tgoop.com/amenehsaliminamin/57
Last Update:
ما امروز خاضعتریم
نسل اول هر جامعه به فرزند اول آن میماند. مادر و پدر همهی توان والدگری خود را برای تربیت فرزند اول میگذارند و تمام هویت والدبودن خود را به نتیجهای گره میزنند که به دست میآورند. وقتی این احساس فردی به فرهنگ غالب یک جامعه تبدیل شود، به بیان شوپنهاور خود را در قالب "وجدان بیرونی" نمایش میدهد: فرزند آبروی مادر و پدر میشود؛ و هر قضاوتی نسبت به او، مستقیما قضاوت والدگری مادر و پدر خواهد بود. در جامعه ایدهزده، قضاوت در بارهی والدگری، همانا قضاوت ایدههای والدین شمرده میشود. این است که مادر و پدر را از والدینی همدل به نگهبانهایی برای ایدهها تبدیل میکند. ما در مقام نگهبان، در موقعیت دفاع قرار داریم. آمادهی مبارزهایم. توانمان از ذهنمان به بازوهایمان منتقل میشود و آمادگی گشایش نسبت به ایدههای جدید و درک آنها را از دست میدهیم.
تربیت روندی است کند. زمان میبرد تا میوهی آن خود را نشان دهد؛ و ما فارغ از دیگر عوامل تاثیرگذار، که خود را در نتایج نشان میدهند، تنها با نگاه به سختی تلاش خودمان، گردنفراز و بیرحم، نتایج تلاشهای دیگران را به باد انتقاد میگیریم؛ آن هم نه تنها نتیجه را، که تلاشها و ایدهها را نیز.
در جوانی کسی را میشناختم که به اقوامش گفته بود، از میان دختران فامیل، هر کس که میخواهد چادر سرش نکند به خانهی من نیاید.
و دیگری را که خطای فرزندان مسئولین را به پای فساد پدران آنها مینوشت.
و آن یکی که در کوچه و خیابان با ناسزا از خانمهای حجابناباور پذیرایی میکرد.
و...
نسل پس از انقلاب، امروز میوهی زحمتهای خود را دریافت کرده است. نسل جدید بیش از پیشینیان خود به معنویت بیشریعت تمایل دارند، حتی در این نسل بسیاری خدا را در کانون این معنابخشی قرار نمیدهند. این نسل چون گذشته، فرزندانی دلسوز، نیروهای کاری وظیفهشناس، جامعهوندانی اخلاقمدار و... هستند.
شیرینی تجربهی همزیستی با این نسل جدید که در ابتدا دردناک مینمود؛ مشاهدهی اثر عوامل تاثیرگذار خارج از ارادهی ما، و نیز کنترلگری گسترده و سختگیرانه برای حصول نتیجهای که حاصل نشد؛ و بروز نتایج بسیار بهتر از آنچه که ایدههای ما پیشبینی میکردند؛ امروز بسیاری از ما را خاضعتر و پذیراتر کرده است.
آمنه سلیمی
۳۱ فروردین ۱۴۰۲
https://www.tgoop.com/amenehsaliminamin
BY از نگاه من
Share with your friend now:
tgoop.com/amenehsaliminamin/57