tgoop.com/bashgahemodiran/5147
Last Update:
دربارهٔ قرار جلسات و دیدارها
این نکته رو نزدیک بیست ساله در قالب "اتیکت" می‌گم. با وجود ساده بودنش خیلی‌ها رعایت نمی‌کنن. و رعایت کردن و نکردنش، جدا از جنبهٔ اخلاقی، می‌تونه تصویر ما رو در ذهن طرف مقابل چند پله بالا/پایین ببره:
اگر با کسی قرار ملاقات، جلسه، گردش و ... داریم، در لحظه‌ای که متوجه شدیم که نمی‌تونیم در زمان توافق‌شده به قرار برسیم، به طرف مقابل بگیم.
اون عبارت "در لحظه‌ای که" خیلی مهمه. به این مثال‌ها توجه کنید:
🔸️ من امروز شنبه با شما قرار می‌ذارم که پنجشنبه ظهر بیام دفترتون.
اگر روز دوشنبه فهمیدم که پنجشنبه نمی‌تونم بیام، باید همون دوشنبه بگم. نه حتی سه‌شنبه و نه چهارشنبه.
🔸️من و شما با هم قرار می‌ذاریم ۸ شب بریم یه رستوران شام بخوریم.
اگر از ۴ عصر حدس میزنم که ۸:۱۵ میرسم، باید همون ۴ به شما بگم.
🔸️ اگر ۷ راه افتادم و مطمئن بودم ۸ میرسم اما حدود ۷:۲۰ در مسیر دیدم ترافیکه و مطمئن شدم ۸ نمیرسم. باید همون ۷:۲۰ بگم.
حتی اگر ۷:۵۵ فهمیدم که ۸ نمیرسم بهتره ۷:۵۵ بگم تا ۸ یا ۸:۱۵.
🔸️ اگر با شما قرار می‌ذارم که یکی از روزهای آخر هفته (پنجشنبه یا جمعه) بریم بیرون. باید اولین لحظه‌ای که می‌فهمم نمیشه بهتون بگم. حالا ممکنه چهارشنبه باشه، ممکنه پنجشنبه باشه یا حتی جمعه صبح.
اما نباید آخرین دقیقه‌ی جمعه شب بگم که "آخ. این هفته نشد."
یکی از ستون‌های اتیکت اینه که جای بقیه رو توی دنیا تنگ نکنیم.
چه جای فیزیکی، چه برنامه زمانی و چه هر تصمیم و اقدامی که انعطاف‌پذیری طرف مقابل رو کاهش می‌ده.
شاید به نظر ساده بیاد. اما فکر می‌کنم آدمهایی که چنین قواعدی رو رعایت نمی‌کنن، گاهی توی همکاری‌ها و شراکت‌های بزرگ هم بقیه رو نابود می‌کنن. چون عادت ندارن جهان رو از نگاه همکار و دوست و همراه ببینن.
#اتیکت
BY باشگاه مدیران ایران
Share with your friend now:
tgoop.com/bashgahemodiran/5147