عبدالله محمد

این خیلی خوب است که جمع زیادی از جوانان در پی آموختن علم هستند و قطعا این لازم است و حتی هنوز کمبود عالم و مربی داریم. اما یک نقطه ضعف هم داریم که مشکلات مالی است. در بسیاری از فعالیت‌ها من متوجه شده‌ام که راضی کردن ثروتمندان برای کمک به آن فعالیت سخت است. دلیلش هم این است که از نظر آن ثروتمند، این کار مهم نیست. برای همین بسیاری از فعالیت‌های دینی به سمت کارهای عموما عام المنفعه رفته (که در جای خود ضروری است) ولی ترویج دین و عقیده و اخلاق اسلامی و تزکیه و خیلی موارد دیگر مغفول مانده است. به این صورت بگویم که انگار این پول است که دارد برخی فعالیت‌ها را - حتی فعالیت‌هایی که برخی مشایخ بر عهده دارند - به پیش می‌برد نه اینکه آن عالم، فعالیت را به پیش ببرد. یعنی پول رهبر شده نه پیرو. می‌دانید چرا؟ چون ما ثروتمندهای معتقد کم داریم. راه حل چیست؟ راه حل این است که عده‌ای از معتقدان و دینداران زندگی خود را وقف کسب درآمد برای این هدف کنند. من سال‌هاست مشکلات مالی شدید بسیاری از فعالان دینی را می‌بینم که گاه باعث شده حتی از عرصه خارج شوند یا ضعیف شوند. دنیا را ببینید؛ بسیاری از تولید کنندگان و مروجان افکار اصلا کاری جز همین تولید و ترویج فکر ندارند. بله این خیلی زیباست که بگوییم: عالمی نجار است و در کنار آن به آموزش علم هم می‌پردازد اما این نمونه همه جا و همیشه قابل انجام نیست. بماند که زندگی‌های کنونی با گذشته فرق است. شاید در یک روستای کوچک، برای شخصی که خانه‌اش مال خودش است و مخارجش هم کم است چنین چیزی عملی باشد اما خیلی جاها این کار امکان‌پذیر نیست. علم و دعوت نیاز به پیشتبیانی مالی دارد. از سوی دیگر، تعداد افرادی که واقعا اهل علم باشند کم است و این تعداد کم حتی اگر نصف وقت خود را برای کار دیگری بگذارند این زیان است. بیاییم و هرکدام بر حسب توانایی‌ها و چیزی که خداوند توفیقش را به ما داده وظایفی را بر عهده بگیریم. یکی استعداد علم دارد، یکی استعدادش تولید محتواست، یکی می‌تواند از نظر مالی کمک کند، یکی قدرت مدیریت دارد... از هر راهی که خشنودی حق تعالی به دست آید غنیمت است. ما ثروتمندان و کارآفرینانی لازم داریم که خود بگویند: فلانی، این پول من، در راهی که توی عالم مناسب می‌بینی خرجش کن. اما اینکه عالم نزد ثروتمند برود و ثروتمند بگوید من پولم را برای این کار نمی‌دهم... اینجا دیگر پول است که جای عالم را گرفته. ثروتمندی که ما نیاز داریم، ثروتمندی است که خود اهل دین و دعوت است، نه خارج از این خانواده.

www.tgoop.com/akseMahtab/2113

3.79K viewsMay 16 at 12:39

این خیلی خوب است که جمع زیادی از جوانان در پی آموختن علم هستند و قطعا این لازم است و حتی هنوز کمبود عالم و مربی داریم. اما یک نقطه ضعف هم داریم که مشکلات مالی است. در بسیاری از فعالیت‌ها من متوجه شده‌ام که راضی کردن ثروتمندان برای کمک به آن فعالیت سخت است. دلیلش هم این است که از نظر آن ثروتمند، این کار مهم نیست. برای همین بسیاری از فعالیت‌های دینی به سمت کارهای عموما عام المنفعه رفته (که در جای خود ضروری است) ولی ترویج دین و عقیده و اخلاق اسلامی و تزکیه و خیلی موارد دیگر مغفول مانده است. به این صورت بگویم که انگار این پول است که دارد برخی فعالیت‌ها را - حتی فعالیت‌هایی که برخی مشایخ بر عهده دارند - به پیش می‌برد نه اینکه آن عالم، فعالیت را به پیش ببرد. یعنی پول رهبر شده نه پیرو. می‌دانید چرا؟ چون ما ثروتمندهای معتقد کم داریم. راه حل چیست؟ راه حل این است که عده‌ای از معتقدان و دینداران زندگی خود را وقف کسب درآمد برای این هدف کنند. من سال‌هاست مشکلات مالی شدید بسیاری از فعالان دینی را می‌بینم که گاه باعث شده حتی از عرصه خارج شوند یا ضعیف شوند. دنیا را ببینید؛ بسیاری از تولید کنندگان و مروجان افکار اصلا کاری جز همین تولید و ترویج فکر ندارند. بله این خیلی زیباست که بگوییم: عالمی نجار است و در کنار آن به آموزش علم هم می‌پردازد اما این نمونه همه جا و همیشه قابل انجام نیست. بماند که زندگی‌های کنونی با گذشته فرق است. شاید در یک روستای کوچک، برای شخصی که خانه‌اش مال خودش است و مخارجش هم کم است چنین چیزی عملی باشد اما خیلی جاها این کار امکان‌پذیر نیست. علم و دعوت نیاز به پیشتبیانی مالی دارد. از سوی دیگر، تعداد افرادی که واقعا اهل علم باشند کم است و این تعداد کم حتی اگر نصف وقت خود را برای کار دیگری بگذارند این زیان است. بیاییم و هرکدام بر حسب توانایی‌ها و چیزی که خداوند توفیقش را به ما داده وظایفی را بر عهده بگیریم. یکی استعداد علم دارد، یکی استعدادش تولید محتواست، یکی می‌تواند از نظر مالی کمک کند، یکی قدرت مدیریت دارد... از هر راهی که خشنودی حق تعالی به دست آید غنیمت است. ما ثروتمندان و کارآفرینانی لازم داریم که خود بگویند: فلانی، این پول من، در راهی که توی عالم مناسب می‌بینی خرجش کن. اما اینکه عالم نزد ثروتمند برود و ثروتمند بگوید من پولم را برای این کار نمی‌دهم... اینجا دیگر پول است که جای عالم را گرفته. ثروتمندی که ما نیاز داریم، ثروتمندی است که خود اهل دین و دعوت است، نه خارج از این خانواده.

BY عبدالله محمد