جنگولرن

اصل انیشتین: چرا حفظ کردن، مهارت نیست؟
روایت معروفی وجود دارد که از آلبرت انیشتین سرعت نور را پرسیدند و او در پاسخ گفت: «نمی‌دانم. چرا باید چیزی را حفظ کنم که می‌توانم در عرض چند ثانیه در کتاب پیدا کنم؟»

این جمله، امروز بیش از هر زمان دیگری مصداق دارد. در دنیایی که پاسخ هر سوال فنی، از سینتکس یک تابع گمنام در جاوااسکریپت گرفته تا پیچیده‌ترین مفاهیم معماری نرم‌افزار، با یک جستجوی ساده در گوگل یا LLMها در دسترس است، چرا باید از یک برنامه‌نویس انتظار داشته باشیم که همه‌چیز را از حفظ باشد؟

یک توسعه‌دهنده خوب کسی نیست که تعریف دقیق حرف D در اصول SOLID (Dependency Inversion Principle) را طوطی‌وار تکرار کند. بلکه کسی است که می‌داند چنین اصولی وجود دارد، فلسفه پشت آن را درک کرده و مهم‌تر از همه، می‌داند در چه شرایطی و چگونه از آن برای حل یک مشکل واقعی در پروژه استفاده کند. او اگر جزئیات را فراموش کرده باشد، می‌داند کجا به دنبال آن بگردد. این همان مهارت واقعی است.

این رویکرد اغلب به دلایل زیر در مصاحبه‌ها باب شده است:

سنجش آسان: پرسیدن سوالات تعریفی، راهی ساده برای «نمره دادن» و فیلتر کردن سریع کاندیداهاست. پاسخ یا درست است یا غلط و نیازی به تحلیل عمیق ندارد.

عدم آموزش مصاحبه‌کنندگان: بسیاری از مصاحبه‌کنندگان فنی، خودشان توسعه‌دهندگان ارشدی هستند که برای مصاحبه کردن آموزش ندیده‌اند. آن‌ها به‌طور طبیعی سوالاتی را می‌پرسند که خودشان پاسخ قطعی‌اش را می‌دانند؛ یعنی تعاریف و الگوریتم‌های مشخص.

رویکردی بهتر: چگونه استعداد واقعی را کشف کنیم؟
پیشنهاد می‌شود به جای آزمون حافظه، روی سنجش مهارت‌های کلیدی و شبیه‌سازی محیط کار واقعی تمرکز کنیم:

۱. سوالات مبتنی بر «تجربه» بپرسید، نه «تعریف»
به جای اینکه بپرسید: «حرف D در SOLID چیست؟»
بپرسید: «می‌توانی پروژه‌ای را مثال بزنی که در آن از اصل Dependency Inversion استفاده کردی؟ چه مشکلی را برایت حل کرد و اگر استفاده نمی‌کردی چه اتفاقی می‌افتاد؟»

این سوال، درک عمیق و تجربه عملی فرد را نشان می‌دهد، نه توانایی حفظ کردن او را.

۲. مسائل واقعی و مشترک طراحی کنید
به جای دادن یک مسئله الگوریتمی پیچیده و درخواست حل آن روی وایت‌بورد بدون اینترنت، یک چالش کوچک و واقعی از پروژه فعلی شرکت را مطرح کنید.
بگویید: «بیا با هم این مشکل را حل کنیم. فرض کن این تسک به تو داده شده. می‌توانی از اینترنت هم استفاده کنی و بلند بلند فکر کن تا من با روند تحلیلت آشنا شوم.»

این روش، توانایی جستجو، یادگیری، و مهم‌تر از همه، رویکرد او به حل مسئله را آشکار می‌کند که در کار روزمره هزاران بار ارزشمندتر از حفظ بودن یک الگوریتم است.

سخن پایانی: مغز را استخدام کنید، نه هارد دیسک را
هدف ما از استخدام، پیدا کردن یک مغز متفکر و حل‌کننده مسئله است، نه یک دایرةالمعارف متحرک.

