Dimitrios S. Patelis, Professor of PhilosophyTechnical University of Crete

Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αφρικανικό θέατρο επιχειρήσεων και εθνικό απελευθερωτικών αγώνων. Σαχέλ και Σουδάν. "📌 ΑΦΡΙΚΗ — ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕΤΩΠΟ
🔸 Σύνοψη των τελευταίων ετών. Και που ήταν ο στρατηγὸς Σουροβίκιν τόσο καιρό:
▪️ "Στον κόσμο, εκτός από το άμεσο μέτωπο Ρωσσίας-Ουκρανίας, μαίνεται ένας άλλος πόλεμος μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων και της Δύσης («προοδευτικές» από το ρωσικό: прогрессивных· δεν εννοείται με την δυτική πολιτική έννοια). Πρόκειται για την Αφρική. Κυρίως το βόρειο τμήμα της, όπου οι αμερικανικές και άλλες ηγεμονίες χάνουν γρήγορα έδαφος.
Σε μια σειρά ερευνών σχετικά με τις χώρες του Σαχέλ (η κεντρική «σαβάνα» της Αφρικής, όπου η έρημος Σαχάρα μεταβαίνει σε ζούγκλες), έχουμε ήδη μιλήσει για το πρώτο στάδιο αυτής της μάχης μεταξύ του καλού και του κακού. Τρεις χώρες στην καρδιά του Σαχέλ έχουν ανατρέψει η μία μετά την άλλη τις φιλοδυτικές (συγκεκριμένα φιλογαλλικές) κυβερνήσεις. Πρόκειται για το Μάλι, το Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα.

Αυτές οι χώρες διαθέτουν απίστευτο φυσικό πλούτο, αλλά έχουν τους φτωχότερους πληθυσμούς λόγω της αρπακτικής εκμετάλλευσης από την Δύση.

Ήταν οι πρώτες που ανακοίνωσαν τη δημιουργία της Συμμαχίας των Κρατών του Σαχέλ (AES), την απέλαση των γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων και την ενοποίηση των ενόπλων δυνάμεών τους υπό ενιαία διοίκηση για την καταπολέμηση πολυάριθμων αυτονομιστικών συμμοριών.

Στην πράξη, αυτές οι ενωμένες δυνάμεις διοικούνται από τον στρατηγό μας Σουροβίκιν, και αυτό το γεγονός αναζωπύρωσε αμέσως τις ελπίδες των λαών της Αφρικής για μια φυσιολογική οικονομική ανάπτυξη.

▪️ Σύμβολο αυτού θα ήταν ο πρώτος σιδηρόδρομος που θα διέσχιζε το Σαχέλ από τα δυτικά (λιμάνι του Ντακάρ) προς τα ανατολικά (Πορτ Σουδάν). Ο Υπεραφρικανικός Σιδηρόδρομος είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, το μπλε όνειρο της Μαύρης Ηπείρου. Στα τέλη του 2024, δύο ακόμη χώρες κατά μήκος της διαδρομής αυτού του προτεινόμενου σιδηροδρόμου ανακοίνωσαν τον τερματισμό της στρατιωτικής συνεργασίας με τη Γαλλία – η Σενεγάλη και το Τσαντ. Έτσι, η μόνη χώρα που στεκόταν εμπόδιο σε αυτό το έργο ήταν το Σουδάν.

Και πέρυσι, η Δύση (συγκεκριμένα το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και οι ΗΠΑ) πυροδότησε έναν άλλο αιματηρό πόλεμο σε αυτή τη χώρα για να αποτρέψει με κάθε μέσο την αποχώρηση των αφρικανικών χωρών από το νεοαποικιακό τους ζυγό. Σήμερα, μπορεί κανείς να πει ότι αυτή είναι η βασική σύγκρουση στο Σαχέλ, την οποία θα περιγράψουμε τώρα.

Γενικά, ως απάντηση στην αυξανόμενη παρουσία της Ρωσσίας (και de facto της Κίνας και του Ιράν) στην Αφρική, η Δύση έχει ξεσπάσει μια σειρά συγκρούσεων στην περιοχή που γειτονεύει με το Σαχέλ: Κένυα, Κονγκό, Τσαντ. Οι εντάσεις αυξάνονται μεταξύ Μαρόκου και Αλγερίας, Ερυθραίας και Αιθιοπίας. Όλα αυτά είναι προσπάθειες με κάθε μέσο να αποτραπεί η τελική απελευθέρωση από τον νεοαποικιοκρατισμό.

