌گانی نمایش داده می‌شود (مثلاً "00" برای بایت صفر). این فرمت خوانایی بیشتری دارد.
نوع Escape: برخی از بایت‌ها با کاراکترهای خاص علامت‌گذاری می‌شوند. این فرمت قدیمی‌تر است و کاربرد کمتری دارد.

کاربردها:

۱.ذخیره تصاویر، فایل‌های صوتی و ویدئوها
۲.ذخیره داده‌های باینری مانند کدهای برنامه
۳.ذخیره اطلاعات رمزنگاری شده

مثال:

فرض کنید می‌خواهید تصویر گربه‌تان را با نام cat.jpg در پایگاه داده ذخیره کنید:

INSERT INTO photos (name, data)
VALUES ('cat.jpg', BYTEA('\xFF\xD8\xFF\xE0'));

نکات:

پایگاه داده PostgreSQL از نوع داده BLOB (Binary Large Object) نیز برای ذخیره داده‌های باینری پشتیبانی می‌کند. فرمت ورودی BLOB با bytea متفاوت است، اما توابع و عملگرهای مشابهی دارند.
می‌توانید از توابع و عملگرهای مختلفی برای کار با داده‌های bytea استفاده کنید، مانند LENGTH(), SUBSTRING() و COMPARE().

نتیجه:

نوع داده bytea یک ابزار قدرتمند برای ذخیره و مدیریت داده‌های باینری در PostgreSQL است. با استفاده از این نوع داده، می‌توانید انواع مختلف اطلاعات را به طور کارآمد و ایمن ذخیره کنید.

#PostgreSQL
@Code_Crafters