عبدالکریم سروش و فلاسفه

🌺◾️ شرحی بر #اوصاف_پارسایان

بخش هفتم


■ جهان، کلام خداوند است


پارسایان شب را در حال خواندن قرآن به سر می برند. خویشتن را با خواندن قرآن محزون می سازند و درمان دردهای خویش را از آن می جویند.

همین ابتدا پرسشی مطرح می شود مبنی بر اینکه آیا خواندن قرآن فی نفسه مطلوب است یا مطلوب کمال دیگری است؟ گویا قرائت قرآن مقدمه لازم برای تفکر و تدبر است و همین خواندن باعث حفظ صیانت آدمی است. بنابراین اشتغالات روزمره نباید مانع از این شود که قرائت قرآن به دست فراموشی سپرده شود. یکی از آثار قرائت قرآن جلوگیری از متروک ماندن این کتاب است. لذا یکی از دلایل عدم تحریف قرآن همین دعوت همگان به قرائت و محافظت از آن بود. وقتی کتابی مورد توجه واقع شود و رفته رفته معانی و معارف آن محور تمام تلاش ها و کوشش ها شود در این صورت هرکس بسته به توان و استعداد خود می تواند از آن مدد بگیرد و آن که بیشتر به عمق برود گوهرهای بیشتری صید خواهد کرد. اما جالب توجه است که بدانیم خداوند در کلام خود تجلی پیدا کرده است ولی مردم نمی بینند. مولانا در همین زمینه می گوید من خود را تبدیل به حکایت کرده ام و از آنجا که هستی خود را در فکر و سخن می نهم پس هویت من در سخن من ذوب می شود و هرکه می خواهد مرا ببیند کلام مرا بنگرد. بنابراین مولانا پس از سرودن مثنوی بر وجود تمام افرادی که پس از او این کتاب را می خوانند ساری و جاری است. اما این حضور مجازی و غیرواقعی نیست بلکه پرده ای از پرده های وجود آدمی است. وانگهی که بیشتر فیلسوفان بر این عقیده هستند که اصلا جهان، کلام خدا است و لازم نیست که تجلی حتما از طریق الفاظ صورت بگیرد، بلکه هرکس که توانست آن راز درون و مکنون در وجودش را آشکار کند سخن گفته است. باری که قرآن تنها یکی از راه های سخن گفتن خداوند است. بنابراین زمانی که خداوند می گوید: ""بگو اگر دریا برای نوشتن کلمات پرودگارم به کار می رفت، پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان پذیرد دریا پایان می یافت. و دریای دیگری هم بدان می افزودیم باز کفایت نمی کرد"" حاکی از این است که مخلوقات و افعال خداوند هرگز پایان نمی پذیرد.

🔴به نظر می رسد که این قطعه از استدلال های دکتر سروش پاسخ به مواضع تندی را که علیه ایشان مطرح می شود به نحو صریح نشان می دهد:

در روایات آمده است که قرآن غیر از الفاظ صورت های دیگری هم دارد که در قیامت آشکار خواهد شد. ""اما قرآن عین کلام وحی است و با روایات پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه اطهار(علیهم السلام) تفاوت دارد. پیامبر موظف بودند عین کلام وحی را ابلاغ کنند نه آنکه مطلبی را از غیب بگیرند و با زبان خودشان آن را به دیگران برسانند. لذا شرط تلاوت شرکت در تجربه پیامبرانه است"". ایشان خود را مخاطب مستقیم خدا دید و به جای تماشای بازی در آن بازیگر شد و شرکت جست. بنابراین آثار تلاوت وقتی آشکار می شود که انسان در آن تدبر و تامل داشته باشد. ما باید در قرآن تدبر کنیم و با سخن گو آشنا شویم و به این ترتیب با تهذیب و بالا بردن درجه معرفت نسبت به او کلامش برای ما قابل فهم می شود. پارسایان دردمند هستند و از همین روی علاج درد خود را از قرآن می خواهند. اما بنابر روایت تاریخ، اکثر تفسیرها، تفسیر به رای و در جهت تثبیت سخنان به کار گرفته شده است که امری ناصواب و ممنوع است. بنابراین تفسیر قرآن را باید اهل درد(پارسایان) بگویند نه اهل رای!!!! لذا تفسیر به رای یک عقیده نیست بلکه فقط روش است.

ادامه دارد ...


