کانون آریا

در دل تابستان داغ و تشنه، روزی از روزگار کهن ما سر برمی‌آورد؛ روزی که نوید باران و زندگی دوباره را به دل‌های خشک می‌برد و نه‌تنها رنگ و بوی آب و باران دارد، بلکه نشانی است از صلح، هویت و فداکاری 🕊️.

سیزدهم تیرماه، در گاهشماری ایرانیان، روز تیرگان است؛ روزی که مردمان این سرزمین با آیین‌هایی دیرینه، دست به دامان آسمان می‌شدند و برای باران، برکت و سبزی زمین دعا می‌کردند 🌾🌧️.

در این روز، رسم بر آن بود که مردم، بندهای هفت‌رنگ را به دستان خود می‌بستند؛ بندهایی که به «تیر و باد» مشهور بود، تا آرزوهای‌شان را در دل باد و رود روان کنند 🌬️.

مردم، آب بر یکدیگر می‌پاشیدند؛ رسم کهنِ شادی و دوستی، که در دلش آرزوی باران و سرسبزی نهفته بود 🌿. و در کوچه‌ها و میدان‌ها، آواز جشن و نیایش، در هوا می‌پیچید 🎶.

اما تیرگان تنها جشن آب و سبزه نبود؛ در دل این روز، روایتی استوار و غرورآفرین نهفته است؛ داستان آرش کمانگیر، آن پهلوان خاموش که جان خود را در تیر نهاد تا مرزهای ایران را رسم کند 🏹🇮🇷.

در هنگامه‌ای که جنگ و خون، دشت‌های ایران و توران را درنوردیده بود ⚔️، بزرگان دو سرزمین بر آن شدند که مرزها را نه با شمشیر، که با پرتاب یک تیر تعیین کنند. آرش، مردی از تبار دماوند، تیر را در کمان نهاد، جانش را در آن دمید، و تیر از بلندای کوه، راهی آسمان شد 🏔️. تیر روزها یا ساعاتی بر فراز دشت و کوه و دریا پرواز کرد، تا آن‌گاه که بر سرزمینی دور نشست، و آنجا، مرز ایران شد.

می‌گویند پس از آن، تن آرش فرو افتاد، اما نامش تا همیشه بر تارک تاریخ ایران ماندگار شد 🌟.

از آن پس، تیرگان، نه‌فقط جشن باران، که یادآور صلح، فداکاری و عشق به خاک و هویت ایرانی شد؛ روزی که مردمان این دیار، آرش را نه‌فقط چون یک قهرمان، که چون نماد امید و ایستادگی می‌شناسند ✨.

تیرگان، روزی‌ست که تیر آرش، نه‌تنها مرز خاک، که مرز امید، صلح و هویت را بر دل‌ها نشاند؛ جشنی که در آن، آسمان با باران، زمین با برکت، و انسان با آرزو پیوند می‌خورند 🌧️🤲🌍.

و چنین است که در ستایش این روز، باید سرود:

🏹 چو تیر آرش از دل کوه جَست،
ز خشمِ زمان، مرز ایران ببست.

زمین ز برکت چو گلزار شد،
دل از آرش و تیرگان، یار شد. 🌾
#کانون_آریا
#ایران_شناسی
#دانشگاه_صنعتی_اصفهان

🔥21❤12👌2

www.tgoop.com/aria_iut/539

2.28K viewsJul 4 at 08:31

در دل تابستان داغ و تشنه، روزی از روزگار کهن ما سر برمی‌آورد؛ روزی که نوید باران و زندگی دوباره را به دل‌های خشک می‌برد و نه‌تنها رنگ و بوی آب و باران دارد، بلکه نشانی است از صلح، هویت و فداکاری 🕊️.

سیزدهم تیرماه، در گاهشماری ایرانیان، روز تیرگان است؛ روزی که مردمان این سرزمین با آیین‌هایی دیرینه، دست به دامان آسمان می‌شدند و برای باران، برکت و سبزی زمین دعا می‌کردند 🌾🌧️.

در این روز، رسم بر آن بود که مردم، بندهای هفت‌رنگ را به دستان خود می‌بستند؛ بندهایی که به «تیر و باد» مشهور بود، تا آرزوهای‌شان را در دل باد و رود روان کنند 🌬️.

مردم، آب بر یکدیگر می‌پاشیدند؛ رسم کهنِ شادی و دوستی، که در دلش آرزوی باران و سرسبزی نهفته بود 🌿. و در کوچه‌ها و میدان‌ها، آواز جشن و نیایش، در هوا می‌پیچید 🎶.

اما تیرگان تنها جشن آب و سبزه نبود؛ در دل این روز، روایتی استوار و غرورآفرین نهفته است؛ داستان آرش کمانگیر، آن پهلوان خاموش که جان خود را در تیر نهاد تا مرزهای ایران را رسم کند 🏹🇮🇷.

در هنگامه‌ای که جنگ و خون، دشت‌های ایران و توران را درنوردیده بود ⚔️، بزرگان دو سرزمین بر آن شدند که مرزها را نه با شمشیر، که با پرتاب یک تیر تعیین کنند. آرش، مردی از تبار دماوند، تیر را در کمان نهاد، جانش را در آن دمید، و تیر از بلندای کوه، راهی آسمان شد 🏔️. تیر روزها یا ساعاتی بر فراز دشت و کوه و دریا پرواز کرد، تا آن‌گاه که بر سرزمینی دور نشست، و آنجا، مرز ایران شد.

می‌گویند پس از آن، تن آرش فرو افتاد، اما نامش تا همیشه بر تارک تاریخ ایران ماندگار شد 🌟.

از آن پس، تیرگان، نه‌فقط جشن باران، که یادآور صلح، فداکاری و عشق به خاک و هویت ایرانی شد؛ روزی که مردمان این دیار، آرش را نه‌فقط چون یک قهرمان، که چون نماد امید و ایستادگی می‌شناسند ✨.

تیرگان، روزی‌ست که تیر آرش، نه‌تنها مرز خاک، که مرز امید، صلح و هویت را بر دل‌ها نشاند؛ جشنی که در آن، آسمان با باران، زمین با برکت، و انسان با آرزو پیوند می‌خورند 🌧️🤲🌍.

و چنین است که در ستایش این روز، باید سرود:

🏹 چو تیر آرش از دل کوه جَست،
ز خشمِ زمان، مرز ایران ببست.

زمین ز برکت چو گلزار شد،
دل از آرش و تیرگان، یار شد. 🌾
#کانون_آریا
#ایران_شناسی
#دانشگاه_صنعتی_اصفهان

BY کانون آریا