tgoop.com/amooz_garan/1375
Last Update:
#تحلیل_نظام_آموزش_و_پرورش
💠 هشت گناه آموزش و پرورش ایران
🛑 نوشته‌ی حاضر، به پروسه‌ی جاری در آموزش و پرورش و به نتیجه و برون‌داد ساختار آموزش و پرورش می‌پردازد. تلاش می‌کند برخی کاستی‌ها و ضعف‌هایی را در ناحیه‌ی فرایند و محصول آموزش و پرورش یادآوری کند. به نحو اجمال برخی از ضعف‌ها، سستی‌ها و اشکالات وارده بر آموزش و پرورش به قرار زیر است؛
1️⃣ آموزش و تاکید بر حفظیات:
به جای تفکر، به حفظیات و انباشت اطلاعات (که بعضا بی‌فایده و بلااستفاده است)، تأکید می‌گردد. از این بدتر، آنان را به ظرف‌ها و مخزن‌هایی مبدل می‌کند که باید به وسیله‌ی معلم پر شود. هر قدر این ظرف‌ها با فروتنی بیشتری اجازه دهند که پرشان کنند، دانش‌آموزان بهتری خواهند بود.
2️⃣ آموزش سکوت:
نقش دانش‌آموز ایرانی در فرایند آموزش و پرورش، صرفا آموختن و فراگرفتن و سکوت در برابر معلم است و از سوی دیگر، رعب‌انگیز و ترس‌آلود می‌شود که دانش‌آموز چاره‌ای جز سکوت در برابر آن نمی‌یابد. نظام آموزش و پروش غیر دموکراتیک، میوه‌ی ترس و سکوت را در دهان فرهنگ می‌نهد.
3️⃣ آموزش تقلید و پیروی:
در آموزش مبتنی بر سلطه، معلم می‌گوید و دانش‌آموز صرفا مجاز است که سخنان مربی‌اش را تکرار و تصدیق کند. در این شیوه‌ی آموزش، معلم، تماما زبان است و دانش‌آموز، تماما گوش. معلم، کارساز است و دانش‌آموز، کارپذیر. در آموزش تقلیدی، پرسش و نقد ممنوع است. روحیه‌ی پرسشگری از آنِ آموزش آزادِ مبتنی بر تعامل است. در حالیکه در پیروی، انفعال و خمودگی رشد می‌کند.
4️⃣ آموزش عدم مدارا:
یکی دیگر از کارکردهای اساسی آموزش و پرورش توسعه یافته، پرورش شخصیت‌های مداراگر است. اما نتیجه‌ی آموزش و پرورش در ایران، دامن زدن به کم‌تحملی و عدم مدارا با کسانی است که اندیشه‌ی دگر دارند. در محتوا، روش و فرایندها، تکثر مردود و تک صدایی ترویج می گردد. این آموزش و پرورش چگونه می‌تواند شهروندانی مداراجو و صبور تربیت کند!؟
5️⃣ جای خالی هنر:
هنر، صرفا گذران وقت و سپری کردن ساعاتی از روز نیست. هنر، بیهوده زیستن نیست. هنر، شیوه‌ای موثر در تربیت احساسات و توسعه‌ی زیبایی‌های درون و پرورش حس زیبا دیدن و زیبا زندگی کردن است. هنر، آدمی را به خویشتن نزدیک می‌کند و راه‌هایی برای تحمل رنج‌ها در اختیار آدمی می‌نهد. جای خالی هنر در روند آموزش و پروش، عمیقا احساس می‌شود. از میان هنرهای مختلف، جای خالی موسیقی، دل‌آزار است.
6️⃣ تربیت، نه برای اکنونِ:
نظام آموزش و پرورش، شاگردانش را برای زندگی در جهان کنونی پرورش نمی‌دهد. زندگی "اکنونی و این‌جایی". شاگردانش را برای بنانهادن ساختار دموکراتیک پرورش نمی‌دهد. ساختار غیردموکراتیک آموزش و پرورش در ایران، ماحصلی جز شخصیت‌های غیردموکراتیک نیست. گفت‌وگو به منزله‌ی فضیلتی انسانی و اخلاقی، چندان مجال بروز و ظهور نمی‌یابد.
7️⃣ جای خالی شادکامی:
تلخ زیستن و تلخکامی بر آموزش و پرورش ایران سایه گسترده است و لذت زیستن را از شاگردان مضایقه می‌کند. شادابی، به نحو آشکار ، ضمنی و نانوشته جایی در مدارس ندارد.
8️⃣ ناکارآمدی:
ناکارآمدی آموزش و پرورش، سبب شده است که اهداف آموزشی که برای وصول به آن برنامه‌ریزی می‌شود، نافرجام باقی بماند. از این رو است که حدود شش سال (در متوسطه)، زبان انگلیسی تدریس می‌شود، اما فارغ التحصیلان این نظام آموزشی حتی از بیان جمله‌ی ساده‌ی انگلیسی عاجزند. ناکارآمدی آموزش و پرورش سبب شده است که جریان غیررسمی آموزش در آموزشگاه‌ها و تجارتخانه‌هایی دیگر رشد کند.
✍🏻 به قلم علی زمانی
#تحلیل_نظام_آموزش_و_پرورش
#نظام_آموزشی_ایران
#نقد_آ_و_پ
☑️⚡️ @amooz_garan ⚡️☑️
BY کانال معلمان با دانش
Share with your friend now:
tgoop.com/amooz_garan/1375