✍🏻 sina khaghani

👍35👏9❤4👎1

www.tgoop.com/djangolearn_ir/1101

2.98K viewsAug 26 at 06:57

اصل انیشتین: چرا حفظ کردن، مهارت نیست؟
روایت معروفی وجود دارد که از آلبرت انیشتین سرعت نور را پرسیدند و او در پاسخ گفت: «نمی‌دانم. چرا باید چیزی را حفظ کنم که می‌توانم در عرض چند ثانیه در کتاب پیدا کنم؟»

این جمله، امروز بیش از هر زمان دیگری مصداق دارد. در دنیایی که پاسخ هر سوال فنی، از سینتکس یک تابع گمنام در جاوااسکریپت گرفته تا پیچیده‌ترین مفاهیم معماری نرم‌افزار، با یک جستجوی ساده در گوگل یا LLMها در دسترس است، چرا باید از یک برنامه‌نویس انتظار داشته باشیم که همه‌چیز را از حفظ باشد؟

یک توسعه‌دهنده خوب کسی نیست که تعریف دقیق حرف D در اصول SOLID (Dependency Inversion Principle) را طوطی‌وار تکرار کند. بلکه کسی است که می‌داند چنین اصولی وجود دارد، فلسفه پشت آن را درک کرده و مهم‌تر از همه، می‌داند در چه شرایطی و چگونه از آن برای حل یک مشکل واقعی در پروژه استفاده کند. او اگر جزئیات را فراموش کرده باشد، می‌داند کجا به دنبال آن بگردد. این همان مهارت واقعی است.

این رویکرد اغلب به دلایل زیر در مصاحبه‌ها باب شده است:

سنجش آسان: پرسیدن سوالات تعریفی، راهی ساده برای «نمره دادن» و فیلتر کردن سریع کاندیداهاست. پاسخ یا درست است یا غلط و نیازی به تحلیل عمیق ندارد.

عدم آموزش مصاحبه‌کنندگان: بسیاری از مصاحبه‌کنندگان فنی، خودشان توسعه‌دهندگان ارشدی هستند که برای مصاحبه کردن آموزش ندیده‌اند. آن‌ها به‌طور طبیعی سوالاتی را می‌پرسند که خودشان پاسخ قطعی‌اش را می‌دانند؛ یعنی تعاریف و الگوریتم‌های مشخص.

رویکردی بهتر: چگونه استعداد واقعی را کشف کنیم؟
پیشنهاد می‌شود به جای آزمون حافظه، روی سنجش مهارت‌های کلیدی و شبیه‌سازی محیط کار واقعی تمرکز کنیم:

۱. سوالات مبتنی بر «تجربه» بپرسید، نه «تعریف»
به جای اینکه بپرسید: «حرف D در SOLID چیست؟»
بپرسید: «می‌توانی پروژه‌ای را مثال بزنی که در آن از اصل Dependency Inversion استفاده کردی؟ چه مشکلی را برایت حل کرد و اگر استفاده نمی‌کردی چه اتفاقی می‌افتاد؟»

این سوال، درک عمیق و تجربه عملی فرد را نشان می‌دهد، نه توانایی حفظ کردن او را.

۲. مسائل واقعی و مشترک طراحی کنید
به جای دادن یک مسئله الگوریتمی پیچیده و درخواست حل آن روی وایت‌بورد بدون اینترنت، یک چالش کوچک و واقعی از پروژه فعلی شرکت را مطرح کنید.
بگویید: «بیا با هم این مشکل را حل کنیم. فرض کن این تسک به تو داده شده. می‌توانی از اینترنت هم استفاده کنی و بلند بلند فکر کن تا من با روند تحلیلت آشنا شوم.»

این روش، توانایی جستجو، یادگیری، و مهم‌تر از همه، رویکرد او به حل مسئله را آشکار می‌کند که در کار روزمره هزاران بار ارزشمندتر از حفظ بودن یک الگوریتم است.

سخن پایانی: مغز را استخدام کنید، نه هارد دیسک را
هدف ما از استخدام، پیدا کردن یک مغز متفکر و حل‌کننده مسئله است، نه یک دایرةالمعارف متحرک.

✍🏻 sina khaghani

BY جنگولرن