tgoop.com/chamshirproblem/525
Last Update:
تکمیل پست قبلی 👆
🌀 موانع یادگیری 4
✴️ #من_عقل_کلم
🌀 من بهتر از دیگران صلاح آنها را تشخیص میدهم
🔎💧💡💧🔦
یک مسأله، ابعاد مختلف دارد و به تناسب ابعاد آن، ذی نفعان مختلفی هم دارد. هر ذی نفع از زاویه منافع و ملاحظات خود به مسأله نگاه کرده و جنبه های خاصی از مسأله برایش اهمیت دارد که ممکن است از دید ذی نفع دیگر مهم نباشد.
وقتی یک جانبه به مسأله نگاه می کنیم، ملاحظات دیگران را نمی توانیم ببینیم. در این صورت تصمیماتی می گیریم که در مرحله عمل با مشکل مواجه می شوند: یا «کلا به شکست می انجامند» یا «اصلا این تصمیم از نظر سایر ذی نفعان از اولویت برخوردار نبوده است.»
مثال: بازگشایی مدارس بعد از دوره کرونا در 14 فروردین 1401
آموزش و پرورش فقط از دید خود به مسأله نگاه کرد و بر بازگشایی بی قید و شرط مدارس و برقراری کلاسهای حضوری از 14 فروردین (بلافاصله بعد از تعطیلات نوروز) اصرار ورزید. در این فرایند چه اتفاقی افتاد؟
- آموزش و پرورش از نظر خودش به همه مدارس بخشنامه کرد که کلاسها را آماده کنند و برای الزام دانش آموزان به حضور در مدرسه دستور داد کلیه سیستم های مجازی و کلاسهای غیرحضوری متوقف شوند. با این تصمیم استدلال کردند که آن دسته از دانش آموزانی که به هر دلیل به امکانات آموزش مجازی دسترسی نداشتند حالا می توانند از خدمات آموزشی برخوردار شوند و در نتیجه عدالت آموزشی بهتر برقرار خواهد شد. به نظر همه چیز خوب و درست می آید! اما ...
- بخشی از مدارس (بخصوص مدارس غیرانتفاعی) با این پیش فرض که امسال آموزش مجازی است تعداد دانش آموز بیشتری نسبت به ظرفیت فیزیکی کلاسهای خود ثبت نام کرده بودند که در صورت حضوری شدن کلاسها، تراکم دانش آموزان در هر کلاس بیشتر از سابق می شد و این موضوع، خصوصا در شرایط کرونا نگران کننده بود.
- هنوز اولیای دانش آموزان و حتی خود دانش آموزان نسبت به کم شدن خطر کرونا اطمینان حاصل نکرده بودند. در نتیجه تعدادی از دانش آموزان در کلاسهای حضوری حاضر نشدند و چون آموزش مجازی هم برچیده شده بود عملا این دسته که تا قبل از این به خوبی تحت پوشش آموزش قرار داشتند از خدمات آموزشی محروم شدند. (عملا در خلاف جهت عدالت آموزشی)
- مسؤولان مدارس از یک طرف مجبور به اجرای بخشنامه بودند و از سوی دیگر با اولیای دانش آموزان درگیر شدند. این وضعیت یک بلاتکلیفی و تنش را بین مدرسه و اولیای دانش آموزان به وجود آورد.
- یک دسته از معلمان در دوره آموزش مجازی چند کلاس در مدارس مختلف قبول کرده بودند که ساعات این کلاسها پشت سر هم بود و چون در سیستم مجازی برگزار می شد نیازی به ایاب و ذهاب معلمان نبود. وقتی قرار شد کلاسها حضوری شوند، معلم باید بلافاصله از یک کلاس در مدرسه اول خودش را به کلاس بعدی در مدرسه دوم برساند که این نقل و انتقال در شهرهای بزرگی مانند تهران غیر عملی بود.
- دسته ای از خانواده ها امکان بردن و آوردن بچه های خود به مدرسه را ندارند و برای این کار به سیستم سرویس مدارس وابسته اند. درحالی که در چند هفته اول بازگشایی مدارس هنوز از سرویس مدارس خبری نبود و این هم معضلی را برای این دسته از خانواده ها به وجود می آورد.
- به دلیل شرایط کرونا بوفه و غذاخوری مدارس اجازه فعالیت نداشتند. یعنی عملا یک دانش آموز مجبور بود از ساعت 7 صبح تا ساعت 14 در مدرسه بماند بدون آن که بتواند مثلا ناهار بخورد. این شرایط بخصوص برای دانش آموزان ابتدایی خیلی مشکل بود.
🔎💧💡💧🔦
#زهره #رودخانه_زهره
#حوضه_آبریز_زهره
#چمشیر #سد_چمشیر
#مسأله_چمشیر
#تفکر_سیستمی #تفکر_انتقادی
#نود_آبی #چمشیر_زیر_ذره_بین
#نقد_منصفانه_و_مستدل_طرحهای_آبی
🔎💧💡💧🔦
🌀 #خانه_آب_ایران
🌐 WaterHouse.ir
✈️ T.me/WaterOnline
ℹ️ instagram.com/IranWaterHouse
✴️ صفحه اینستاگرام مسأله چمشیر 🔍
🆔 instagram.com/ChamshirProblem 🔎
✳️ کانال تلگرام مسأله چمشیر 🔍
🆔 T.me/ChamshirProblem 🔎
- دانش آموزان کلاس اول ابتدایی که تا لحظه بازگشایی مدارس تجربه حضور در مدرسه را نداشتند به یکباره می بایست روزی 5-6 ساعت آن هم با ماسک در مدرسه سپری کنند. مساله ای که برایشان معضلی دردناک بود.
با توجه به موارد فوق، اگر حضوری شدن مدارس با دو تا سه هفته تأخیر انجام می شد و در این مدت آموزش مجازی هم به موازات برقرار می بود چه اتفاقی می افتاد؟
ضروری است وقتی در مورد یک مسأله فکر می کنیم و می خواهیم تصمیم بگیریم، ابتدا ببینیم این تصمیم چه افراد و گروههایی را تحت تأثیر قرار می دهد و پیامد تصمیم برای هریک از این گروههای ذی نفع چه خواهد بود.
بهترین کار این است که خود این گروههای ذی نفع را دذ مرحله تصمیم گیری وارد کار کنیم تا آنها از منظر ملاحظات و اولویتهای خود مسأله را تجزیه و تحلیل کنند و ابعاد آن را مطرح نمایند.
BY مسأله چمشیر Chamshir Problem
Share with your friend now:
tgoop.com/chamshirproblem/525