✍ #عبدالکریم_سروش
📚 #اوصاف_پارسایان


https://www.tgoop.com/Soroush_Philosopher

Telegram

عبدالکریم سروش و فلاسفه

کانالی برای آن ها که می اندیشند...
اندیشه ها و آرای دکتر عبدالکریم سروش و بزرگان عرفان و فلسفه
کانال رسمی دکتر سروش : @DrSoroush

www.tgoop.com/Soroush_Philosopher/5915

4.74K viewsSep 7, 2020 at 05:48

🌺◾️ شرحی بر #اوصاف_پارسایان

بخش هفتم


■ جهان، کلام خداوند است


پارسایان شب را در حال خواندن قرآن به سر می برند. خویشتن را با خواندن قرآن محزون می سازند و درمان دردهای خویش را از آن می جویند.

همین ابتدا پرسشی مطرح می شود مبنی بر اینکه آیا خواندن قرآن فی نفسه مطلوب است یا مطلوب کمال دیگری است؟ گویا قرائت قرآن مقدمه لازم برای تفکر و تدبر است و همین خواندن باعث حفظ صیانت آدمی است. بنابراین اشتغالات روزمره نباید مانع از این شود که قرائت قرآن به دست فراموشی سپرده شود. یکی از آثار قرائت قرآن جلوگیری از متروک ماندن این کتاب است. لذا یکی از دلایل عدم تحریف قرآن همین دعوت همگان به قرائت و محافظت از آن بود. وقتی کتابی مورد توجه واقع شود و رفته رفته معانی و معارف آن محور تمام تلاش ها و کوشش ها شود در این صورت هرکس بسته به توان و استعداد خود می تواند از آن مدد بگیرد و آن که بیشتر به عمق برود گوهرهای بیشتری صید خواهد کرد. اما جالب توجه است که بدانیم خداوند در کلام خود تجلی پیدا کرده است ولی مردم نمی بینند. مولانا در همین زمینه می گوید من خود را تبدیل به حکایت کرده ام و از آنجا که هستی خود را در فکر و سخن می نهم پس هویت من در سخن من ذوب می شود و هرکه می خواهد مرا ببیند کلام مرا بنگرد. بنابراین مولانا پس از سرودن مثنوی بر وجود تمام افرادی که پس از او این کتاب را می خوانند ساری و جاری است. اما این حضور مجازی و غیرواقعی نیست بلکه پرده ای از پرده های وجود آدمی است. وانگهی که بیشتر فیلسوفان بر این عقیده هستند که اصلا جهان، کلام خدا است و لازم نیست که تجلی حتما از طریق الفاظ صورت بگیرد، بلکه هرکس که توانست آن راز درون و مکنون در وجودش را آشکار کند سخن گفته است. باری که قرآن تنها یکی از راه های سخن گفتن خداوند است. بنابراین زمانی که خداوند می گوید: ""بگو اگر دریا برای نوشتن کلمات پرودگارم به کار می رفت، پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان پذیرد دریا پایان می یافت. و دریای دیگری هم بدان می افزودیم باز کفایت نمی کرد"" حاکی از این است که مخلوقات و افعال خداوند هرگز پایان نمی پذیرد.

🔴به نظر می رسد که این قطعه از استدلال های دکتر سروش پاسخ به مواضع تندی را که علیه ایشان مطرح می شود به نحو صریح نشان می دهد:

در روایات آمده است که قرآن غیر از الفاظ صورت های دیگری هم دارد که در قیامت آشکار خواهد شد. ""اما قرآن عین کلام وحی است و با روایات پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه اطهار(علیهم السلام) تفاوت دارد. پیامبر موظف بودند عین کلام وحی را ابلاغ کنند نه آنکه مطلبی را از غیب بگیرند و با زبان خودشان آن را به دیگران برسانند. لذا شرط تلاوت شرکت در تجربه پیامبرانه است"". ایشان خود را مخاطب مستقیم خدا دید و به جای تماشای بازی در آن بازیگر شد و شرکت جست. بنابراین آثار تلاوت وقتی آشکار می شود که انسان در آن تدبر و تامل داشته باشد. ما باید در قرآن تدبر کنیم و با سخن گو آشنا شویم و به این ترتیب با تهذیب و بالا بردن درجه معرفت نسبت به او کلامش برای ما قابل فهم می شود. پارسایان دردمند هستند و از همین روی علاج درد خود را از قرآن می خواهند. اما بنابر روایت تاریخ، اکثر تفسیرها، تفسیر به رای و در جهت تثبیت سخنان به کار گرفته شده است که امری ناصواب و ممنوع است. بنابراین تفسیر قرآن را باید اهل درد(پارسایان) بگویند نه اهل رای!!!! لذا تفسیر به رای یک عقیده نیست بلکه فقط روش است.

ادامه دارد ...


✍ #عبدالکریم_سروش
📚 #اوصاف_پارسایان


https://www.tgoop.com/Soroush_Philosopher

BY عبدالکریم سروش و فلاسفه