عبدالله محمد

عبدالله محمد

گمان نکنید که برای انجام هر کاری باید شوق داشته باشید یا آنکه بی‌شوقی و «بی‌حوصلگی» بهانهٔ خوبی برای بی‌عملی است. گاه هم شوق را از شما می‌گیرند تا بندگی‌تان خالص باشد. امیرمومنان عمر بن الخطاب می‌فرمایند: «این دل‌ها را اِقبالی و اِدباری است، پس چون روی آورد…

وقتی سر صبح احساس بی‌حوصلگی شدید می‌کنی اما بدون توجه به این احساست کاری را شروع می‌کنی، بعد از پایانش مهمان شادی بزرگی خواهی شد.

دربارهٔ زنجیره تلاش خیلی حرف می‌شود زد. مهم‌ترینش این است که نباید این زنجیره را شکست. تلاش را اگر متوقف کنی، شروع دوباره‌اش سخت است و اگر این توقف به طول انجامد، سخت‌تر هم می‌شود. برعکس زنجیرهٔ گناه که باید همواره آن را شکست و هر بار فاصلهٔ حلقه‌هایش را از هم دور کرد. آدم‌های صالح و مصلح کسانی هستند که تلاش‌هایشان به هم نزدیک است و گناه‌هایشان از هم دور، آنقدر دور که ذات آنها با گناه عجین نمی‌شود و خطاهایشان یکدیگر را از دست می‌دهند. آنها در خطاکاری همواره عقب هستند چون زنجیرهٔ خطاهایشان آنقدر ادامه نداشته که دچار گناهان «پیشرفته» شوند.

هر صلاحی بر صلاح قبلی بنیان نهاده می‌شود و برای آدمی که اجازه نداده میان خوبی‌هایش فاصله بیفتد، فردا بهتر از امروز است چون خوبی‌هایش متراکم می‌شوند. اما آدمی که زنجیرهٔ تلاشش پشت سر هم بریده می‌شود و بین آن‌ها فاصلهٔ زیاد می‌افتد هربار مجبور می‌شود از صفر شروع کند. زمین رها شده باید از اول آباد شود. خانه‌ای که رها شود اول کثیف می‌شود، بعد ویران.

www.tgoop.com/akseMahtab/2249

3.67K viewsedited  Aug 6 at 18:33

وقتی سر صبح احساس بی‌حوصلگی شدید می‌کنی اما بدون توجه به این احساست کاری را شروع می‌کنی، بعد از پایانش مهمان شادی بزرگی خواهی شد.

دربارهٔ زنجیره تلاش خیلی حرف می‌شود زد. مهم‌ترینش این است که نباید این زنجیره را شکست. تلاش را اگر متوقف کنی، شروع دوباره‌اش سخت است و اگر این توقف به طول انجامد، سخت‌تر هم می‌شود. برعکس زنجیرهٔ گناه که باید همواره آن را شکست و هر بار فاصلهٔ حلقه‌هایش را از هم دور کرد. آدم‌های صالح و مصلح کسانی هستند که تلاش‌هایشان به هم نزدیک است و گناه‌هایشان از هم دور، آنقدر دور که ذات آنها با گناه عجین نمی‌شود و خطاهایشان یکدیگر را از دست می‌دهند. آنها در خطاکاری همواره عقب هستند چون زنجیرهٔ خطاهایشان آنقدر ادامه نداشته که دچار گناهان «پیشرفته» شوند.

هر صلاحی بر صلاح قبلی بنیان نهاده می‌شود و برای آدمی که اجازه نداده میان خوبی‌هایش فاصله بیفتد، فردا بهتر از امروز است چون خوبی‌هایش متراکم می‌شوند. اما آدمی که زنجیرهٔ تلاشش پشت سر هم بریده می‌شود و بین آن‌ها فاصلهٔ زیاد می‌افتد هربار مجبور می‌شود از صفر شروع کند. زمین رها شده باید از اول آباد شود. خانه‌ای که رها شود اول کثیف می‌شود، بعد ویران.

BY عبدالله محمد