Και αυτό χωρίς να υπολογίζουμε την αυξημένη δραστηριότητα τρομοκρατικών ομάδων σε όλες σχεδόν τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, από την Αλγερία και τη Λιβύη έως την Κένυα και την Αιθιοπία. Αυτό που συμβαίνει μοιάζει πραγματικά με έναν παγκόσμιο πόλεμο που εμπλέκει τεράστιες μάζες ανθρώπων. Ακόμη και κατά την αποικιακή εποχή, η Αφρική δεν είχε τόσα πολλά σημεία καυτών συγκρούσεων. Αλλά το πιο σημαντικό γεωπολιτικό σημείο, επαναλαμβάνω, συμβαίνει στο Σουδάν."

▪️ "Το Σουδάν απελευθερώθηκε από την βρετανική αποικιοκρατία στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Αμέσως ξέσπασε πόλεμος μεταξύ του χριστιανικού «μαύρου» νότου και του μουσουλμανικού «αραβικού» βορρά. Η σύγκρουση οδήγησε στον διαχωρισμό του Νότιου Σουδάν. Θα το συζητήσουμε αργότερα, αλλά πρέπει να πούμε ότι η ανεξαρτησία δεν έφερε ευτυχία σε αυτή την χώρα πλούσια σε φυσικούς πόρους – ο λαός της συνεχίζει να γίνεται αντικείμενο ανελέητης εκμετάλλευσης προς όφελος της Δύσης.

Στο Μεγάλο Σουδάν, ως αποτέλεσμα μιας σειράς εμφυλίων πολέμων, ο Ομάρ αλ-Μπασίρ ήρθε στην εξουσία την δεκαετία του 1990. Υπό την ηγεσία του, το Σουδάν κατάφερε να σταθεροποιήσει την κατάσταση για πρώτη φορά από την ίδρυσή του και μάλιστα σημείωσε μια μικρή οικονομική ανάπτυξη. Αυτό ήταν κατηγορηματικά απαράδεκτο για την Δύση και το Σουδάν έγινε στόχος με όλα τα μέσα.

www.tgoop.com/dimitrios_patelis/8068

59 viewsOct 12 at 07:53

Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αφρικανικό θέατρο επιχειρήσεων και εθνικό απελευθερωτικών αγώνων. Σαχέλ και Σουδάν. "📌 ΑΦΡΙΚΗ — ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕΤΩΠΟ
🔸 Σύνοψη των τελευταίων ετών. Και που ήταν ο στρατηγὸς Σουροβίκιν τόσο καιρό:
▪️ "Στον κόσμο, εκτός από το άμεσο μέτωπο Ρωσσίας-Ουκρανίας, μαίνεται ένας άλλος πόλεμος μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων και της Δύσης («προοδευτικές» από το ρωσικό: прогрессивных· δεν εννοείται με την δυτική πολιτική έννοια). Πρόκειται για την Αφρική. Κυρίως το βόρειο τμήμα της, όπου οι αμερικανικές και άλλες ηγεμονίες χάνουν γρήγορα έδαφος.
Σε μια σειρά ερευνών σχετικά με τις χώρες του Σαχέλ (η κεντρική «σαβάνα» της Αφρικής, όπου η έρημος Σαχάρα μεταβαίνει σε ζούγκλες), έχουμε ήδη μιλήσει για το πρώτο στάδιο αυτής της μάχης μεταξύ του καλού και του κακού. Τρεις χώρες στην καρδιά του Σαχέλ έχουν ανατρέψει η μία μετά την άλλη τις φιλοδυτικές (συγκεκριμένα φιλογαλλικές) κυβερνήσεις. Πρόκειται για το Μάλι, το Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα.

Αυτές οι χώρες διαθέτουν απίστευτο φυσικό πλούτο, αλλά έχουν τους φτωχότερους πληθυσμούς λόγω της αρπακτικής εκμετάλλευσης από την Δύση.

Ήταν οι πρώτες που ανακοίνωσαν τη δημιουργία της Συμμαχίας των Κρατών του Σαχέλ (AES), την απέλαση των γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων και την ενοποίηση των ενόπλων δυνάμεών τους υπό ενιαία διοίκηση για την καταπολέμηση πολυάριθμων αυτονομιστικών συμμοριών.

