یک چیزی بگویم که شبیه به قاعده است، یعنی غالبا درست کار می‌کند: هرگاه دیدید گروهی دارند کاری می‌کنند و گروه دیگری فقط در واکنش به آنها و در تخریب کارشان فعال می‌شوند بدانید که به احتمال بالا گروه اول در حال بالا آمدن است، یعنی یک گروه رو به رشد است که قرار است در آینده فضا را در اختیار خود بگیرد و گروه دوم در حال افول است، حتی اگر در حال حاضر قوی باشد. چون گروه اولی اهل فعل هستند و گروه دوم اهل انفعال. این کمک‌هایی که در مناطق مختلف و از جمله در کردستان جمع‌آوری می‌شود را ببینید. گروهی دارند خالصانه هرچه در توان دارند را انجام می‌دهند و از آن سو عده‌ای در حال اعتراض و تخریب‌ و تکرار همان کلیشه‌های پوسیدهٔ انزواگرایانه هستند که «فقرای خودمان» و این دست حرف‌ها. اگر خوب به این سمت تمسخر و اعتراض و طعنه دقت کنی می‌بینی که خودش نوعی بشارت است، چون تو از موقعیت دفاع به حمله تغییر مکان داده‌ای. قرآن را بخوانید، همواره فعل از سوی مؤمنان است و عکس العمل از سوی طرف مقابل. و البته یک هشدار هم اینجا لازم است: سر و صدای منفعلان برای کوتاه آمدن فعالان است. بنابراین حتی اگر خواستی پاسخ دهی، نایست. همانطور در حال حرکت، بی‌آنکه مسیرت را عوض کنی، بگو و برو. این روی‌گردانی امر الهی خطاب به پیامبر است: {فَٱصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ ٱلْمُشْرِكِينَ (۹۴) إِنَّا كَفَيْنَـٰكَ ٱلْمُسْتَهْزِءِينَ} [حجر: ۹۴-۹۵]. انسان فاعل روی‌گردانی می‌کند چون رو به سوی هدفی دارد، اما تمسخر و ایرادهای بنی‌اسرائیلی کار منفعلان است.

به تدریج با زیاد شدن تنهایانی مواجه خواهیم شد که چون نخواسته‌اند به دیگران کمک کنند، نتوانسته‌اند از کسی کمک بگیرند. انسان‌هایی که از شرم یاری نکردن دیگران، درد بی‌یاوری را تحمل می‌کنند. انسان از روی کم طاقتی‌اش مرتکب دو اشتباه می‌شود: در مصیبت بی‌تابی می‌کند و در خوشی و نعمت دست نگه می‌دارد و بخل می‌ورزد. (معارج: ۱۹-۲۰) آنانی که در فراخ‌دستی و رفاه به عزلت پرنعمت خود می‌روند و «تنهاخوری» می‌کنند، در گرفتاری هم غم‌خواری نخواهند داشت مگر آن‌هایی که دیگر خیلی «پررو» باشند. اجتماعی بودن یک تیپ شخصیتی نیست، یک مسئولیت است. بسیاری از مردم مسئولیت‌های حداقلی را به «تیپ شخصیتی» و این دست مفاهیم تقلیل می‌دهند به شکل غیر مستقیم به خودشان این اجازه را می‌دهند که با گفتن «من اجتماعی نیستم» از هرگونه یاری‌رسانی و مسئولیت‌پذیری شانه خالی کنند. این است که زنجیرهٔ یاری بریده می‌شود. معمولا انسان‌هایی که یاری نشده‌اند، یاری نمی‌کنند و برعکس.

🎧 ۶- هم‌خوانی مدارج السالکین: منزلگاه‌های بندگی

🧭 مدت زمان: 27:01

📋 مباحث مطرح شده: منزلگاه‌های بندگی - منزلگاه هوشیاری یا به‌هوش شدن یا بیداری - منزلگاه بصیرت و درجات آن - فراست چیست؟ - شرح فراست صادقه - حالتی که در آن بصیرت کور می‌شود و از بین می‌رود

#همخوانی_مدارج

در یوتیوب ببینید

6- Ҳамхонӣ "Мадориҷус-соликин": Манзилгоҳҳои бандагӣ

🧭 Давомнокӣ: 27:01

📋 Мавзӯъҳои матраҳшуда: Манзилгоҳҳои бандагӣ – Манзилгоҳи ҳушёрӣ (ба ҳуш омадан, бедорӣ) – Манзилгоҳи басират ва дараҷаҳои он – Фиросат чист? – Шарҳи фиросати содиқ – Ҳолате, ки дар он басират кӯр мегардад ва аз байн меравад

آموزش زبان عربی در مدرسهٔ تیمی (آنلاین)

به اطلاع مشتاقان یادگیری زبان عربی می‌رسانیم که درس آموزش زبان عربی در مدرسهٔ تیمی از تاریخ «دو شنبه، ۱۴۰۴/۵/۲۷»آغاز می‌گردد.

