کتابخانه مجازی الفبا

#پرونده_درباره_اشخاص


📂 دیالکتیک افلاطونی :
(قسمتی از کتاب افلاطون، نوشته کارل بورمان)


مبدا سیر دیالکتیکی، مفروضات است. افلاطون در مکالمه سوفیست، تحقیق را از راه تقسیم انجام می دهد. نتیجه تحقیق [ تحقیقی برای دستیابی به تعریف حقیقی اشیاء] هر بار از طریق تقسیم مفهوم به دو قسمت به دست می‌آید و این روش تقسیم، روشن‌گر روش فیلسوف است که ایده‌ها را از طریق ارتباط درونی‌شان می‌شناسد؛ و تمثیل خط حاوی اشاره‌ای بدین روش است. مبداء و آغاز تقسیم، هر بار برترین ایده‌ای است که بر فراز حوزه‌ای قرار دارد که تعریفش جسته می‌شود، و همین که این ایده یافته شد (در جمهوری ایده نیک منظور است) جوینده باز پس می‌گردد و از طریق تقسیم به دو قسمت پایین می‌آید تا آن‌چه تعریفش جسته می‌شود به چنگ آید. این سیر و سلوک را افلاطون سیر و سلوک دیالکتیکی می‌نامد؛ روش فلسفه روش دیالکتیکی است. دیالکتیک در اصل به معنی هنر پرسیدن درست و پاسخ دادن درست است؛ هدف دیالکتیک یا مجاب کردن حریف است یا همکاری دو تن برای روشن ساختن یک مطلب. در نوشته افلاطون دیالکتیک هنر حقیقی فیلسوف است و کسی که از این هنر سود می‌جوید مفهوم ماهیت شیء مطلوب را در می‌یابد. («... تو نیز کسی را اهل دیالکتیک می‌نامی که در مورد هر چیز بتواند هستی راستین و ماهیت آن چیز را دریابد؟»)؛ دیالکتیک آخرین سنگ کل ساختمان دانش‌هاست و
چون تاجی است بر سر همه دانش‌ها، و مرد خردمند هیچ دانشی را برتر از آن نمی‌تواند بشمارد زیرا حد نهایی دانش همان است. کسی که این توانایی را دارد که به هم پیوستگی همه دانش‌ها را با یک نظر دربیابد، دارای استعداد دیالکتیک است. افلاطون سیر و سلوک دیالکتیکی را چنین تشریح می‌کند:

« اکنون وقت آن رسیده است که بدانی منظور من از دومین جزء عالم شناختنی‌ها کدام است (مقصود در این‌جا قسمت BE خط - در تمثيل خط - است.) مرادم چیزهایی است که خرد، بی‌واسطه و به یاری دیالکتیک به دست می‌آورد و به هنگام تحقیق درباره آن‌ها... مفروضات را به جای اصول مسلم نمی‌گیرد بلکه آن‌ها را همان که هستند تلقی می‌کند، یعنی مفروضات ثابت نشده، که می‌توانند مبداء حرکت و نخستین پله نردبان تحقیق باشند. سپس از مفروضات به سوی آن‌چه بر هیچ مفروضی متکی نیست، یعنی به مبداء و آغاز همه چیزها، صعود می‌کند و به نخستین اصل هستی می‌رسد. پس از آن‌که آن مبداء نخستین را دریافت، بازپس می‌گردد و در حالی که پیوسته آن مبداء و همه چیزهایی را که با آن ارتباط دارند در مد نظر دارد تا پله آخرین پایین می‌آید. ولیکن در طی این راه از هیچ محسوسی یاری نمی‌جوید بلکه تحقیق را در ایده‌ها و ارتباط درونی ایده‌ها انجام می‌دهد و در پایان کار نیز به ایده‌ها می‌رسد »

📓 افلاطون
کارل بورمان
محمد حسن لطفی
تهران- طرح نو
صفحات 76 الی 80


ادامه مطلب 👇🏻
(برای مطالعه ادامه این مطلب روی instant view کلیک کنید.)



