عبدالکریم سروش و فلاسفه

Forwarded from Hossein Dabbagh حسین دباغ

✅بیش از هر چیز، ضروری است که امور مربوط به حکومت مدنی و امور مربوط به دین از یکدیگر تفکیک شود و قلمرو فعالیت هریک دقیقاً مشخص و معین گردد. دولت اجتماعی از انسان‌هاست که فقط برای تأمین، حفظ و پیشبرد منافع مدنی تشکیل شده است. منافع مدنی را زندگی، آزادی، تندرستی و آسایش تن و تملک اشیاء خارجی همچون پول، زمین، مسکن، اثاثیه و لوازم زندگی و امثال آن می‌دانم.

🔅قلمرو قدرت حاکم، به هیچ وجه من‌الوجوه، نمی‌تواند و نباید به امور مربوط به رستگاری ارواح انسان‌ها تعمیم داده شود. مراقبت از ارواح انسان‌ها به هیچ حاکم مدنی واگذار نشده است چه رسد به اینکه به دیگران اعطا شده باشد. خداوند مراقبت از ارواح انسان‌ها را به هیچ حاکم مدنی واگذار نکرده است، برای اینکه به نظر نمی‌رسد که خداوند هرگز چنین قدرتی را به کسی داده باشد تا بر دیگران تسلط یابد و آنان را مجبور به پذیرش دین او نماید. چنین قدرتی با رضایت مردم نیز نمی‌تواند به حاکم مدنی تفویض شود؛ چراکه هیچ انسانی نمی‌تواند تا آن حد نسبت به مراقبت از رستگاری خود بی‌اعتنا باشد که آن را کورکورانه به اختیار دیگران، خواه پادشاه یا اعوان[کارگزاران] او واگذارد، تا برای او تجویز کنند که باید چه ایمان یا عبادتی را بپذیرد. هیچ انسانی، حتی اگر هم بخواهد نمی‌تواند ایمان خود را تابع اوامر دیگران کند. همه حیات و قدرت دین برحق، در ترغیب کامل و باطنی ذهن خلاصه می‌شود و ایمان بدون اعتقاد درونی، ایمان نیست.

🔅هیچ فرد عادی، به هیچ‌وجه، حق ندارد، نسبت به دیگران، به دلیل اینکه از کلیسا یا مذهب دیگری هستند، در برخورداری‌های مدنی‌شان فرق قائل شود. همه حقوق و امتیازاتی که به عنوان یک انسان یا یک تبعه به او تعلق دارد، می‌بایست برایش باقی و محفوظ بماند. این گونه امور ربطی به دین ندارد، خواه فرد مسیحی باشد و خواه مشرک، هیچ خشونت و آسیبی نباید متوجه وی گردد.

🖋جان لاک
📖کتاب «نامه‌ای در باب تساهل»، ترجمه شیرزاد گلشاهی کریم، نشر نی.

@hossein_dabbagh

https://bit.ly/32oN1Q1

www.tgoop.com/Soroush_Philosopher/5930

4.07K viewsSep 12, 2020 at 01:35

✅بیش از هر چیز، ضروری است که امور مربوط به حکومت مدنی و امور مربوط به دین از یکدیگر تفکیک شود و قلمرو فعالیت هریک دقیقاً مشخص و معین گردد. دولت اجتماعی از انسان‌هاست که فقط برای تأمین، حفظ و پیشبرد منافع مدنی تشکیل شده است. منافع مدنی را زندگی، آزادی، تندرستی و آسایش تن و تملک اشیاء خارجی همچون پول، زمین، مسکن، اثاثیه و لوازم زندگی و امثال آن می‌دانم.

🔅قلمرو قدرت حاکم، به هیچ وجه من‌الوجوه، نمی‌تواند و نباید به امور مربوط به رستگاری ارواح انسان‌ها تعمیم داده شود. مراقبت از ارواح انسان‌ها به هیچ حاکم مدنی واگذار نشده است چه رسد به اینکه به دیگران اعطا شده باشد. خداوند مراقبت از ارواح انسان‌ها را به هیچ حاکم مدنی واگذار نکرده است، برای اینکه به نظر نمی‌رسد که خداوند هرگز چنین قدرتی را به کسی داده باشد تا بر دیگران تسلط یابد و آنان را مجبور به پذیرش دین او نماید. چنین قدرتی با رضایت مردم نیز نمی‌تواند به حاکم مدنی تفویض شود؛ چراکه هیچ انسانی نمی‌تواند تا آن حد نسبت به مراقبت از رستگاری خود بی‌اعتنا باشد که آن را کورکورانه به اختیار دیگران، خواه پادشاه یا اعوان[کارگزاران] او واگذارد، تا برای او تجویز کنند که باید چه ایمان یا عبادتی را بپذیرد. هیچ انسانی، حتی اگر هم بخواهد نمی‌تواند ایمان خود را تابع اوامر دیگران کند. همه حیات و قدرت دین برحق، در ترغیب کامل و باطنی ذهن خلاصه می‌شود و ایمان بدون اعتقاد درونی، ایمان نیست.

🔅هیچ فرد عادی، به هیچ‌وجه، حق ندارد، نسبت به دیگران، به دلیل اینکه از کلیسا یا مذهب دیگری هستند، در برخورداری‌های مدنی‌شان فرق قائل شود. همه حقوق و امتیازاتی که به عنوان یک انسان یا یک تبعه به او تعلق دارد، می‌بایست برایش باقی و محفوظ بماند. این گونه امور ربطی به دین ندارد، خواه فرد مسیحی باشد و خواه مشرک، هیچ خشونت و آسیبی نباید متوجه وی گردد.

🖋جان لاک
📖کتاب «نامه‌ای در باب تساهل»، ترجمه شیرزاد گلشاهی کریم، نشر نی.

@hossein_dabbagh

https://bit.ly/32oN1Q1

BY عبدالکریم سروش و فلاسفه