ویژگی‌های این دوره:

۱. مهارت در خواندن، نوشتن، شنیدن و گفتگوی روان به زبان عربی؛
۲. مهارت در قواعد زبان عربی به صورت نظری ‌و تطبیقی و عبارت‌خوانی درست؛
۳. مهارت در فن ترجمه از عربی به فارسی؛
۴. مهارت در بدیل‌سازی دقیق برای واژه‌ها، اصطلاحات، تعبیرها و ضرب‌المثل‌های زبان عربی؛
۵. معرفی مراجع ادبی قوی جهت پیش‌برد تخصص در رشتهٔ ادبیات زبان عربی.
۶. ⁠پس از پایان دوره، به فارغان گرامی از طرف مدرسهٔ تیمی شهادت‌نامه/گواهی‌نامه داده می‌شود.

مدت دوره: پانزده ماه، در پنج ترم.

ثبت نام تا تاریخ آغاز درس‌ها جریان دارد، جهت ثبت نام در دوره و معلومات بیش‌تر، به اکانت تلگرامی ذیل پیام دهید:
‏https://www.tgoop.com/akefap_12

یکی از تناقض‌های غم‌انگیز این جهان این است که احساس امنیت با خود امنیت در تضاد است. برای امن ماندن باید ترسید. همین است که دنیا هرگز نمی‌تواند بهشت باشد و اگر هم جایی رفاهی آمد، بعد از آن قطعا فروپاشی است. خوش‌ترین لحظات، لحظات آرامش پیش از فاجعه است. دوستی داشتم که می‌گفت گرگ‌ها با یک چشم باز می‌خوابند. نمی‌دانم از نظر زیست‌شناسی واقعا این درست باشد. اما دل سپردن به دنیا و ایمن شدن از آن و با دو چشم بسته خوابیدن قطعا خطرناک است.

این توصیف روش انگلیسی‌ها خیلی درس در خودش دارد. آیا می‌شود از دشمن هم چیزهایی آموخت و در عین حال آلوده نشد؟

منظورم این است که اگر به هشت درجه خشونت نیاز باشد، از نه درجه خشونت پرهیز شود و اگر می‌شود گرهی را با دست باز کرد کار به دندان نکشد. هر تلاشی که بیش از نیاز باشد نوعی هدررفت نیرو است؛ نیرویی که می‌شد در جای دیگر از آن استفاده کرد. بماند که خطر واقع شدن در ظلم هم وجود دارد. غالب نشدن احساسات - مخصوصا خشم - بر عمل خیلی مهم است. وقت و انرژی محدود است.

در هر مرحله‌ای که باشی، حواست از همان کارهایی پرت می‌شود که توانایی‌اش را داری. پس در حقیقت درد از ناتوانی نیست، از نخواستن است.

آدمی که باری را مدتی طولانی بر دوش داشته، متوجه سنگینی‌اش نمی‌شود مگر زمانی که آن را بر زمین بگذارد. قطع تلاش است که تلاش را برای ما بزرگ و سنگین جلوه می‌دهد. استراحتِ اهل تلاش، تلاشِ تنبل‌هاست.

می‌بینی که چگونه هم نعمت و رفاه، و هم محرومیت و محدودیت، برای انسانی که نیتش خدا و خانهٔ آخرت است خیر است و عامل توفیق؟ راه، قصد کسی را می‌کند که قصد راه کند.

گروهی تشکیل داده‌ام تا کتاب «سابغات» را با هم بخوانیم.
علاقه‌مندانی که می‌توانند «روزانه» وقت بگذارند و به برنامه پایبند باشند، از طریق این فرم برای عضویت اقدام کنند.

