tgoop.com/akseMahtab/2158
Last Update:
امتی که نمیتواند به وقتش شاد باشد و به دلیل مصیبت دیروز، دستاورد امروز را نمیبیند، امت ادامه دادن نیست. غم مداوم یعنی پذیرش شکست. همهٔ کسانی که پیروز میشوند امیدی در دل داشتهاند و امید از جنس شادی است. آن مجاهد پابرهنه که با اسلحهٔ کهنه به دل دشمن میزند قطعا دلش پر از احساسات منفی نیست. آن برخاستن پس از مصیبت دلیل شادی و امید است. «به به» گفتن آن صحابی است که از شوق، چند دانه خرما را انداخت و به دل دشمن زد.
این وصف زیبا را از زبان یک صحابی بشنوید: «وأسرعهم إفاقة بعد مصيبة». یعنی: آنان در برخاستن پس از مصیبت، سریعترین مردم هستند. این را دربارهٔ ویژگیهای رومیان (همان غرب امروزی) گفت. همانهایی که تا نزدیکی قیامت، رقیبان سرسخت ما هستند.
مایل شدن به یک سمت آسان است، برای همین غالب مردم یا به سمت غم مزمن گرایش دارند و یا به سمت بیخیالی و الکی خوشی. بیداری اما این شکلی است که تو زندگی را زمینی موزاییکی ببینی که هر جایش رنگی است و هر موضعی، واکنش خودش را میخواهد. زمین زیر پایت را ببین و ببین به تو چه میگوید. عبادت وقتت را ببین و بپرس از تو چه میخواهد؟ اکنون وقت تبریک است. تقبل الله منا ومنکم.
BY عبدالله محمد
Share with your friend now:
tgoop.com/akseMahtab/2158