'حسینُ مِنّی' روی ضریح را دیدم،
و با زبان خودم خواندمش 'حسین مَنی'.

ابن شهر آشوب می‌نویسد: «وَرَموا بِالنبال جنازته حتي سَلَّ منها سبعون نَبلاً؛ تابوت امام حسن را تير باران كردند تا جايی كه هفتاد چوبه‌ی تير به تابوت آويخته شد...»
- المناقب، ج۴، ص۴۴.

در حیرتم که با جگر او چه کار کرد،
زهری که آب کرد، دل سنگ‌خواره را...
#شهادت_امام_حسن
#فاطمیه
#شب_جمعه
@ba_hossein_bash

تا سرفه کرد، طشت پُر از داغِ کوچه شد...

هفتاد تیر بر کفنش زار می‌زند،
تا که کُند یاد تنی تکه پاره را...

انگار حرص حرمله خالی نمی‌شود،
پیش رباب می‌شکند گاهواره را...

هیچ‌کس مثل تو بی زوّار نیست، حسن جان..
#امام_حسن
#فاطمیه
مرحوم #حسین_بختیاری
@ba_hossein_bash

به یاد آن حرمی که از او به غارت رفت،
بگو به هر حرمی لحظه‌ی ورود: حسن...

لبیک رسول الله، لبیک ابالزهرا...

بی‌حرم آقام...
#امام_حسن
#فاطمیه
@ba_hossein_bash

حضرت مجتبی فقط در طول زندگیشون غریب نبودند، بلکه این غریبی در دوره‌های بعد هم امتداد پیدا کرده...
- استاد کاشانی.

سیّد شباب اهل جنّة، یا حسن.

مظهر عقل، یا حسن.

لعنت خدا بر شترسوار جنگ جمل.

شجاعت آقا امام حسن؛

هر جا در جنگ جمل و صفیّن کار سخت می‌شد و کسی نمی‌تونست ورود کنه، حضرت مجتبی وارد می‌شد.
- استاد کاشانی.

عایشه لعنت الله از امام مجتبی کینه داشت از جنگ جمل. امیرالمؤمنین در خطبه‌ی ١۵۶ نهج‌البلاغه می‌فرمایند بعضی کارها رو عایشه کرد، اگر می‌گفتند با هرکس بکنی، این کارو نمی‌کرد، انقد قبیح بود! هم جنگ مقابل امیرالمؤمنین(جمل)، هم باعث تیراندازی به بدن امام مجتبی شد... کینه‌ای که از اهل‌بیت داشت او را وادار کرد که این کارو بکنه.
- استاد کاشانی.

لعنت خدا بر ابوموسی اشعری.

خوارج، همه حافظ قرآن بودند، در کتب تاریخی، جنگ خوارج (نهروان) رو نوشتند جنگ قرّا (قاری‌های قرآن) با علی ابن ابی‌طالب. قاریان و فقها بودند خوارج. خوارج شیعه نبودند، سنّی‌های به شدت متعصب روی دو خلیفه‌ی اول بودند. در جنگ نهروان، هرچی آخوند و امام جماعت بود کشته شد.
- استاد کاشانی.

سید حمیری ماجرای منع از دفن امام مجتبی علیه‌السلام کنار جدشان توسط آن زن ملعونه را اینگونه به تصویر می‌کشند
یک روز سوار بر شتر شدی و با امیرالمومنین علیه‌السلام جنگیدی
یک روز سوار بر قاطر شدی و از دفن فرزندش منع کردی و دستور به تیرباران دادی
اگر زنده می‌ماندی سوار بر فیل می‌شدی و دستور حمله به کعبه را می‌دادی
يوماً تجمّلتِ و يوماً تبغلتِ وإن عشت تفيلتِ.
شاعر شوق ذوقی هم در ادامه‌اش سروده
اگر آن زن در کربلا بود گلوی حسین علیه‌السلام را نحر می‌کرد
هذه المرأةُ لَو أدرَكتْ كربلاء لَنحَرت الحُسين علیه‌السلام