Στην πράξη, αυτές οι ενωμένες δυνάμεις διοικούνται από τον στρατηγό μας Σουροβίκιν, και αυτό το γεγονός αναζωπύρωσε αμέσως τις ελπίδες των λαών της Αφρικής για μια φυσιολογική οικονομική ανάπτυξη.

▪️ Σύμβολο αυτού θα ήταν ο πρώτος σιδηρόδρομος που θα διέσχιζε το Σαχέλ από τα δυτικά (λιμάνι του Ντακάρ) προς τα ανατολικά (Πορτ Σουδάν). Ο Υπεραφρικανικός Σιδηρόδρομος είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, το μπλε όνειρο της Μαύρης Ηπείρου. Στα τέλη του 2024, δύο ακόμη χώρες κατά μήκος της διαδρομής αυτού του προτεινόμενου σιδηροδρόμου ανακοίνωσαν τον τερματισμό της στρατιωτικής συνεργασίας με τη Γαλλία – η Σενεγάλη και το Τσαντ. Έτσι, η μόνη χώρα που στεκόταν εμπόδιο σε αυτό το έργο ήταν το Σουδάν.

Και πέρυσι, η Δύση (συγκεκριμένα το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και οι ΗΠΑ) πυροδότησε έναν άλλο αιματηρό πόλεμο σε αυτή τη χώρα για να αποτρέψει με κάθε μέσο την αποχώρηση των αφρικανικών χωρών από το νεοαποικιακό τους ζυγό. Σήμερα, μπορεί κανείς να πει ότι αυτή είναι η βασική σύγκρουση στο Σαχέλ, την οποία θα περιγράψουμε τώρα.

Γενικά, ως απάντηση στην αυξανόμενη παρουσία της Ρωσσίας (και de facto της Κίνας και του Ιράν) στην Αφρική, η Δύση έχει ξεσπάσει μια σειρά συγκρούσεων στην περιοχή που γειτονεύει με το Σαχέλ: Κένυα, Κονγκό, Τσαντ. Οι εντάσεις αυξάνονται μεταξύ Μαρόκου και Αλγερίας, Ερυθραίας και Αιθιοπίας. Όλα αυτά είναι προσπάθειες με κάθε μέσο να αποτραπεί η τελική απελευθέρωση από τον νεοαποικιοκρατισμό.

Και αυτό χωρίς να υπολογίζουμε την αυξημένη δραστηριότητα τρομοκρατικών ομάδων σε όλες σχεδόν τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, από την Αλγερία και τη Λιβύη έως την Κένυα και την Αιθιοπία. Αυτό που συμβαίνει μοιάζει πραγματικά με έναν παγκόσμιο πόλεμο που εμπλέκει τεράστιες μάζες ανθρώπων. Ακόμη και κατά την αποικιακή εποχή, η Αφρική δεν είχε τόσα πολλά σημεία καυτών συγκρούσεων. Αλλά το πιο σημαντικό γεωπολιτικό σημείο, επαναλαμβάνω, συμβαίνει στο Σουδάν."

▪️ "Το Σουδάν απελευθερώθηκε από την βρετανική αποικιοκρατία στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Αμέσως ξέσπασε πόλεμος μεταξύ του χριστιανικού «μαύρου» νότου και του μουσουλμανικού «αραβικού» βορρά. Η σύγκρουση οδήγησε στον διαχωρισμό του Νότιου Σουδάν. Θα το συζητήσουμε αργότερα, αλλά πρέπει να πούμε ότι η ανεξαρτησία δεν έφερε ευτυχία σε αυτή την χώρα πλούσια σε φυσικούς πόρους – ο λαός της συνεχίζει να γίνεται αντικείμενο ανελέητης εκμετάλλευσης προς όφελος της Δύσης.

Στο Μεγάλο Σουδάν, ως αποτέλεσμα μιας σειράς εμφυλίων πολέμων, ο Ομάρ αλ-Μπασίρ ήρθε στην εξουσία την δεκαετία του 1990. Υπό την ηγεσία του, το Σουδάν κατάφερε να σταθεροποιήσει την κατάσταση για πρώτη φορά από την ίδρυσή του και μάλιστα σημείωσε μια μικρή οικονομική ανάπτυξη. Αυτό ήταν κατηγορηματικά απαράδεκτο για την Δύση και το Σουδάν έγινε στόχος με όλα τα μέσα.

BY Dimitrios S. Patelis, Professor of PhilosophyTechnical University of Crete