پژوهشکده ابرار معاصر تهران

اتحادیه اروپا در جنگ چه خواهد کرد؟

در پی تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به ایران، نگاه‌ها به موضع اتحادیه اروپا به عنوان یکی از بازیگران مهم امنیت بین‌المللی معطوف شده است. پرسش اساسی آن است که آیا این حمایت سیاسی به سطح مداخله یا کمک نظامی مستقیم ارتقا خواهد یافت یا خیر.

اولویت اتحادیه اروپا
با وجود حمایت سیاسی- نظامی سنتی اتحادیه اروپا از امنیت اسرائیل، موضع آن در قبال جنگ تمام‌عیار میان ایران و اسرائیل محتاطانه و بر مبنای منافع درازمدت منطقه‌ای‌اش است. آنها به‌ویژه فرانسه، آلمان و ایتالیا نسبت به پیامدهای بی‌ثبات‌ساز جنگ در منطقه حساس هستند؛ از اختلال در صادرات انرژی گرفته تا افزایش مهاجرت، تهدید تروریسم و تضعیف ساختارهای شکننده دولت-ملت در خاورمیانه. بر همین اساس، اولویت اصلی اتحادیه اروپا، تلاش برای مهار بحران از طریق ابزارهای دیپلماتیک، میانجی‌گری چندجانبه و بهره‌گیری از ظرفیت نهادهای بین‌المللی خواهد بود.
با وجود این، یکی از عوامل جدید در محاسبات استراتژیک اتحادیه اروپا که موجب شده این کنشگر برخلاف گذشته نقش دیپلماتیک فعالی نداشته باشد، افزایش سطح تنش با ایران به‌ویژه در پرونده اوکراین است که خشم گسترده آنها را برانگیخته است. در نتیجه، بخشی از نخبگان امنیتی اروپا، حمایت مشروط و محدود نظامی از اسرائیل را به عنوان اقدام متقابل و ابزار بازدارنده مشروع تلقی می‌کنند.

حمایت نظامی محدود اما هدفمند
حمایت نظامی اتحادیه اروپا از رژیم صهیونیستی عمدتاً به حوزه‌هایی همچون تأمین سوخت هوایی برای عملیات‌های جنگنده‌های اسرائیلی، تقویت سامانه‌های دفاع هوایی، به‌ویژه در برابر موشک‌ها و پهپادهای ایرانی و همکاری اطلاعاتی محدود خواهد بود. ارائه تسلیحات تهاجمی یا مشارکت مستقیم در عملیات‌های نظامی علیه ایران خارج از چارچوب مأموریت‌های اتحادیه اروپا یا ناتو، بسیار بعید به نظر می‌رسد.

چرایی عدم ورود مستقیم نظامی
اتحادیه اروپا دلایل متعددی برای پرهیز از ورود نظامی مستقیم به جنگ دارد:
1. نخست، حفظ اعتبار دیپلماتیک اروپا به‌عنوان میانجی بی‌طرف و کنشگر مسئول در عرصه بین‌المللی ایجاب می‌کند از ورود آشکار به جبهه اسرائیل-ایران پرهیز شود.
2. اتحادیه اروپا درگیر جنگ پرهزینه اوکراین است و گشودن جبهه‌ای جدید به‌لحاظ منابع نظامی و اقتصادی برایش مخاطره‌آمیز خواهد بود.
3. دخالت مستقیم می‌تواند به گسترش جنگ در سراسر خاورمیانه و به ویژه منطقه راهبردی خلیج فارس، منجر شود؛ تحولی که تهدیدی جدی برای منافع اقتصادی و امنیت انرژی اروپا خواهد بود.
4. انتظار برای ورود نظامی ایالات متحده به حمایت از اسرائیل، این فرصت را برای اتحادیه اروپا فراهم می‌کند که نقش خود را در سطح حمایتی و سیاسی محدود نگه دارد.

جمع بندی
اتحادیه اروپا در مواجهه با تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به ایران در تلاقی منافع متعارض قرار دارد: از یک‌سو تعهد به امنیت اسرائیل و واکنش به نقش ایران در جنگ اوکراین، و از سوی دیگر تمایل به حفظ ثبات منطقه‌ای، پرهیز از مداخله مستقیم و دفاع از جایگاه دیپلماتیک خود در نظم بین‌الملل. در نتیجه، محتمل‌ترین سناریو، حمایت محدود و هدفمند نظامی از اسرائیل در کنار تلاش برای حل‌وفصل دیپلماتیک بحران خواهد بود، بدون ورود به یک مداخله نظامی مستقیم.
@TehranInstitute

www.tgoop.com/TehranInstitute/3323

913 viewsedited  Jun 17 at 07:27

اتحادیه اروپا در جنگ چه خواهد کرد؟

در پی تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به ایران، نگاه‌ها به موضع اتحادیه اروپا به عنوان یکی از بازیگران مهم امنیت بین‌المللی معطوف شده است. پرسش اساسی آن است که آیا این حمایت سیاسی به سطح مداخله یا کمک نظامی مستقیم ارتقا خواهد یافت یا خیر.

