با‌ حُسین باش.

با‌ حُسین باش.

#سفرنامه‌سر پرده‌ی دوم. درخت. لطفاً با حال مناسب بخوانید. ز تماشای تجلای تو مدهوش كليم، ای سرت سر انا الله و سنان نخله‌ی طور... قسم به دوست که جای کلیم خالی بود، دمی که نور رخش جاری از شجر می‌شد... سر شریف ولا تشت زر چه حاجت بود؟ ز کیمیاگری‌اش هر چه بود زر…

#سفرنامه‌سر
پرده‌ی سوم.
تلاوت.
لطفاً با حال مناسب بخوانید.

سر بی تن كه شنيده است به لب آيه‌ی كهف،
يا كه ديده است به مشكات تنور آيه‌ی نور...

در تمام مسیر، از کوفه تا قصر یزید، بارها و بارها سر بر روی نیزه شروع به تلاوت آیاتی از قرآن نمود و لشکر کوفه و شام را متحیر نمود. در روایتی از زید بن ارقم آمده است‌: سر مبارک حضرت امام حسین‌ را بر نیزه در کوفه در حال خواندن آیات قرآن دیدم: «اَم حَسِبت‌َ اَن‌َّ اَصحاب‌َ الکَهف‌ِ والرَّقیم‌ِ کانوا مِن ءایتِنا عَجَبا، آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟»، موی بر تنم راست شد و گفتم‌ این ماجرا عجیب‌تر از جریان اصحاب کهف است‌. در نقل دیگری آمده: وقتی راس و سر مبارک را در جایگاهی که در صیارفه برایش معین کرده بودند، نهادند، چون آن جا در اثر ازدحام جمعیت و عبور و مرور شلوغ بود، سر مبارک برای متوجه ساختن مردم ابتدا به صدای بلند گلو صاف کرد، به گونه‌ای که همه به تعجب به نظاره سر نشستند و سر مبارک به تلاوت آیات سوره کهف پرداخت و تا : «انهم فتیه آمنوا بربهم فزدناهم هدی و لا نزد الظالمین الا ضلالا» تلاوت کرد. سر مبارک را بر چوبی نصب کرده و مردم به نوری که از سر به آسمان ساطع بود، نگاه می‌کردند که این آیه را تلاوت فرمود: «و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون»، سلمه بن کهیل از سر مبارک شنید که بر نیزه می‌خواند: (فسیکفیکهم الله و هو السمیع العلیم)، ابن وکیده گوید: از سر مبارک شنیدم که سوره کهف را می‌خواند. شک کردم که صدا از سر هست یا از جای دیگر، که ناگاه سر مبارک تلاوت را ترک کرد و متوجه من شد و فرمود: «ای فرزند وکیده! مگر نمی‌دانی که ما امامان زنده و نزد پروردگارمان روزی خوریم.» با شنیدن این کلام او تصمیم می‌گیرد سر را دزدیده و دفن کند که سر مبارک به او می‌فرماید: ای فرزند وکیده! تو را به این تصمیم راهی نیست و اقدام آنان در ریختن خون من نزد خدا عظیم‌تر از بردن سرم بر نیزه در شهرها می‌باشد. پس آن ها را واگذار، "اذ الاغلال فی أعناقهم و السلاسل یسحبون؛ در آن هنگام که غل و زنجیرها بر گردن آنان قرار گرفته و آن ها را می‌کشند."

- منابع: الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 116، کنگره شیخ مفید.
مقتل الحسین ، مقرم، ص 332.
مناقب، ابن شهر آشوب ، ج 2 ، ص 188.
اسرار الشهادة ، شرح قصیدة ابیفراس ،ص 148.
خصائص سیوطی ، ج 2 ، ص 127.
مقتل العوالم ، ص 151.
- گِرد آورنده: پوریا روحنواز.

www.tgoop.com/ba_hossein_bash/18352

2.97K viewsedited  Jul 23, 2024 at 20:38

#سفرنامه‌سر
پرده‌ی سوم.
تلاوت.
لطفاً با حال مناسب بخوانید.

سر بی تن كه شنيده است به لب آيه‌ی كهف،
يا كه ديده است به مشكات تنور آيه‌ی نور...

در تمام مسیر، از کوفه تا قصر یزید، بارها و بارها سر بر روی نیزه شروع به تلاوت آیاتی از قرآن نمود و لشکر کوفه و شام را متحیر نمود. در روایتی از زید بن ارقم آمده است‌: سر مبارک حضرت امام حسین‌ را بر نیزه در کوفه در حال خواندن آیات قرآن دیدم: «اَم حَسِبت‌َ اَن‌َّ اَصحاب‌َ الکَهف‌ِ والرَّقیم‌ِ کانوا مِن ءایتِنا عَجَبا، آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟»، موی بر تنم راست شد و گفتم‌ این ماجرا عجیب‌تر از جریان اصحاب کهف است‌. در نقل دیگری آمده: وقتی راس و سر مبارک را در جایگاهی که در صیارفه برایش معین کرده بودند، نهادند، چون آن جا در اثر ازدحام جمعیت و عبور و مرور شلوغ بود، سر مبارک برای متوجه ساختن مردم ابتدا به صدای بلند گلو صاف کرد، به گونه‌ای که همه به تعجب به نظاره سر نشستند و سر مبارک به تلاوت آیات سوره کهف پرداخت و تا : «انهم فتیه آمنوا بربهم فزدناهم هدی و لا نزد الظالمین الا ضلالا» تلاوت کرد. سر مبارک را بر چوبی نصب کرده و مردم به نوری که از سر به آسمان ساطع بود، نگاه می‌کردند که این آیه را تلاوت فرمود: «و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون»، سلمه بن کهیل از سر مبارک شنید که بر نیزه می‌خواند: (فسیکفیکهم الله و هو السمیع العلیم)، ابن وکیده گوید: از سر مبارک شنیدم که سوره کهف را می‌خواند. شک کردم که صدا از سر هست یا از جای دیگر، که ناگاه سر مبارک تلاوت را ترک کرد و متوجه من شد و فرمود: «ای فرزند وکیده! مگر نمی‌دانی که ما امامان زنده و نزد پروردگارمان روزی خوریم.» با شنیدن این کلام او تصمیم می‌گیرد سر را دزدیده و دفن کند که سر مبارک به او می‌فرماید: ای فرزند وکیده! تو را به این تصمیم راهی نیست و اقدام آنان در ریختن خون من نزد خدا عظیم‌تر از بردن سرم بر نیزه در شهرها می‌باشد. پس آن ها را واگذار، "اذ الاغلال فی أعناقهم و السلاسل یسحبون؛ در آن هنگام که غل و زنجیرها بر گردن آنان قرار گرفته و آن ها را می‌کشند."

- منابع: الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 116، کنگره شیخ مفید.
مقتل الحسین ، مقرم، ص 332.
مناقب، ابن شهر آشوب ، ج 2 ، ص 188.
اسرار الشهادة ، شرح قصیدة ابیفراس ،ص 148.
خصائص سیوطی ، ج 2 ، ص 127.
مقتل العوالم ، ص 151.
- گِرد آورنده: پوریا روحنواز.

BY با‌ حُسین باش.