عبدالله محمد

هم‌نشینی با کسانی که از نظر علم و اخلاق و ایمان از تو پایین‌تر هستند تاثیر بدی دارد مگر آنکه قصد تو نصیحت و تاثیرگذاری باشد. منظورم از هم‌نشینی فقط دوستی و رفت و آمد نیست، حتی دنبال کردن افراد کم مایه یا کم علم هم اینطور است.

مثلا من مدتی چند یوتیوبر را دنبال می‌کردم که محتوای «باحال» مثلا دینی ارائه می‌دادند. یکی از آنها چند بار اشتباهات بدی مرتکب شد و هر بار برای رفع و رجوع آن اشتباه مجبور شد در قسمت بعدی عذرخواهی کند یا توجیه بتراشد. این کارها آنقدر تکرار شد که یک بار همینطوری نفسم به من گفت: ببین این آدم با دنبال کنندهٔ میلیونی اینطور راحت اشتباه می‌کند و آب از آب تکان نمی‌خورد. تو چرا می‌ترسی؟ تو که از این دیگر بی‌سوادتر نیستی! یکی دو دقیقه در همین «حس خوب» به سر می‌بردم. حس خوبی که ناشی از علم خودم نبود، بلکه حاصل جهل و خرابکاری دیگری بود! ناگهان متوجه شدم چقدر این تلبیس خطرناک است! چه چیز باعث شد اینقدر خیالم راحت شود؟ دنبال کردن یک کم‌سواد! دیدن این کم‌سوادان باعث می‌شود سطح انتظارات تو از خودت پایین بیاید. آدمی که هشتاد دارد، اگر هم‌نشین صد شود هشتاد خود را کم می‌بیند و کسی که پنجاه دارد، اگر هم‌نشین سی شود خودش را بالا می‌بیند.

اما می‌دانید مشکل از کجاست؟ معمولا کم سوادها، کمبود سوادشان را با چیزهای سرگرم‌کننده جبران می‌کنند. ترویج «با حال» بودن و «کول بازی» و این سبک شخصیت‌ها هم به این نگاه سطحی کمک کرده و صبر و حوصلهٔ ملت - حتی دینداران - کم شده است. نمی‌گویم محتوای درستِ جذاب نداریم اما قطعا چنین محتوایی کم است. از سوی دیگر همواره «لغو» و «ابتذال» سرگرم کننده‌تر از محتوای جدی است، حتی اگر آن جدیت خیلی زیبا ارائه شده باشد.

www.tgoop.com/akseMahtab/2098

3.35K viewsMay 9 at 08:12

هم‌نشینی با کسانی که از نظر علم و اخلاق و ایمان از تو پایین‌تر هستند تاثیر بدی دارد مگر آنکه قصد تو نصیحت و تاثیرگذاری باشد. منظورم از هم‌نشینی فقط دوستی و رفت و آمد نیست، حتی دنبال کردن افراد کم مایه یا کم علم هم اینطور است.

مثلا من مدتی چند یوتیوبر را دنبال می‌کردم که محتوای «باحال» مثلا دینی ارائه می‌دادند. یکی از آنها چند بار اشتباهات بدی مرتکب شد و هر بار برای رفع و رجوع آن اشتباه مجبور شد در قسمت بعدی عذرخواهی کند یا توجیه بتراشد. این کارها آنقدر تکرار شد که یک بار همینطوری نفسم به من گفت: ببین این آدم با دنبال کنندهٔ میلیونی اینطور راحت اشتباه می‌کند و آب از آب تکان نمی‌خورد. تو چرا می‌ترسی؟ تو که از این دیگر بی‌سوادتر نیستی! یکی دو دقیقه در همین «حس خوب» به سر می‌بردم. حس خوبی که ناشی از علم خودم نبود، بلکه حاصل جهل و خرابکاری دیگری بود! ناگهان متوجه شدم چقدر این تلبیس خطرناک است! چه چیز باعث شد اینقدر خیالم راحت شود؟ دنبال کردن یک کم‌سواد! دیدن این کم‌سوادان باعث می‌شود سطح انتظارات تو از خودت پایین بیاید. آدمی که هشتاد دارد، اگر هم‌نشین صد شود هشتاد خود را کم می‌بیند و کسی که پنجاه دارد، اگر هم‌نشین سی شود خودش را بالا می‌بیند.

اما می‌دانید مشکل از کجاست؟ معمولا کم سوادها، کمبود سوادشان را با چیزهای سرگرم‌کننده جبران می‌کنند. ترویج «با حال» بودن و «کول بازی» و این سبک شخصیت‌ها هم به این نگاه سطحی کمک کرده و صبر و حوصلهٔ ملت - حتی دینداران - کم شده است. نمی‌گویم محتوای درستِ جذاب نداریم اما قطعا چنین محتوایی کم است. از سوی دیگر همواره «لغو» و «ابتذال» سرگرم کننده‌تر از محتوای جدی است، حتی اگر آن جدیت خیلی زیبا ارائه شده باشد.

BY عبدالله محمد