tgoop.com/TehranInstitute/3321
Last Update:
مسئله «اجتماعی‌شدن جنگ» در اسرائیل
طی روزهای اخیر در فضای مجازی، برخی گزاره‌های ادعایی براین‌مبنا سامان یافته‌اند که «اجتماعی‌شدن جنگ» در اسرائیل امری دشوار است، چرا که آنها از 15 مهر 1402 تاکنون، در فضای جنگی قرار دارند و برهمین اساس آنچه این روزها و شب‌ها از سوی ایران رقم زده می‌شود، نمی‌تواند به اجتماعی‌شدن جنگ و درنتیجه فشارهای حاصل از آن بر سیاستمداران اسرائیل منجر شود.
مقدمات این استدلال، اگر نشانه‌های آشکار برخی مخالفت‌ها با تداوم جنگ غزه را درنظر نگیریم، تاحدی صحیح به‌نظر می‌رسد اما نتیجه نهایی، محل تردید است. صهیونیست‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی فلسطین، پس از عملیات طوفان الأقصی که خود ضربه‌ای سهمگین بر امنیت روانی آنها بود، در یک اتمسفر جنگی زیست می‌کنند و این قابل انکار نیست. اما آیا آنچه این شب‌ها در آنجا رخ می‌دهد، پیش‌تر از سوی آنان تجربه شده بود؟ در موارد دیگری هم‌چون جنگ‌های 33 و 22 روزه یا قبل از آنها، 1967 و 197 تجربه شده بود؟
پاسخ منفی است. نه حملات حماس و جهاد اسلامی و نه حملات حزب‌الله لبنان حتی با وجود تداوم چندماهه، به هردلیلی، هیچ‌کدام نتوانسته بودند تصاویری را رقم زنند که اکنون در رژیم صهیونیستی رخ می‌دهد؛ حجم خرابی‌ها و تعداد کشته‌ها به‌همراه نمای موشک‌ها در آسمان و حمله به زیرساخت‌ها، سابقه‌‌ای در گذشته نداشته است. اقدام صدام حسین در سال 1991 در حمله موشکی به تل‌آویو نیز بیشتر یک تیزر تبلیغاتی بود تا حمله‌ای اساسی. همه اینها درحالی است که هم‌چنان جمهوری اسلامی ایران از اصلی‌ترین موشک‌های سطح بالای خود بهره نبرده است و صرفاً به آن وعده می‌دهد.
بنابراین برای ارزیابی درخصوص «اجتماعی‌شدن جنگ» که مقصودی همراستا با میزان تاب‌آوری دارد، استناد به زیست جنگی صهیونیست‌های به‌ظاهر غیرنظامی اسرائیل در جنگ غزه، کفایت و اعتبار لازم را ندارد. اکنون، متغیری جدید برای سنجش تاب‌آوری آنها شکل گرفته که پیش‌تر نبود؛ بنابراین یک اظهار نظر عالمانه درخصوص امکان اجتماعی‌شدن جنگ در اسرائیل، نمی‌تواند نسبت به این متغیر جدید، بی‌تفاوت باشد.
@TehranInstitute
BY پژوهشکده ابرار معاصر تهران
Share with your friend now:
tgoop.com/TehranInstitute/3321