عبدالله محمد

دعای بزرگترها کلی‌تر است، چون تجربه به آنها نشان داده که انسان‌ها و وقایع زندگی پیچیده‌تر از آن است که قابل فهم، کنترل و پیش‌بینی باشد.

«این بنده چه داند که چه می‌باید جُست»؟

چه می‌شود که ما چیزی - کسی - را می‌خواهیم؟ یعنی چه می‌شود که می‌گویم خدایا این را می‌خواهم؟ آیا دلیل خواستن منطقی است؟ چرا آدم فکر می‌کند آنچه خواسته حتما به سود اوست؟ از کجا معلوم که خواستهٔ من همان است که باید بخواهم؟ جوانی سن خواستن‌های به همراه پافشاری است.

تا حالا از خدا خواسته‌ای که خواسته‌ات درست باشد؟ ثنا و ستایش چه سهمی در دعایت دارد؟ دعا که فقط «لیست درخواست‌ها» نیست! سهم دعاهای جامع در سبد دعایت چقدر است؟ منظورم از دعاهای جامع، آن دعاهایی است که حتما خیر است، آن دعایی که اهداف نیک و درست را در خود دارد، مانند خواستن خیر دنیا و آخرت. بله، این خیلی کلی است و چشمان انسان، خیره و شیفتهٔ جزئیات است. یا از آنهایی هستی که از شنیدن «هر چه خیر است» مکدر می‌شوی؟

به خود می‌گویی کاش یکی دعا کردن را به ما یاد می‌داد... اما دعا خود آموزگار است. دعاهای ماثور خود می‌گویند که چه بخواهی. وقتی می‌فرماید: {رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ} به صبر و پایداری اشاره می‌کند که فرمول پیروزی است. چون مسئله فقط پیروزی نیست، به دست آوردن شخصیت پیروز است. یا دعاهایی که به درخواست نجات از دوزخ پایان می‌یابد، آن نجات پایانی که پس از آن دیگر نه ترسی است و نه شکستی.

در واقع دعاهای قرآن و سنت به تو می‌گوید که دغدغه‌ات چه باشد. بدون این راهنماها منبع خواسته‌های ما چیست جز ترکیبی از بیم و امیدهای شخصی و حاصل مزاج؟ یا حتی شکست‌‌های شخصی!

خداوند به ما الگو داده است؛ دعای ساحرانی که در برابر فرعون ایمان آوردند، دعای پدر و مادرمان آدم و حوا، دعای یونس و دیگران، همهٔ اینها نمونه‌های موفق دعا هستند. من فکر می‌کنم در دعا باید از روی دست آن دعابلدها نوشت. حتی پیامبرمان صلی الله علیه وسلم برخی از دعاها را مانند سورهٔ قرآن به صحابه یاد می‌دادند. اگر ارزش آدم‌ها به خواسته‌هایشان باشد، آیا نباید خواستن را آموخت؟

www.tgoop.com/akseMahtab/1192

6.37K viewsJun 15, 2024 at 12:28

دعای بزرگترها کلی‌تر است، چون تجربه به آنها نشان داده که انسان‌ها و وقایع زندگی پیچیده‌تر از آن است که قابل فهم، کنترل و پیش‌بینی باشد.

«این بنده چه داند که چه می‌باید جُست»؟

چه می‌شود که ما چیزی - کسی - را می‌خواهیم؟ یعنی چه می‌شود که می‌گویم خدایا این را می‌خواهم؟ آیا دلیل خواستن منطقی است؟ چرا آدم فکر می‌کند آنچه خواسته حتما به سود اوست؟ از کجا معلوم که خواستهٔ من همان است که باید بخواهم؟ جوانی سن خواستن‌های به همراه پافشاری است.

تا حالا از خدا خواسته‌ای که خواسته‌ات درست باشد؟ ثنا و ستایش چه سهمی در دعایت دارد؟ دعا که فقط «لیست درخواست‌ها» نیست! سهم دعاهای جامع در سبد دعایت چقدر است؟ منظورم از دعاهای جامع، آن دعاهایی است که حتما خیر است، آن دعایی که اهداف نیک و درست را در خود دارد، مانند خواستن خیر دنیا و آخرت. بله، این خیلی کلی است و چشمان انسان، خیره و شیفتهٔ جزئیات است. یا از آنهایی هستی که از شنیدن «هر چه خیر است» مکدر می‌شوی؟

به خود می‌گویی کاش یکی دعا کردن را به ما یاد می‌داد... اما دعا خود آموزگار است. دعاهای ماثور خود می‌گویند که چه بخواهی. وقتی می‌فرماید: {رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ} به صبر و پایداری اشاره می‌کند که فرمول پیروزی است. چون مسئله فقط پیروزی نیست، به دست آوردن شخصیت پیروز است. یا دعاهایی که به درخواست نجات از دوزخ پایان می‌یابد، آن نجات پایانی که پس از آن دیگر نه ترسی است و نه شکستی.

در واقع دعاهای قرآن و سنت به تو می‌گوید که دغدغه‌ات چه باشد. بدون این راهنماها منبع خواسته‌های ما چیست جز ترکیبی از بیم و امیدهای شخصی و حاصل مزاج؟ یا حتی شکست‌‌های شخصی!

خداوند به ما الگو داده است؛ دعای ساحرانی که در برابر فرعون ایمان آوردند، دعای پدر و مادرمان آدم و حوا، دعای یونس و دیگران، همهٔ اینها نمونه‌های موفق دعا هستند. من فکر می‌کنم در دعا باید از روی دست آن دعابلدها نوشت. حتی پیامبرمان صلی الله علیه وسلم برخی از دعاها را مانند سورهٔ قرآن به صحابه یاد می‌دادند. اگر ارزش آدم‌ها به خواسته‌هایشان باشد، آیا نباید خواستن را آموخت؟

BY عبدالله محمد