عاشقانه های پسر نوح

دوری و دوستی از نگاهی دیگر (یادداشت منتشر شده در روزنامه جام جم) علی محمد مودب آیا هر کسی که از ما فاصله می گیرد ما هم باید از او فاصله بگیریم؟ این سوال بسیار ساده، جوابی به همین سادگی ندارد. در عرصه سیاست و اجتماع برای جهان بینی عاقبت نگر قطعا جواب این سوال بله نیست اما حتی در زندگی خصوصی هم مساله به همین سادگی نیست، بسیاری از آدم ها به دلیل توهماتی از ما دور می شوند و سیاست عمل متقابل پاسخ درستی به این عملکرد آنها نیست. اگر مدام این طور عمل کنیم روز به روز تنها و تنهاتر می شویم.

دنیای واقعیت دنیای بسیطی نیست و انسانیت انسان به درک و تحلیل هوشمندانه شرایط پیچیده واقعیت وابسته است، در واقع آن متغیری که در حل این مساله اهمیت اساسی دارد، این است که آیا دور شدن طرف مقابل ما براساس علم و آگاهی و تعمد و در وضعیت روانی متعادلی صورت گرفته یا این که در نوعی ناچاری بیرونی یا درونی تصمیم به دور شدن و کناره گیری از ما گرفته است.هر چه انسان بلوغ و کمال بیشتری پیدا می کند، وجود او با وصل و قربت و پیوند تناسب بیشتری می یابد. چنین انسانی با همه اضلاعش در پیوند است و می تواند با خود تعامل شایسته تری داشته باشد. طبیعت وجود همه جانبه و چند بعدی توانایی ارتباطی بیشتری دارد، چراکه با هر ضلعی از وجود خود می تواند با گروهی ارتباط بگیرد و بنا بر هر صفتی که در خلقت خود دارد و آن را در اخلاق خود به کمال رسانده،امکان ارتباط با بخشی از خلق را دارد. آیین وجود کمال یافته و متضلع آن گونه است که هرکسی در وجود او خود را می یابد و بنا بر همان مشابهت و قربت می تواند به او نزدیک شود، از این روست که در یک خانواده پر جمعیت، پدر آیینه هستی تمام فرزندان است اما هر فرزندی نمی تواند به همه برادران و خواهرانش نزدیک شود. مادر می تواند همه فرزندان خود را به تمامی دوست بدارد اما هر فرزندی در میان برادران و خواهران خود فقط با برخی همداستان، همدل و همدم است.در جامعه هم وضع به همین منوال است، آن که بهره بیشتری از محبت دارد با بیشترین آدم ها از طیف های مختلف می تواند در پیوند باشد، این نوع آدم ها با محبت وجودشان چسب اجتماع هستند و گسل ها و شکاف ها را با تردد در میان طبقات اجتماع ترمیم می کنند اما برخی که بهره کمتری از محبت دارند با کوچک ترین بهانه ای از دیگران می گسلند و احساس خودکفایی می کنند. احساس ضعف یا قدرت مهم ترین موتور محرک ایجاد گسل های انسانی است و فقط محبت است که می تواند در چنین شرایطی میانداری کند. محبت بالاترین قدرت هاست و از این روست که اهل محبت توان بهترین برخوردها را در وضعیت های دشوار دارند. اگر محبت اهل محبت با وجود خداوند گره بخورد، آنان بالاترین تعادل روانی را دارند و در هر شرایطی می توانند خویشتندار و مهربان باشند. عاشورا و برخورد پر از شفقت امام شهید ما با گروه ظالمان بهترین نمونه مدعای طرح شده در این نوشته است.

@ammoaddab #یادداشتها

www.tgoop.com/ammoaddab/1488

486 viewsعلی محمد مودب, edited  Sep 6, 2022 at 04:24

دوری و دوستی از نگاهی دیگر (یادداشت منتشر شده در روزنامه جام جم) علی محمد مودب آیا هر کسی که از ما فاصله می گیرد ما هم باید از او فاصله بگیریم؟ این سوال بسیار ساده، جوابی به همین سادگی ندارد. در عرصه سیاست و اجتماع برای جهان بینی عاقبت نگر قطعا جواب این سوال بله نیست اما حتی در زندگی خصوصی هم مساله به همین سادگی نیست، بسیاری از آدم ها به دلیل توهماتی از ما دور می شوند و سیاست عمل متقابل پاسخ درستی به این عملکرد آنها نیست. اگر مدام این طور عمل کنیم روز به روز تنها و تنهاتر می شویم.

دنیای واقعیت دنیای بسیطی نیست و انسانیت انسان به درک و تحلیل هوشمندانه شرایط پیچیده واقعیت وابسته است، در واقع آن متغیری که در حل این مساله اهمیت اساسی دارد، این است که آیا دور شدن طرف مقابل ما براساس علم و آگاهی و تعمد و در وضعیت روانی متعادلی صورت گرفته یا این که در نوعی ناچاری بیرونی یا درونی تصمیم به دور شدن و کناره گیری از ما گرفته است.هر چه انسان بلوغ و کمال بیشتری پیدا می کند، وجود او با وصل و قربت و پیوند تناسب بیشتری می یابد. چنین انسانی با همه اضلاعش در پیوند است و می تواند با خود تعامل شایسته تری داشته باشد. طبیعت وجود همه جانبه و چند بعدی توانایی ارتباطی بیشتری دارد، چراکه با هر ضلعی از وجود خود می تواند با گروهی ارتباط بگیرد و بنا بر هر صفتی که در خلقت خود دارد و آن را در اخلاق خود به کمال رسانده،امکان ارتباط با بخشی از خلق را دارد. آیین وجود کمال یافته و متضلع آن گونه است که هرکسی در وجود او خود را می یابد و بنا بر همان مشابهت و قربت می تواند به او نزدیک شود، از این روست که در یک خانواده پر جمعیت، پدر آیینه هستی تمام فرزندان است اما هر فرزندی نمی تواند به همه برادران و خواهرانش نزدیک شود. مادر می تواند همه فرزندان خود را به تمامی دوست بدارد اما هر فرزندی در میان برادران و خواهران خود فقط با برخی همداستان، همدل و همدم است.در جامعه هم وضع به همین منوال است، آن که بهره بیشتری از محبت دارد با بیشترین آدم ها از طیف های مختلف می تواند در پیوند باشد، این نوع آدم ها با محبت وجودشان چسب اجتماع هستند و گسل ها و شکاف ها را با تردد در میان طبقات اجتماع ترمیم می کنند اما برخی که بهره کمتری از محبت دارند با کوچک ترین بهانه ای از دیگران می گسلند و احساس خودکفایی می کنند. احساس ضعف یا قدرت مهم ترین موتور محرک ایجاد گسل های انسانی است و فقط محبت است که می تواند در چنین شرایطی میانداری کند. محبت بالاترین قدرت هاست و از این روست که اهل محبت توان بهترین برخوردها را در وضعیت های دشوار دارند. اگر محبت اهل محبت با وجود خداوند گره بخورد، آنان بالاترین تعادل روانی را دارند و در هر شرایطی می توانند خویشتندار و مهربان باشند. عاشورا و برخورد پر از شفقت امام شهید ما با گروه ظالمان بهترین نمونه مدعای طرح شده در این نوشته است.

@ammoaddab #یادداشتها

BY عاشقانه های پسر نوح