tgoop.com/akseMahtab/587
Last Update:
خداوند، آشکار کنندهٔ نیکیهای پنهان و رسوا کنندهٔ بدیهای نهان است. نیکی را چون بپوشانی آشکار شود، متاسفانه بدی هم؛ محور هر دو اما «مداومت» است. رشتهٔ محبت را «اِنتِکاسه» قطع میکند، و زنجیر گناهان را توبه، و«التائب من الذنب کمن لا ذنب له». از خود دو سوال بپرس: به کدام سو میروم؟ و با چه سرعتی؟ و بدان که نزد هر منزلگاه، آبی روان است و واحهای سرسبز که تو را به کم کردن سرعت فرا میخواند. آنجا دیوی به کمین نشسته که انتکاسه نام دارد. اسیرش اگر شوی شاید همهٔ مسیر آمده را برگردی، مگر آنکه یاریگری را صدا زنی؛ سواری نیرومند که توبه نام دارد.
#مدارج
انتکاسه: تغییر حال از خوب به بد، از صلاح و هدایت به گمراهی و گناه که معمولا ناشی از آرزوهای دور و دراز و سخت شدن تدریجی دل است. مثال: فلانی نماز شب میخواند اما اکنون حتی نماز فرضش هم قضا میشود. بیمار دچار انتکاسه شد: در حالی که داشت درمان میشد، ناگهان بیماریاش عود کرد.
BY عبدالله محمد

Share with your friend now:
tgoop.com/akseMahtab/587