راهنمای دانشگاه تهران

🔸جنبش زنانه‌: از خیابان تا خانه🔸
(و راه دشواری که جامعه‌ی ایرانی در پیش دارد)

✍️محسن‌حسام مظاهری

[بخش ۲ و پایانی]
۵
این تصویر از آینده، طبعاً خوشایند بخش‌هایی از بدنه‌ی مذهبی جامعه نخواهد بود و در برابر تحقق آن مقاومت خواهد کرد. به‌خصوص در دو گروه این مقاومت جدی‌تر خواهد بود: یکی مذهبی‌های سنتیِ میان‌سال به بالا که نوعاً به حجاب به‌عنوان یک واجب شرعی تعصب می‌ورزند و به غلط تصور می‌کنند درصورت حذف اجبار قانونی حجاب، جامعه در سراشیبی سقوط اخلاقی خواهد افتاد و «عرف» قدرت کنترل و تعادل‌بخشی را ندارد؛ و دوم هسته‌ی سخت مذهبی‌های وفادار نظام که باوجود استفاده از ادبیات دینی، اما درواقع تعصب‌شان به حجاب بیشتر به‌عنوان یک نماد سیاسی و یکی از شعایر جمهوری اسلامی است. دیگر بخش‌ها، ازجمله جوانان (به‌ویژه دختران) طبقه متوسط شهری با سبک زندگی مدرن که اساساً فهم و تعریف متفاوتی از حجاب دارند و آن را بیشتر به‌عنوان نوعی مد و سبک زندگی می‌بینند، در قبال شتاب این تغییرات، موضع پذیراتر و همدلانه‌تری داشته و چه بسا خود نیز با آن همراه خواهند ‌شد.
درهرحال مقاومت دو گروه مذکور طبیعی است و احتمالاً در آینده‌ی نزدیک بیشتر شاهد برخوردهایی از جنس ماجرای اتوبوس بی‌آرتی تهران یا مجادلات بین زنان در مترو و دیگر فضاهای عمومی خواهیم بود. (گرچه که دیگر جامعه نخواهد گذاشت یکی از طرفینِ نزاع با چشم کبود رو به دوربین اعتراف‌گیری بنشیند.) این مجادلات مادام که از سطح نزاع لفظی یا حتی برخورد فیزیکی محدود فراتر نرود و به خشونت جدی نرسد، گریزناپذیر است. خوشبینانه است بعد از سال‌ها کاشت نفرت و خشم در یک بخش جامعه و القای «قوم برگزیده‌ی خدا»بودن و توهم اکثریت در بخش دیگر، حالا توقع داشته باشیم همه‌چیز با مدارا و سلام و صلوات حل شود.
اما آنچه لازم است اینکه با هر تدبیر همه‌ی نیروهای اجتماعی و متعهد به جامعه تلاش کنند عبور از این مرحله با حداقل هزینه و کمترین خشونت ممکن شود؛ تا رسیدن به وضعیت متوازنی که محصول خودتنظیمی جامعه باشد. وضعیتی که بخش مذهبی جامعه هم بفهمد ترسش از آینده‌ی آزادی حجاب بی‌جا بوده و اتفاقا زیست مؤمنانه (نه دینداریِ رانتی و پیوندخورده با قدرت و برخوردار از منافع و امتیازات) در چنان فضایی فراهم‌تر است. می‌توان امیدوار بود حاکمیت با عبرت‌گرفتن از راه طی‌شده و تجربه‌ی این جنبش، به‌جای پافشاری لجوجانه بر سیاست‌های مخرب قبلی، در جایگاه درست خود یعنی تنظیم‌گری قرار گیرد تا جامعه‌ی ایرانی از این مرحله هم به سلامت بگذرد و نوزایی را تجربه کند.

منبع
@UTGroups

👍4

www.tgoop.com/UT_Guide/267

5.19K viewsedited  Nov 23, 2022 at 19:32

🔸جنبش زنانه‌: از خیابان تا خانه🔸
(و راه دشواری که جامعه‌ی ایرانی در پیش دارد)

✍️محسن‌حسام مظاهری

[بخش ۲ و پایانی]
۵
این تصویر از آینده، طبعاً خوشایند بخش‌هایی از بدنه‌ی مذهبی جامعه نخواهد بود و در برابر تحقق آن مقاومت خواهد کرد. به‌خصوص در دو گروه این مقاومت جدی‌تر خواهد بود: یکی مذهبی‌های سنتیِ میان‌سال به بالا که نوعاً به حجاب به‌عنوان یک واجب شرعی تعصب می‌ورزند و به غلط تصور می‌کنند درصورت حذف اجبار قانونی حجاب، جامعه در سراشیبی سقوط اخلاقی خواهد افتاد و «عرف» قدرت کنترل و تعادل‌بخشی را ندارد؛ و دوم هسته‌ی سخت مذهبی‌های وفادار نظام که باوجود استفاده از ادبیات دینی، اما درواقع تعصب‌شان به حجاب بیشتر به‌عنوان یک نماد سیاسی و یکی از شعایر جمهوری اسلامی است. دیگر بخش‌ها، ازجمله جوانان (به‌ویژه دختران) طبقه متوسط شهری با سبک زندگی مدرن که اساساً فهم و تعریف متفاوتی از حجاب دارند و آن را بیشتر به‌عنوان نوعی مد و سبک زندگی می‌بینند، در قبال شتاب این تغییرات، موضع پذیراتر و همدلانه‌تری داشته و چه بسا خود نیز با آن همراه خواهند ‌شد.
درهرحال مقاومت دو گروه مذکور طبیعی است و احتمالاً در آینده‌ی نزدیک بیشتر شاهد برخوردهایی از جنس ماجرای اتوبوس بی‌آرتی تهران یا مجادلات بین زنان در مترو و دیگر فضاهای عمومی خواهیم بود. (گرچه که دیگر جامعه نخواهد گذاشت یکی از طرفینِ نزاع با چشم کبود رو به دوربین اعتراف‌گیری بنشیند.) این مجادلات مادام که از سطح نزاع لفظی یا حتی برخورد فیزیکی محدود فراتر نرود و به خشونت جدی نرسد، گریزناپذیر است. خوشبینانه است بعد از سال‌ها کاشت نفرت و خشم در یک بخش جامعه و القای «قوم برگزیده‌ی خدا»بودن و توهم اکثریت در بخش دیگر، حالا توقع داشته باشیم همه‌چیز با مدارا و سلام و صلوات حل شود.
اما آنچه لازم است اینکه با هر تدبیر همه‌ی نیروهای اجتماعی و متعهد به جامعه تلاش کنند عبور از این مرحله با حداقل هزینه و کمترین خشونت ممکن شود؛ تا رسیدن به وضعیت متوازنی که محصول خودتنظیمی جامعه باشد. وضعیتی که بخش مذهبی جامعه هم بفهمد ترسش از آینده‌ی آزادی حجاب بی‌جا بوده و اتفاقا زیست مؤمنانه (نه دینداریِ رانتی و پیوندخورده با قدرت و برخوردار از منافع و امتیازات) در چنان فضایی فراهم‌تر است. می‌توان امیدوار بود حاکمیت با عبرت‌گرفتن از راه طی‌شده و تجربه‌ی این جنبش، به‌جای پافشاری لجوجانه بر سیاست‌های مخرب قبلی، در جایگاه درست خود یعنی تنظیم‌گری قرار گیرد تا جامعه‌ی ایرانی از این مرحله هم به سلامت بگذرد و نوزایی را تجربه کند.

منبع
@UTGroups

BY راهنمای دانشگاه تهران