پژوهشکده ابرار معاصر تهران

حمله اسرائیل به ایران و انتظار از روسیه

وقتی روسیه به اوکراین حمله کرد، موضع رسمی جمهوری اسلامی ایران، بی طرفی بود. باوجود این، همواره از سوی غرب، به حمایت نظامی از روسیه متهم شده است. برخی دولت‌های غربی براین باور هستند که حمایت‌های نظامی ایران از روسیه نقش بسیار مهمی در تاب‌آوری و توانایی جنگی این کشور به‌ویژه در ابتدای شروع جنگ اوکراین داشته است.

وقتی پیش‌بینی روس‌ها مبنی بر پیروزی سریع در جنگ، محقق نشد و ماشین جنگی آنها با چالش‌های پیچیده‌ای مواجه شد، از نظر دولت‌های غربی، همکاری‌های تسلیحاتی ایران بخش مهمی از نیازهای روسیه را تأمین کرد. روسیه نتوانست در آسمان اوکراین برتری هوایی ایجاد کند و در زمین نیز شکست‌هایش شروع شد، به‌طوری که تا پایان سال ۲۰۲۲ سه شکست و عقب‌نشینی را تجربه کرد. با طولانی شدن جنگ و استفاده گسترده روسیه از مهمات توپخانه‌ای و موشکی، نگرانی از وضعیت ذخایر تسلیحاتی این کشور برای تداوم جنگ افزایش یافت. ضمن اینکه روسیه در این زمان، زیر بی‌سابقه ترین فشارهای سیاسی در سطح بین‌المللی قرار داشت.

در چنین شرایطی، ایران در عین همدلی ضمنی از دلایل روسیه برای حمله به اوکراین، ازسوی غربی‌ها به این متهم شد که اولین کشوری است که با فراهم‌کردن توانمندی پهپادی، از روسیه حمایت کرده است. توانمندی پهپادی روسیه در آن زمان بسیار ضعیف بود. غربی‌ها معتقدند که ایران صدها و بلکه هزاران پهپاد تحویل روسیه داد و یک کارخانه ساخت پهپاد نیز برای این کشور راه‌اندازی کرده است.

غربی‌ها براساس تصوری که از موضع ایران درقبال جنگ اوکراین و ارتباط با روسیه داشته‌‌اند، هزینه‌های سیاسی و اقتصادی زیادی بر تهران تحمیل کردند؛ تحریم‌ها شدت گرفت، ایران به یک مسئله امنیتی در نگاه اروپا تبدیل شد و یک مسئله جدید به پرونده مسائل ایران و اروپا افزوده شد.

اکنون که ایران از سوی رژیم صهیونیستی مورد حمله وحشیانه قرار گرفته است، انتظار ایرانیان این است که روسیه به‌طور جدی‌تری به این تجاوز که نقض آشکار تمامی قوانین بین‌المللی است، ورود کند. این در حالی است که انعقاد پیمان مشارکت راهبردی میان ایران و روسیه نیز انتظارات از حمایت روسیه را بالا برده است. روسیه باید متوجه این موضوع باشد که بدون حمایت جدی عملی از ایران، منافع بلندمدت این کشور در رابطه با ایران و منطقه آسیب خواهد دید.
@TehranInstitute

www.tgoop.com/TehranInstitute/3324

656 viewsJun 17 at 09:50

حمله اسرائیل به ایران و انتظار از روسیه

وقتی روسیه به اوکراین حمله کرد، موضع رسمی جمهوری اسلامی ایران، بی طرفی بود. باوجود این، همواره از سوی غرب، به حمایت نظامی از روسیه متهم شده است. برخی دولت‌های غربی براین باور هستند که حمایت‌های نظامی ایران از روسیه نقش بسیار مهمی در تاب‌آوری و توانایی جنگی این کشور به‌ویژه در ابتدای شروع جنگ اوکراین داشته است.

وقتی پیش‌بینی روس‌ها مبنی بر پیروزی سریع در جنگ، محقق نشد و ماشین جنگی آنها با چالش‌های پیچیده‌ای مواجه شد، از نظر دولت‌های غربی، همکاری‌های تسلیحاتی ایران بخش مهمی از نیازهای روسیه را تأمین کرد. روسیه نتوانست در آسمان اوکراین برتری هوایی ایجاد کند و در زمین نیز شکست‌هایش شروع شد، به‌طوری که تا پایان سال ۲۰۲۲ سه شکست و عقب‌نشینی را تجربه کرد. با طولانی شدن جنگ و استفاده گسترده روسیه از مهمات توپخانه‌ای و موشکی، نگرانی از وضعیت ذخایر تسلیحاتی این کشور برای تداوم جنگ افزایش یافت. ضمن اینکه روسیه در این زمان، زیر بی‌سابقه ترین فشارهای سیاسی در سطح بین‌المللی قرار داشت.

در چنین شرایطی، ایران در عین همدلی ضمنی از دلایل روسیه برای حمله به اوکراین، ازسوی غربی‌ها به این متهم شد که اولین کشوری است که با فراهم‌کردن توانمندی پهپادی، از روسیه حمایت کرده است. توانمندی پهپادی روسیه در آن زمان بسیار ضعیف بود. غربی‌ها معتقدند که ایران صدها و بلکه هزاران پهپاد تحویل روسیه داد و یک کارخانه ساخت پهپاد نیز برای این کشور راه‌اندازی کرده است.

غربی‌ها براساس تصوری که از موضع ایران درقبال جنگ اوکراین و ارتباط با روسیه داشته‌‌اند، هزینه‌های سیاسی و اقتصادی زیادی بر تهران تحمیل کردند؛ تحریم‌ها شدت گرفت، ایران به یک مسئله امنیتی در نگاه اروپا تبدیل شد و یک مسئله جدید به پرونده مسائل ایران و اروپا افزوده شد.

اکنون که ایران از سوی رژیم صهیونیستی مورد حمله وحشیانه قرار گرفته است، انتظار ایرانیان این است که روسیه به‌طور جدی‌تری به این تجاوز که نقض آشکار تمامی قوانین بین‌المللی است، ورود کند. این در حالی است که انعقاد پیمان مشارکت راهبردی میان ایران و روسیه نیز انتظارات از حمایت روسیه را بالا برده است. روسیه باید متوجه این موضوع باشد که بدون حمایت جدی عملی از ایران، منافع بلندمدت این کشور در رابطه با ایران و منطقه آسیب خواهد دید.
@TehranInstitute

BY پژوهشکده ابرار معاصر تهران