اولویت اتحادیه اروپا
با وجود حمایت سیاسی- نظامی سنتی اتحادیه اروپا از امنیت اسرائیل، موضع آن در قبال جنگ تمام‌عیار میان ایران و اسرائیل محتاطانه و بر مبنای منافع درازمدت منطقه‌ای‌اش است. آنها به‌ویژه فرانسه، آلمان و ایتالیا نسبت به پیامدهای بی‌ثبات‌ساز جنگ در منطقه حساس هستند؛ از اختلال در صادرات انرژی گرفته تا افزایش مهاجرت، تهدید تروریسم و تضعیف ساختارهای شکننده دولت-ملت در خاورمیانه. بر همین اساس، اولویت اصلی اتحادیه اروپا، تلاش برای مهار بحران از طریق ابزارهای دیپلماتیک، میانجی‌گری چندجانبه و بهره‌گیری از ظرفیت نهادهای بین‌المللی خواهد بود.
با وجود این، یکی از عوامل جدید در محاسبات استراتژیک اتحادیه اروپا که موجب شده این کنشگر برخلاف گذشته نقش دیپلماتیک فعالی نداشته باشد، افزایش سطح تنش با ایران به‌ویژه در پرونده اوکراین است که خشم گسترده آنها را برانگیخته است. در نتیجه، بخشی از نخبگان امنیتی اروپا، حمایت مشروط و محدود نظامی از اسرائیل را به عنوان اقدام متقابل و ابزار بازدارنده مشروع تلقی می‌کنند.

حمایت نظامی محدود اما هدفمند
حمایت نظامی اتحادیه اروپا از رژیم صهیونیستی عمدتاً به حوزه‌هایی همچون تأمین سوخت هوایی برای عملیات‌های جنگنده‌های اسرائیلی، تقویت سامانه‌های دفاع هوایی، به‌ویژه در برابر موشک‌ها و پهپادهای ایرانی و همکاری اطلاعاتی محدود خواهد بود. ارائه تسلیحات تهاجمی یا مشارکت مستقیم در عملیات‌های نظامی علیه ایران خارج از چارچوب مأموریت‌های اتحادیه اروپا یا ناتو، بسیار بعید به نظر می‌رسد.

چرایی عدم ورود مستقیم نظامی
اتحادیه اروپا دلایل متعددی برای پرهیز از ورود نظامی مستقیم به جنگ دارد:
1. نخست، حفظ اعتبار دیپلماتیک اروپا به‌عنوان میانجی بی‌طرف و کنشگر مسئول در عرصه بین‌المللی ایجاب می‌کند از ورود آشکار به جبهه اسرائیل-ایران پرهیز شود.
2. اتحادیه اروپا درگیر جنگ پرهزینه اوکراین است و گشودن جبهه‌ای جدید به‌لحاظ منابع نظامی و اقتصادی برایش مخاطره‌آمیز خواهد بود.
3. دخالت مستقیم می‌تواند به گسترش جنگ در سراسر خاورمیانه و به ویژه منطقه راهبردی خلیج فارس، منجر شود؛ تحولی که تهدیدی جدی برای منافع اقتصادی و امنیت انرژی اروپا خواهد بود.
4. انتظار برای ورود نظامی ایالات متحده به حمایت از اسرائیل، این فرصت را برای اتحادیه اروپا فراهم می‌کند که نقش خود را در سطح حمایتی و سیاسی محدود نگه دارد.

جمع بندی
اتحادیه اروپا در مواجهه با تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به ایران در تلاقی منافع متعارض قرار دارد: از یک‌سو تعهد به امنیت اسرائیل و واکنش به نقش ایران در جنگ اوکراین، و از سوی دیگر تمایل به حفظ ثبات منطقه‌ای، پرهیز از مداخله مستقیم و دفاع از جایگاه دیپلماتیک خود در نظم بین‌الملل. در نتیجه، محتمل‌ترین سناریو، حمایت محدود و هدفمند نظامی از اسرائیل در کنار تلاش برای حل‌وفصل دیپلماتیک بحران خواهد بود، بدون ورود به یک مداخله نظامی مستقیم.
@TehranInstitute

BY پژوهشکده ابرار معاصر تهران