🎧 ۲۱- خوانشی در کتاب الفصل بین النفس والعقل، اثر شیخ عبدالعزیز طریفی | ابزار غلبه بر طبایع و شهوات نفس

📖 از صفحه ۱۱۴ تا ۱۲۷

#نفس_و_عقل

📋 مباحث مطرح‌شده:

ارزش یک شهوت برای نفس به اندازهٔ سختی به دست آوردن آن است - برخی از شهوت‌های نفس مورد عفو است زیرا توجه به جزئیات ممکن است به وسواس بینجامد - وسایل غلبه بر طبایع و شهوت‌های نفس - اول: ایمان - تاثیر ایمان بر نفس قوی‌تر از تاثیر علم و تجربه است - قوی‌ترین انسان در تعامل با نفس کسی است که علم و ایمان را یکجا کرده باشد - دوم: علم و تجربه - مشکل عقل از کم بودن علم و تجربه است - علم اگر در خدمت نفس باشد، نفس خطرناکتر می‌شود - سوم: طبع نفسی که برعکس شهوت باشد - چهارم: درگیری شهوت‌ها با یکدیگر - سیاست عقل در برابر نفس هنگام تنازع شهوت‌ها - پنجم: موازنه‌گری عقل در برابر نفس هنگام شوق بسیار نفس - ملاحظهٔ قدرت شوق نفسی و ملاحظهٔ طولانی بودن راه - شناخت طبع نفس و اثر آن در موازهٔ عقل با نفس مشتاق - سیاست نفس در برابر ستایش و نکوهش

فهرست قسمت‌های قبل

🎧 21- Хондане дар китоби «الفصل بین النفس والعقل», асари Шайх Абдулазиз Тарифӣ | Абзори ғолиб омадан бар табоъ ва шаҳавоти нафс

📖 аз саҳифаи 114 то 127

#нафс_ва_ақл

📋 Мавзӯъҳои матраҳшуда:

Арзиши ҳар шаҳват барои нафс ба андозаи сахтии ба даст овардани он аст

Бархе аз шаҳавоти нафс мавриди афв қарор мегиранд, зеро таваҷҷуҳ ба ҷузъиёт метавонад ба васваса барад

Воситаҳои ғолиб омадан бар табоъ ва шаҳавоти нафс:

Имон – таъсири имон бар нафс қавитар аз таъсири илм ва таҷриба аст

Қавитарин инсон дар муомила бо нафс касест, ки илм ва имонро якҷо дошта бошад

Илм ва таҷриба – мушкили ақл аз камии илм ва таҷриба аст

Агар илм дар хидмати нафс бошад, нафс хатарноктар мешавад

Табъи нафсе, ки баръакси шаҳват бошад

Даргирии шаҳватҳо бо ҳамдигар

Сиёсати ақл дар баробари нафс ҳангоми танозуъи шаҳватҳо

Мувозинагарии ақл дар баробари нафс ҳангоми шиддати шӯқи нафс

Мулоҳизаи қуввати шӯқи нафсӣ ва мулоҳизаи тулонии будани роҳ

Шинохти табъи нафс ва асари он дар мувозинаи ақл бо нафси муштоқ

Сиёсати нафс дар баробари ситоиш ва накӯҳиш

Феҳристи қисматҳои қаблӣ

حتی آبروی تو هم ملک تو نیست که هرگاه بخواهی خودت را رسوا کنی، چه رسد به جان. آنچه تو آبرویش می‌نامی در واقع «ستر الهی» است. پوشش پروردگار است. لطف اوست که تو را نگه داشته، رسوایت نکرده، تو را از اعتبار نینداخته، محبت و بزرگداشت تو را از دل دیگران برنداشته... این لطف اوست تا برگردی. اصلا تو بگو هدیهٔ خداوند است. این هم نوعی خودکشی است که تو ستر او را برداری. خودکشی زندگان است. زنده به گور کردن خود است. پس، بر معصومیت خود - زنده زنده - خاک نریز. هدیهٔ او را بپذیر و از او تشکر کن و بدان که تشکر این ستر، توبه است، درستکاری خلوت است. مواضع گناهت را به یاد بسپار و همانجا کاری نیک انجام بده که کسی جز او نداند. او بزرگوار است، هدیه هم می‌پذیرد، اگرچه بی‌نیاز است.

آنکه نزدیکِ جان است، همهٔ جهان است. کوه هم که دور شود، کوچک می‌شود. ببین چه چیزهایی و چه کسانی به تو نزدیکند. جهان تو همان‌ها هستند.

گفتند: چرا اینقدر آرامی؟

گفت: چون پرندهٔ خوشبختی روی دوشم نشسته. نمی‌خواهم بپرد.

پرسیدند: چه شد که روی دوش تو نشست؟

گفت: آرام بودم. آرام بودم که نشست...