#فلسفه
#فلسفه_یونان
#افلاطون
#دیالکتیک_افلاطونی

Telegraph

دیالکتیک افلاطونی

(قسمتی از کتاب افلاطون، نوشته کارل بورمان) مبدا سیر دیالکتیکی، مفروضات است. افلاطون در مکالمه سوفیست، تحقیق را از راه تقسیم انجام می دهد. نتیجه تحقیق [ تحقیقی برای دستیابی به تعیرف حقیقی اشیاء] هر بار از طریق تقسیم مفهوم به دو قسمت به دست می‌آید و این روش…

www.tgoop.com/alefbalib/5603

378 viewsedited  Apr 20, 2020 at 10:03

#پرونده_درباره_اشخاص


📂 دیالکتیک افلاطونی :
(قسمتی از کتاب افلاطون، نوشته کارل بورمان)


مبدا سیر دیالکتیکی، مفروضات است. افلاطون در مکالمه سوفیست، تحقیق را از راه تقسیم انجام می دهد. نتیجه تحقیق [ تحقیقی برای دستیابی به تعریف حقیقی اشیاء] هر بار از طریق تقسیم مفهوم به دو قسمت به دست می‌آید و این روش تقسیم، روشن‌گر روش فیلسوف است که ایده‌ها را از طریق ارتباط درونی‌شان می‌شناسد؛ و تمثیل خط حاوی اشاره‌ای بدین روش است. مبداء و آغاز تقسیم، هر بار برترین ایده‌ای است که بر فراز حوزه‌ای قرار دارد که تعریفش جسته می‌شود، و همین که این ایده یافته شد (در جمهوری ایده نیک منظور است) جوینده باز پس می‌گردد و از طریق تقسیم به دو قسمت پایین می‌آید تا آن‌چه تعریفش جسته می‌شود به چنگ آید. این سیر و سلوک را افلاطون سیر و سلوک دیالکتیکی می‌نامد؛ روش فلسفه روش دیالکتیکی است. دیالکتیک در اصل به معنی هنر پرسیدن درست و پاسخ دادن درست است؛ هدف دیالکتیک یا مجاب کردن حریف است یا همکاری دو تن برای روشن ساختن یک مطلب. در نوشته افلاطون دیالکتیک هنر حقیقی فیلسوف است و کسی که از این هنر سود می‌جوید مفهوم ماهیت شیء مطلوب را در می‌یابد. («... تو نیز کسی را اهل دیالکتیک می‌نامی که در مورد هر چیز بتواند هستی راستین و ماهیت آن چیز را دریابد؟»)؛ دیالکتیک آخرین سنگ کل ساختمان دانش‌هاست و
چون تاجی است بر سر همه دانش‌ها، و مرد خردمند هیچ دانشی را برتر از آن نمی‌تواند بشمارد زیرا حد نهایی دانش همان است. کسی که این توانایی را دارد که به هم پیوستگی همه دانش‌ها را با یک نظر دربیابد، دارای استعداد دیالکتیک است. افلاطون سیر و سلوک دیالکتیکی را چنین تشریح می‌کند:

« اکنون وقت آن رسیده است که بدانی منظور من از دومین جزء عالم شناختنی‌ها کدام است (مقصود در این‌جا قسمت BE خط - در تمثيل خط - است.) مرادم چیزهایی است که خرد، بی‌واسطه و به یاری دیالکتیک به دست می‌آورد و به هنگام تحقیق درباره آن‌ها... مفروضات را به جای اصول مسلم نمی‌گیرد بلکه آن‌ها را همان که هستند تلقی می‌کند، یعنی مفروضات ثابت نشده، که می‌توانند مبداء حرکت و نخستین پله نردبان تحقیق باشند. سپس از مفروضات به سوی آن‌چه بر هیچ مفروضی متکی نیست، یعنی به مبداء و آغاز همه چیزها، صعود می‌کند و به نخستین اصل هستی می‌رسد. پس از آن‌که آن مبداء نخستین را دریافت، بازپس می‌گردد و در حالی که پیوسته آن مبداء و همه چیزهایی را که با آن ارتباط دارند در مد نظر دارد تا پله آخرین پایین می‌آید. ولیکن در طی این راه از هیچ محسوسی یاری نمی‌جوید بلکه تحقیق را در ایده‌ها و ارتباط درونی ایده‌ها انجام می‌دهد و در پایان کار نیز به ایده‌ها می‌رسد »

📓 افلاطون
کارل بورمان
محمد حسن لطفی
تهران- طرح نو
صفحات 76 الی 80


ادامه مطلب 👇🏻
(برای مطالعه ادامه این مطلب روی instant view کلیک کنید.)



#فلسفه
#فلسفه_یونان
#افلاطون
#دیالکتیک_افلاطونی

BY کتابخانه مجازی الفبا