عبدالله

شاید انسان‌های معروف یا قدرتمند را از نزدیک دیده باشید. انگار هاله‌ای دارند به دور خود که وقتی نزدیکت می‌شوند احساسی از هیبت تو را در بر می‌گیرد. پادشاهان، قدرتمندان، شخصیت‌های مشهور، سلبریتی‌ها.

چیزی که در مورد مرگ من را به فکر فرو می‌برد تغییر ناگهانی این جایگاه انسان‌ها است. می‌دانید که آسمانی‌ها هم برای خود شخصیت‌های مشهور و محبوب دارند.

این شخصیت محبوب شاید رفتگر محله باشد که برای اهل آسمان مشهور است، آنقدر که اگر اجازه داشتند مانند رئیس جمهور یک کشور قدرتمند، یا یک فوتبالیست چند صد میلیون دلاری او را دوره می‌کردند که فقط نزدیکش شوند.

بسیاری در زمین ناشناخته‌اند و در آسمان‌ها مشهور. مشهور، آنقدر که اهل آسمان نامشان را از خداوند می‌شنود. فکرش را بکن! خدا اسم تو را بیاورد... رعشه بر ارکان انسان می‌افتد...

لحظه‌ی مرگ، لحظه‌ی حقیقت است، عوض شدن معیارها... ناگهان نام‌های موقت زمینی حذف می‌شوند تا نام‌های جاودان آسمانی جایش را بگیرد. بقال محله که مخفیانه غذا به فلان خانه‌ی نیازمند می‌فرستاد، کفاشی که صدقه‌ی روزانه‌اش فراموش نمی‌شد، جوانی که شب‌ها نماز می‌خواند و کسی ندانست، یا رئیس جمهوری که حاضر شد با کودتا قدرتش را از دست دهد و به زندان افتد اما از اصولش کوتاه نیاید.

آن سوی این دیوار چه خبرها که هست. چه نامدارانی که گم می‌شوند در درخشش نور ستاره‌های حقیقی. چه مشاهیری که غریب می‌شوند.

چه باشکوه است که آسمانی‌ها برایت جشن استقبال بگیرند. از تویی که سال‌ها کارهای خوبت را پوشاندی و برای مردم خیرخواهی کردی و نه اینکه کسی تشویقت نکرد، عده‌ای هم متهمت کردند به ریاکاری...

شهرت، پاداشِ پوشاندنِ نام، پاداشِ غریبی.

تشویق یک استادیوم هشتادهزار نفری را فراموش کنید. مقیاس‌های آسمان نجومی است.

شاید آن سوی این دیوار، آسمانی‌ها مسخره شدن پیرمرد دست فروشی را می‌بینند که ستاره است، که اگر اجازه داشتند قوانین زمین را به هم زنند کاری می‌کردند که همه به پای او بیافتند. اما این قانون دنیای خاک است، باید عده‌ای موقتی بالا بروند تا شرایطِ مبارزه فراهم شود.

تا دستفروش فقیری که قهرمان این داستان است، روی فرش قرمز شیک‌ترین لباس‌ها را بپوشد و ستاره‌ی جمع شود. جوایز را آنجا می‌دهند نه سر صحنه‌ی فیلمبرداری.

#عبدالله_محمد
#انسانشهر

www.tgoop.com/abdollah1400/53

2.14K viewsabdollah sh, edited  Aug 5, 2017 at 06:22

شاید انسان‌های معروف یا قدرتمند را از نزدیک دیده باشید. انگار هاله‌ای دارند به دور خود که وقتی نزدیکت می‌شوند احساسی از هیبت تو را در بر می‌گیرد. پادشاهان، قدرتمندان، شخصیت‌های مشهور، سلبریتی‌ها.

چیزی که در مورد مرگ من را به فکر فرو می‌برد تغییر ناگهانی این جایگاه انسان‌ها است. می‌دانید که آسمانی‌ها هم برای خود شخصیت‌های مشهور و محبوب دارند.

این شخصیت محبوب شاید رفتگر محله باشد که برای اهل آسمان مشهور است، آنقدر که اگر اجازه داشتند مانند رئیس جمهور یک کشور قدرتمند، یا یک فوتبالیست چند صد میلیون دلاری او را دوره می‌کردند که فقط نزدیکش شوند.

بسیاری در زمین ناشناخته‌اند و در آسمان‌ها مشهور. مشهور، آنقدر که اهل آسمان نامشان را از خداوند می‌شنود. فکرش را بکن! خدا اسم تو را بیاورد... رعشه بر ارکان انسان می‌افتد...

لحظه‌ی مرگ، لحظه‌ی حقیقت است، عوض شدن معیارها... ناگهان نام‌های موقت زمینی حذف می‌شوند تا نام‌های جاودان آسمانی جایش را بگیرد. بقال محله که مخفیانه غذا به فلان خانه‌ی نیازمند می‌فرستاد، کفاشی که صدقه‌ی روزانه‌اش فراموش نمی‌شد، جوانی که شب‌ها نماز می‌خواند و کسی ندانست، یا رئیس جمهوری که حاضر شد با کودتا قدرتش را از دست دهد و به زندان افتد اما از اصولش کوتاه نیاید.

آن سوی این دیوار چه خبرها که هست. چه نامدارانی که گم می‌شوند در درخشش نور ستاره‌های حقیقی. چه مشاهیری که غریب می‌شوند.

چه باشکوه است که آسمانی‌ها برایت جشن استقبال بگیرند. از تویی که سال‌ها کارهای خوبت را پوشاندی و برای مردم خیرخواهی کردی و نه اینکه کسی تشویقت نکرد، عده‌ای هم متهمت کردند به ریاکاری...

شهرت، پاداشِ پوشاندنِ نام، پاداشِ غریبی.

تشویق یک استادیوم هشتادهزار نفری را فراموش کنید. مقیاس‌های آسمان نجومی است.

شاید آن سوی این دیوار، آسمانی‌ها مسخره شدن پیرمرد دست فروشی را می‌بینند که ستاره است، که اگر اجازه داشتند قوانین زمین را به هم زنند کاری می‌کردند که همه به پای او بیافتند. اما این قانون دنیای خاک است، باید عده‌ای موقتی بالا بروند تا شرایطِ مبارزه فراهم شود.

تا دستفروش فقیری که قهرمان این داستان است، روی فرش قرمز شیک‌ترین لباس‌ها را بپوشد و ستاره‌ی جمع شود. جوایز را آنجا می‌دهند نه سر صحنه‌ی فیلمبرداری.

#عبدالله_محمد
#انسانشهر

BY عبدالله